Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Είναι κάποιοι άνθρωποι που όταν οι καταστάσεις λαβώνουν, αυτοί επιλέγουν να τρέχουν μακριά, μπας και σταματήσει η πληγή να βγάζει αίμα. Σαν τον έφηβο ένα πράγμα, που όταν τσακωθεί με τους γονείς του θέλει να χαθεί κάπου μακριά από αυτούς, μόνος του, έστω για λίγο.
Κάπως έτσι νιώθω τις τελευταίες μέρες.
Η Κύπρος, το κούρεμα, η οικονομική εξαθλίωση που χτυπά την πόρτα, (κάποιοι της άνοιξαν ήδη, κάποιοι άλλοι καμώνονται πως δεν την άκουσαν και επιμένουν στο παλιό “καλό life style”). Αυτά είναι τα επικρατέστερα θέματα συζήτησης σε ολόκληρο το νησί. Πας για καφέ και θες να μιλήσεις για κάτι άλλο, (για γκομενικό ρε παιδί μου) κι ακούς στο τραπεζάκι δίπλα τους 20χρονους να κάνουν “πολιτικοοικονομική ανάλυση” (παπαγαλία όσα είπε η TV) και θες να επέμβεις.
Μας έχει ορίσει την ζωή μας η Μέρκελ και η παρέα της.
Έχω (κι εγώ) άποψη για το ποιοι φταίνε και ποιοι όχι. Το Σάββατο σε ένα καφεδάκι τριών ωρών ανάλυσα μαζί με τον Λέανδρο, (που ομολογώ πως θαυμάζω το μυαλό του), την όλη κατάσταση. Και συνειδητοποίησα ακόμη μια φορά πως όσοι Κύπριοι ζουν στο εξωτερικό, (καλή ώρα σαν τον Λέανδρο), μπορούν ενδεχομένως, να αντιληφθούν καλύτερα κάποια πράγματα. Σαν το ποδόσφαιρο, όταν ο ποδοσφαιριστής είναι στον αγώνα, εσύ επειδή βρίσκεσαι εκτός γηπέδου μπορείς να διακρίνεις κάποια λάθη ευκολότερα από αυτόν (μη πέσετε να με φάτε όσοι είστε λάτρεις της στρογγυλής θεάς, ένα παράδειγμα έδωσα).
Μας έχουν ορίσει λοιπόν τη ζωή μας και το μέλλον μας κι έχουν επιλέξει “αυτοί” για τι θέματα θα συζητάμε.
Το Skala Times δεν είναι πολιτικό διαδικτυακό περιοδικό. Μη περιμένετε από εδώ αναλύσεις πολιτικοοικονομικές.
Ούτε όμως από τις “αναλύσεις ειδικών” να αναμένετε τις αλήθειες. Από τους λίγους διανοούμενους (που δεν θα τους δείτε στα κυπριακά κανάλια, αλλά ίσως στο διαδίκτυο), από κάποια βιβλία και από τις αγνές συζητήσεις με όσους κάηκαν στην φωτιά της οικονομικής κόλασης, ή διαθέτουν -πραγματικά- ωραίο μυαλό με γνώσεις, θα ακούσετε αλήθειες.
Κάποιοι λοιπόν, μέσα σε αυτή την κόλαση που έχει εισέλθει η Κύπρος θέλουν να τρέξουν μακριά, να μην ακούνε άλλο για πολιτικά, οικονομικά και για τα χρέη που το κράτος μας φόρτωσε, να μην δουν ακόμη ένα νέο οικονομολόγο στην TV.
Να μιλήσουν για κάτι άλλο βρε αδελφέ (ας είναι και για το κυπριακό, που τώρα μπήκε στο παρασκήνιο. Τυχαία μπήκε;)
Ναι, αυτές οι σημερινές καταστάσεις ορίζουν το παρών και το μέλλον μας. Ναι, είμαστε υπεύθυνοι για το αύριο των αγέννητων μας παιδιών. Ναι, οφείλουμε να δράσουμε και να ενημερωθούμε σωστά αφού μόνο μέσα από τη γνώση θα υπάρξει ελπίδα για ανατροπή. Ναι, ναι, ναι.
ΑΛΛΑ….αλλά, η ζωή είναι κάτι περισσότερο από τα μνημόνια και τα κουρέματα, είναι κάτι περισσότερο από τις οικονομικές συζητήσεις και αναλύσεις, είναι κάτι, κάτι περισσότερο…..Κάτι περισσότερο κι αυτό το “περισσότερο” ας μην το χάσουμε την ώρα που παρακολουθούμε ακόμα ένα “ειδικό” στη TV να μας λέει πως “δεν φταίει η ΕΕ αλλά εμείς”.
Να υπενθυμίσουμε σε όσους προσπαθούν να γεννήσουν αισθήματα ενοχής στο λαό, ότι το 2009 όταν κατρακυλούσε η Ελλάδα στο βούρκο της οικονομικής εξαθλίωσης κάποιοι έστρεφαν την κοινή γνώμη στην “θεωρία” ότι “οι Έλληνες είναι τεμπέληδες γι αυτό έφτασαν ως εδώ”. Σήμερα κάποιοι με ατάκες εκτός πραγματικότητας πάλι προσπαθούν να στρέψουν την κοινή γνώμη αλλού. (Μη πέσετε στη παγίδα).
Όσο λοιπόν κάποιοι αγωνίζονται να μας στρέψουν το βλέμμα αλλού, όσο οι καταστάσεις χτυπάνε κόκκινο και γίνονται πραγματικά επικίνδυνες για το μέλλον των παιδιών μας, να θυμάστε: Η ζωή είναι κάτι περισσότερο από όλα αυτά, και σε αυτό το “κάτι περισσότερο” ας μην αφήσουμε κανένα μαλάκα να κάνει κούρεμα!
Υ.Γ Έχω πολλά αγαπημένα βιβλία, ένα από αυτά είναι “Το Ημερολόγιο της Άννα Φρανκ”, το οποίο βρίσκω επίκαιρο. Η Άννα Φρανκ είχε πει, “Δεν σκέφτομαι όλη αυτή τη δυστυχία, αλλά την ομορφιά που ακόμα μένει”.
(Ναι κι αυτή από τους Γερμανούς υπέφερε. Το βιβλίο της δίνει μια λεπτομερή περιγραφή της καθημερινής ζωής κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής Κατοχής· μέσω του Ημερολογίου της, η Άννα Φρανκ έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα του ολοκαυτώματος).
