Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Να κάνουμε ένα διαγωνισμό να δούμε ποιος αναφέρει τις λέξεις «Μνημόνιο», «Τρόικα», «Οικονομία», «Κρίση» και «ανεργία» περισσότερο. Και μετά να κάνουμε ένα άλλο διαγωνισμό για το ποιος Κύπριος είναι πιο στεναχωρημένος για τα κακά που χτύπησαν το νησί της Αφροδίτης (πάντως η Αφροδίτη δεν τραβάει κανένα ζόρι καθότι Θεά του έρωτα και ως γνωστό ο έρωτας τα κάνει όλα υποφερτά).
Σε αυτή την κατρακύλα που φαίνεται ότι πήρε ο τόπος, η μπάλα της οικονομικής κρίσης συνεπήρε στο πέρασμα της πολλούς, αλλά όχι όλους. Αν ανήκεις στην ομάδα εκείνων που πιστεύουν ότι «όλους» τους έχει πάρει η μπάλα, λυπάμαι αλλά είσαι αδιάβαστος καθότι κάποιοι έχουν βολευτεί τα μάλα με τα όσα συμβαίνουν. Άκου να δεις τι γίνεται, αυξάνεται το εισόδημα του εργοδότη με τη τάδε επιχείρηση και αυτός εκμεταλλεύεται την οικονομική κρίση και στο ωραίο της ονοματάκι μειώνει μισθούς, αυξάνει ωράρια και εκμεταλλεύεται τον εργαζόμενο όσο μπορεί, αφού κι αυτός ο δόλιος υπάλληλος φοβάται την ανεργία που όλο θεριεύει και προτιμά να χάσει τα δικαιώματα του παρά να σηκώσει μπαϊράκι.
Πρόσφατα απολύθηκε μια από τις κολλητές μου. «Περισσότερο με τρομάζει η αντίδραση του κόσμου όταν λέω ότι απολύθηκα λόγω κρίσης, παρά το τι με περιμένει. Πρέπει να δεις τα πρόσωπα τους, λες και τους αναγγέλλω ότι πάσχω από ανίατη ασθένεια κι ότι έχω μόνο δυο βδομάδες ζωής» μου είπε. «Γιατί επικρατεί τόσος φόβος ρε; Εγώ το πήρα χαλαρά το ζήτημα», μου είπε η άνεργη (πλέον) λογίστρια φίλη μου, ενώ πίναμε καφέ στις φοινικούδες. Η αλήθεια είναι πως το αντιμετωπίζει με χιούμορ και ψυχραιμία (προς το παρόν). Πιστεύω ότι το χιούμορ και η ψυχραιμία ντυμένα με γνώση, (γνώση για το τι στο καλό πραγματικά συμβαίνει σε αυτό το πολιτικοοικονομικό σκάκι), είναι ότι χρειαζόμαστε για να αντιμετωπίσουμε το λούκι στο οποίο κάποιοι μας έχουν ρίξει.
Κουράστηκα να γυρίζουν όλα γύρω από αυτή την τραγική πολιτικοοικονομική κατάσταση. Στις καθημερινές μας συζητήσεις με φίλους η «Τρόικα» και τα «Μνημόνια» είναι σε ημερήσια διάταξη.
Μοιάζουμε όλοι σαν Μεγάλες Παρασκευές και οι απολυμένοι και οι εργαζόμενοι και όσοι κουρεύτηκαν και όσοι έμειναν ακούρευτοι και πάει λέγοντας. Παντού Μεγάλες Παρασκευές.
Μα όμως, μας διαφεύγει κάτι βρε αδελφέ! Μας διαφεύγει ότι τις Μεγάλες Παρασκευές τις διαδέχεται πάντα η Κυριακή του Πάσχα, ότι σε αυτό τον γολγοθά είμαστε πολλοί!
Και ενωμένοι ενδέχεται να φτάσουμε στην Κυριακή του Πάσχα μια ώρα ενωρίτερα. 
Τις Μεγάλες Παρασκευές τις διαδέχεται η Κυριακή του Πάσχα και αν πάψουμε να το πιστεύουμε αυτό και αν αφεθούμε με μοιρολατρία στα οικονομικά μαστίγια της Μέρκελ και της παρέας της, τότε το χάσαμε το παιχνίδι και της αξιοπρέπειας αλλά και της ίδιας της ζωής.
Κεφάλι ψηλά, χαμόγελο στα χείλη και….καλή μας (επ)Ανάσταση!
