Οι “Νέμεσις” ντύνουν την πόλη του Ζήνωνα

Οι “Νέμεσις” ζωγραφίζουν με spray στους τοίχους της Λάρνακας και στέλνουν τα δικά τους μηνύματα. Ποιοι είναι οι “Νέμεσις”; Είναι πολλά άτομα; Είναι ένα μόνο άτομο; Τι σημασία έχει, ένας ολόκληρος Banksy δεν άφησε ποτέ τον γρίφο γύρω από το όνομα του να λυθεί, γιατί να αφήσουν/αφήσει αυτοί/αυτός; Το σημαντικό είναι ότι κάποια μηνύματα και «ζωγραφιές» στους τοίχους της Λάρνακας κάνουν την πόλη να αλλάζει και αυτό δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητο από το Skala Times. Πιο κάτω λοιπόν μια αποκλειστική συνέντευξη από τους/τον “ΝΕΜΕΣΙΣ”. Προσωπικά δηλώνω fun. Πειράζει;

Γιώτα Δημητρίου

Γιατί “Νέμεσις”;
Το όνομα Νέμεσις εμπνεύστηκε από την αρχαία Ελληνίδα Θεά. Η Νέμεσις ήταν η προσωποποίηση της “θείας δίκης”, διατηρούσε τις ισορροπίες και απέδιδε στον καθένα την ευτυχία ή δυστυχία που του άξιζε με γνώμονα το δίκαιο.

Μήπως προσπαθείτε να φέρετε νέμεση (τιμωρία) σε κάποιους, μέσα από τα έργα σας στους τοίχους της πόλης;
Σήμερα ζούμε σε μια χώρα διεφθαρμένη και βολεμένη, όπου η δικαιοσύνη είναι απλά κάτι γραμμούλες που σχηματίζουν μια λέξη σε μια σελίδα στο λεξικό. Τα δε media προβάλλουν τις πλείστες φορές αυτά που βολεύει να προβάλλουν ή αυτό που “πουλά” περισσότερο. Η αδικία είναι πλέον συγκάτοικος της καθημερηνότητας μας και όλοι μας περιμένουμε να βρεθεί κάποιος να πληρώσει αυτό το «νοίκι». Εγώ λοιπόν κουράστηκα να περιμένω σιωπηλά και βρήκα αυτόν τον τρόπο να μοιράζομαι με τον κόσμο τις ανησυχίες μου και να δείξω ότι η αλλαγή θα έρθει από τον καθένα μας ξεχωριστά, φτάνει να το πιστέψουμε και να ξεκινήσουμε να πράττουμε ο καθένας με τον τρόπο που μπορεί. ”Κανε ό,τι καλύτερο μπορείς με αυτά που έχεις”, στην περίπτωση μας αυτά είναι κάτι spray cans, λίγος χρόνος και πάθος. Το μόνο όφελος που ψάχνω είναι να κάνω τον κόσμο να προβληματιστεί για τα όσα συμβαίνουν γύρω μας. Έτσι υπό την “σκιά” της Θεάς Νέμεσις βγήκα στον δρόμο για να επικοινωνήσω με τον απλό περαστικό, και παράλληλα να δώσω ζωή και νόημα στους άψυχους τοίχους της πόλης με την ελπίδα ότι θα γκρεμιστούν τα τείχη που εγκλωβίζουν μέσα την ελπίδα για κάτι καλύτερο και αληθινότερο. Δεν θα το έλεγα τιμωρία, γιατί ένα έργο στον τοίχο δεν τιμωρεί κάποιον, ούτε κάνει κακό, ίσα ίσα σκοπός είναι να ταρακουνήσει, να αφυπνίσει κοιμισμένες συνειδήσεις. Το θετικό είναι ότι οι συνθήκες έχουν ξεβολέψει πολλούς βολεμένους και αυτό μου δίνει ελπίδα.

Είστε από τη Λάρνακα; 
Ναι

Τη τέχνη σας στους τοίχους την βρίσκουμε μόνο στη Λάρνακα ή και εκτός;
Προς το παρών τα πλείστα έργα είναι στη Λάρνακα.

Επιλέγετε να μείνετε ανώνυμοι γιατί;
Επιλέγω να μείνω ανώνυμος γιατί αυτό που κάνω θεωρείται παράνομο και δεν θέλω να επηρεαστεί η προσωπική μου ζωή. Εκτός αυτού θεωρώ ότι όταν κάποιος βλέπει ένα μήνυμα στον τοίχο μη γνωρίζοντας προσωπικά τον δημιουργό του τότε αυτό γίνεται περισσότερο δικό του, παρά δικό μου.

Ποια η σχέση σας με την τέχνη; Έχετε κάποια σχέση όσον αφορά τις σπουδές ή το επάγγελμα σας;
Άμεση σχέση σε επαγγελματικό επίπεδο δεν έχω.

Μπορούμε να πούμε τις ηλικίες σας;
Όσο νιώθει ο καθένας, κάποτε ξυπνώ και νιώθω 40, κάποτε τα βράδια στον δρόμο νιώθω 16.

Πόσο καιρό “ζωγραφίζετε” στους τοίχους της πόλης;
Από τις αρχές του 2012

Πόσο ρίσκο εμπεριέχει αυτό, αν εμπεριέχει ρίσκο;
Σαφώς και υπάρχει ρίσκο από την στιγμή που φλερτάρεις με τον νόμο, εκτός από αυτό, σε περίπτωση που συλληφθείς ίσως βρεθείς και στο σημείο να αναγκαστείς να σταματήσεις αυτό που κάνεις. Από την στιγμή που συλλαμβάνεσαι οτιδήποτε γίνει η αστυνομία μπορεί να ρίξει το φταίξιμο πάνω σου ακόμα και για πράγματα που δεν έχεις κάνει.

Ποια είναι η απήχηση που έχετε πάρει μέχρι τώρα;
Έχω δει αρκετές φορές κόσμο, όταν περνάω τις επόμενες μέρες μπροστά από ένα καινούριο έργο, να το συζητάει ή να το βγάζει φωτογραφίες. Επίσης υπάρχουν και κάποια άτομα που έχουν ανεβάσει στο διαδίκτυο φωτογραφίες των έργων μου.

Έχετε δεχθεί κάποια παράπονα (ίσως από τις αρχές της πόλης) για το έργο σας;
Δεν έχω ακούσει παράπονα, ίσως όμως επειδή ο κόσμος δεν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου, αλλά ότι και αν κάνεις σε οποιοδήποτε τομέα πάντοτε θα υπάρχουν και άτομα που δεν συμφωνούν με αυτό που κάνεις. Όποιος προσπαθεί να ευχαριστήσει τους πάντες δεν ευχαριστεί κανένα στο τέλος. Ωστόσο προσπαθώ ο τοίχος που θα κάνω ένα έργο να μην επηρεάζει άμεσα τον ιδιοκτήτη του κτιρίου και το έργο να έχει σχέση με το περιβάλλον στο οποίο σχεδιάζεται. Οι πλείστοι κάτοικοι της Λάρνακας είναι ιδιοκτήτες μικρομεσαίων επιχειρήσεων τους οποίους σέβομαι και δεν θέλω η δουλειά μου να επηρεάσει αρνητικά τις επιχειρήσεις τους.

Η πολικοοικονομική κατάσταση του νησιού μας πόσο ρόλο παίζει στο concept των όσων δημιουργείτε στους τοίχους;
Η κατάσταση της Κύπρου έχει άμεση σχέση με τις δουλείες μου. Προσπαθώ να θίξω τα προβλήματα της Κυπριακής κοινωνίας, είτε αυτά είναι πολιτικά, είτε κοινωνικά, είτε οικονομικά. Τα θέματα αυτά είναι συνήθως και η πηγή της έμπνευσής μου.

H δικιά σας αντιπρόταση στη νέα τάξη πραγμάτων που δεν είναι μόνο Κυπριακό φαινόμενο αλλά αφορά όλη την Ευρώπη (κι όχι μόνο) ; 
Καταρχάς να πω ότι, ό,τι είναι με spray βαμμένο σε τοίχους της Λάρνακας δεν σημαίνει ότι είναι και δικό μου έργο, γι’ αυτό και σε όλα μου τα έργα μπαίνει από κάτω το tag (όνομα) “Νέμεσις”. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου ο κόσμος θα ξεκινήσει να εκφράζεται όλο και περισσότερο, έτσι είναι καλά αν μπορούμε να ξεχωρίζουμε τον καθένα, είτε από το tag του, είτε από το concept του και τον χαρακτήρα του έργου οπτικά. Χαρακτηριστικός είναι ο τοίχος όπου βρίσκεται ο Robin Hood, εκεί υπάρχουν 4 stencil στην σειρά, παρόμοιος ίσως για κάποιους ο χαρακτήρας τους, όμως είναι δουλείες διαφορετικών ατόμων.  Βεβαία η επιλογή του τοίχου αυτού για μένα έχει κάποιο συγκεγκριμένο λόγο…. Σίγουρα όμως χαιρόμαστε όταν βλέπουμε καινούρια ή πιο παλιά άτομα να βγαίνουν στον δρόμο και να προσπαθούν και αυτοί με τον τρόπο τους να εκφράσουν τα δικά τους μηνύματα. Τώρα όσο αφορά την νέα τάξη πραγμάτων είναι ένα τεράστιο θέμα το οποίο σίγουρα δεν μπορεί να απαντηθεί μέσα σε μια μόνο συνέντευξη και σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να ακολουθεί αυτά που “κάποιοι” θέλουν να μας πλασάρουν διότι έχουμε εξελιχθεί σε μια κοινωνία εγωισμού και προσωπικού οφέλους. Έχουμε ξεχάσει τη σημασία του “εμείς” και το μόνο που σκεφτόμαστε σε καθημερινή βάση είναι τον εαυτό μας. Οι πιέσεις που δεχόμαστε, για να κατρακυλίσουμε σε ένα αγώνα επιβίωσης για να σώσουμε μόνο το τομάρι μας, κλιμακώνονται για αυτό ακριβώς τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή που οφείλουμε να αντισταθούμε και να σταθούμε πρώτα απ’όλα σαν άνθρωποι και σαν συνάνθρωποι γιατί στο τέλος αυτό μόνο μας μένει.

Σε αυτές τις αδυσώπητες εποχές ποιος πρέπει να είναι ο ρόλος του γκράφιτι;
Το γκραφίτι αυτήν την περίοδο βρίσκεται υπό συνεχή εξέλιξη και ο απλός κόσμος έχει ξεκινήσει να το εκτιμά ως τέχνη και όχι μόνο ως βανδαλισμό. Η τέχνη πάντοτε είχε τη δική της σχέση με τα δρώμενα της εποχής, ένα τρανό παράδειγμα η Γκουερνίκα του Πάμπλο Πικάσο. Έτσι και το γκραφίτι ως επικρατέστερη τέχνη της εποχής επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τα δρώμενα της εποχής και πολλοί καλλιτέχνες προσπαθούν να εκφράσουν τις δικές τους ανησυχίες μέσω της τέχνης του δρόμου.

Οι δικοί σας αγαπημένοι καλλιτέχνες του δρόμου ποιοι είναι;
Blek le Rat, Banksy, P183, J R, Mogul.

Η γνώμη σας για τον διάσημο Bansky;
Συμφωνούμε νομίζω ότι αυτός έφερε στο προσκήνιο της εποχής το street art. Από την άλλη όμως είναι κρίμα οτιδήποτε παρουσιάζεται στους δρόμους αμέσως να θεωρείται δική του δουλειά. Όπως ανέφερα και πιο πριν ο κόσμος πρέπει να αναγνωρίζει τις δουλείες του κάθε καλλιτέχνη αλλά και το tag του. Επίσης πίσω από το όνομα Banksy βρίσκονται πολλά ερωτήματα όπως το πως κατάφερε να μπει μέσα στο Λούβρο και την Disneyland στην Αμερική(!) να αφήσει δικά του έργα ανενόχλητος. Σίγουρα όμως είναι ένας μεγάλος καλλιτέχνης που θα μείνει στην ιστορία με τον δικό του τρόπο. Επίσης έχει καταφέρει να αλλάξει την αντίληψη του κόσμου και να τον κάνει να δει το κίνημα με πιο καλλιτεχνικό μάτι.

Αλήθεια, τι σημαίνει για σας τέχνη;
Ο ορισμός “τέχνη” είναι πολύπλοκος και ο καθένας θα σου δώσει ένα διαφορετικό ορισμό. Για μένα η τέχνη είναι οτιδήποτε εξωτερικεύει όμορφα τον εσωτερικό σου κόσμο. Τώρα το όμορφο είναι και αυτό υποκειμενικό γιατί μπορεί κάτι άσχημο να σε κάνει να αισθανθείς όμορφα ή και αντίθετα. Η τέχνη είναι απλά μια γέφυρα του έξω με το μέσα.

Πώς βλέπετε το θέμα “τέχνη” στην πόλη μας;
Είναι κρίμα που υπάρχουν άνθρωποι με καλλιτεχνικές ανησυχίες ανάμεσα μας αλλά η κυπριακή κοινωνία δεν δείχνει να έχει χώρο για αυτούς και συνεπώς δεν στηρίζει τα ταλέντα του τόπου έτσι ώστε να προοδεύσει αυτός ο τόπος. Με λυπεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι η νεολαία ενδιαφέρεται μόνο για clubs, bars, ποδόσφαιρο, εμφάνιση, υλικά αγαθά και αφήνουν στο περιθώριο την τέχνη. Επίσης δεν μπορώ να καταλάβω γιατί όταν έρχονται ξένοι καλλιτέχνες θυμόμαστε και ακριβοπληρώνουμε την τέχνη, αλλά όταν είναι για ντόπιους καλλιτέχνες αδιαφορούμε πλήρως. Με ενοχλούσε πάντα αυτό το κόμπλεξ που κουβαλούμε,  να θεωρούμε ότι το ξένο είναι πάντα καλύτερο. Πιστεύω επίσης ότι ένα μεγάλο ρόλο παίζει και η παιδεία που έχουμε στα σχολειά η οποία νοσεί και οι συνέπειες των σοβαρών της ελλείψεων κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Θεωρώ ότι της αναλογεί το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για σοβαρά θέματα όπως ο ρατσισμός και η σωστή αντιμετώπιση της διαφορετικότητας. Επίσης οι εκπαιδευτικοί προσπερνούν και υποτιμούν τις τέχνες και παροτρύνουν τους νέους να ακολουθήσουν κλάδους με “σίγουρο” εισόδημα το οποίο ούτε αυτό τελικά είναι σίγουρο σήμερα.

Και τέλος μια βαρυσήμαντη ερώτηση μείζον σημασίας για την ανθρωπότητα: Αν σας δώσω ένα concept μπορείτε να μου το ζωγραφίσετε κάπου μέσα στη πόλη; (Γέλια)
Ο μόνος τρόπος για να το μάθεις αυτό είναι άπλα να στείλεις την ιδέα!