Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Tι σε κάνει σπουδαίο; Η δουλειά; Τα λεφτά; Τα ωραία ακριβά ρούχα; Εκείνο το ρημάδι το στάτους στο φείσμπουκ;
Τα ποστ για το που ήσουν και τι έκανες; Οι «φωτογραφίες ευτυχίας» που θα ποστάρεις στα in places που πας;
Τι σε κάνει σπουδαίο και μάγκα; Τι σε κάνει αξιόλογη τύπισσα; Το βιογραφικό και το Πανεπιστήμιο αποφοίτησης; Το αμάξι και οι καλοκαιρινές διακοπές στη Μύκονο; Ή μήπως οι φιλοσοφημένες ατάκες που με στόμφο θα ποστάρεις; (Οι περισσότερες copy paste).
Αν δεν καταφέρουμε να σταθούμε ως ΑΝΘΡΩΠΟΙ με ανθρωπιά δίπλα σε συνανθρώπους μας, αν δεν μπορέσουμε να κάνουμε μια καλή πράξη που να δικαιολογεί την ένταξη μας στο ανθρώπινο είδος, τότε μάλλον για το ζωικό βασίλειο μας κόβω.
Συμβαίνουν πολλά γύρω μας, η οικονομική κρίση βγάζει στο προσκήνιο κι άλλα δεινά που τόσο καιρό κατάφερναν να μείνουν στο παρασκήνιο (ρατσισμό, εγκληματικότητα και πάει λέγοντας). Δεν μου αρέσει να κλαψουρίζω, θεωρώ ότι είμαι εκ φύσεως αισιόδοξη (ο σύντροφος μου με χιούμορ λέει «αυτή η αισιοδοξία σου θα σε σκοτώσει» , ε τουλάχιστον θα πάω με αισιοδοξία).
Διάβασα σε ένα άρθρο σήμερα ότι «πνευματικός δεν είναι αυτός που βάζει όμορφα τις λέξεις σε τετράστιχα, αλλά εκείνος που έχει Ανθρωπιά και ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο». (Το Ανθρωπιά με Α κεφαλαίο).
Μου άρεσε.
Ναι, και όλοι εμείς που προσπαθούμε να γράψουμε ωραίες ατάκες στο facebook και να (αντι)γράψουμε ρητά πνευματικών ανθρώπων, τσάμπα μάγκες είμαστε αν δεν διαθέτουμε Ανθρωπιά και ευαισθησία στον ανθρώπινο πόνο.
Όλα τα άλλα είναι επιδείξεις εντυπωσιασμού και από τέτοιες γέμισαν οι τόποι, κάτι τέτοιες κάνουν και οι πίθηκοι αλλά δεν τους λες πνευματικούς και σπουδαίους.
Σωστά;
Λοιπόν, ας αναθεωρήσουμε ξανά τι έστι σπουδαίο και πνευματικό. Είπαμε, ας μην το επαναλαμβάνουμε συνέχεια, αυτή η οικονομική κρίση είναι πρωτίστως και κρίση αξιών και ως εκ τούτου οι μάσκες πέφτουν. Οι πίθηκοι με τους πίθηκους και το ανθρωπινο είδος με τους ανθρώπους.
Εσύ;
