Με αφορμή το δεύτερο της βιβλίο, “Five star Scandals”, η Χρύσα Αντωνιάδου Καρρά μιλά στο Skala Times για την συγγραφή, τα βιβλία, αλλά και για τον πολιτισμό και τις τέχνες στα χρόνια της κρίσης. Η Κύπρια συγγραφέας τονίζει ότι “σε περιόδους κρίσης η τέχνη ευδοκιμεί”.
Της Γιώτας Δημητρίου
Με την συγγραφή πότε άρχισες να ασχολείσε;
Στα 16 μου άρχισα να γράφω. Στην αρχή έγραφα μόνο τις σκέψεις μου, κάποια ποιήματα και μικρές ιστοριούλες, αυτά με ταξίδευαν και μου άρεσε. Προσδιόριζα εγώ το πού να πάω, είχα τον έλεγχο και αυτό μου άρεσε πολύ.
Τι έχεις σπουδάσει και με τι ασχολείσαι;
Έχω σπουδάσει Αγγλική Φιλολογία και διδάσκω Αγγλικά , επίσης εργάζομαι σαν ανεξάρτητη μεταφράστρια και διορθώτρια κειμένων, καθώς και με την συγγραφή.
Τι έχεις γράψει και τι έχεις εκδώσει μέχρι στιγμής;
Εκτός από μικρές αυτοτελείς ιστορίες και άρθρα που γράφω για περιοδικά, έχω ολοκληρώσει και εκδώσει δυο βιβλία προς το παρόν. Το πρώτο μου βιβλίο εκδόθηκε το 2011 και λέγεται “Το Θαύμα στο Δωμάτιο 813″, Εκδόσεις “Andys Publishers” (www.andyspublishers.com) και το δεύτερο, έκδοση του 2012, ονομάζεται “Five Star Scandals”, Εκδόσεις lulu.com. Είναι διαθέσιμο από το www.lulu.com και από www.amazon.com, καθώς και από την ιστοσελίδα μου www.chrystallkarras.com.
Με τι θέματα ασχολούνται τα βιβλία σου;
Πάντα με εμπνέει η ίδια η ζωή και η πραγματικότητα. Τα βαθιά συναισθήματα, καθώς και όλα όσα δεν τολμούν πολλοί να συζητήσουν και συνήθως τα κουκουλώνουν.
Οι δικοί σου αγαπημένοι συγγραφείς ποιοι είναι και γιατί;
Όταν ήμουν μικρή, είχα διαβάσει όλα, ίσως, τα βιβλία της Barbara Cartland. Με ενθουσίαζε η λεπτομέρεια της περιγραφής της. Μεγαλώνοντας διάβαζα Danielle Steel, τα βιβλία της με ταξιδεύουν και με ξεκουράζουν. Καταφέρνει και παίζει με τις “χορδές” της καρδιάς μας και όλοι βρίσκουν κάτι ή κάποιον με τον οποίο μπορούν να ταυτιστούν. Η γραφή της είναι απλή και προσιτή στον περισσότερο κόσμο. Επίσης, η Victoria Hislop είναι ξεκάθαρο ότι έχει δουλέψει πολύ πριν αρχίσει να γράφει την πρώτη σελίδα του κάθε βιβλίου της. Η έρευνα που κάνει πριν ξεκινήσει ένα βιβλίο, είναι αξιοθαύμαστη. Επίσης η Jackie Collins, η σπιρτάδα της γραφής της πάντα μου άρεσε. Από Έλληνες συγγραφείς, μου αρέσει η Μάρω Βαμβουνάκι και η Εύη Ομηρόλη. Είναι άμεσος ο λόγος και ευχάριστη η ανάγνωσή των βιβλίων τους. Διαβάζω και Non-Fiction, ψυχολογία κυρίως. Ο ψυχολόγος Γιώργος Πιντέρης, είναι ο αγαπημένος μου γιατί αισθάνεσαι σαν να είναι μπροστά σου και σχεδόν ακούς την χροιά της φωνής του. Ο Πάολο Κοέλιο … έ και ποιος δεν έχει διαβάσει έστω ένα του βιβλίο. Δεν μου αρέσει όμως, να διαβάζω μόνο συγκεκριμένους συγγραφείς. Πιστεύω ότι υποσυνείδητα μπορεί να υιοθετήσω τον τρόπο γραφής τους και θέλω να είμαι ανεπηρέαστη από όλους, να είναι καθαρά δικό μου έργο, ξεκάθαρα.
Κατάγεσαι από τη Κύπρο αλλά ζεις Ελλάδα. Πώς έτυχε αυτό;
Ναι, σωστά. Οι γονείς μου ήταν μετανάστες στην Νότιο Αφρική και εκεί γνώρισα τον πρώτο μου σύζυγο όταν είχε έρθει να επισκεφτεί την αδερφή του. Μαζί του έχω κάνει δυο παιδιά, την Σάντρα και τον Νίκο. Όταν εκείνος επέστρεψε στην Ελλάδα, τον ακολούθησα και τελικά παρέμεινα. Το θετικό είναι ότι η Ελλάδα είναι κοντά στην Κύπρο και είμαι ευτυχής που μπορώ να έρχομαι συχνά στο πανέμορφό νησί μου. Άλλωστε η οικογένειά μου, με την οποία είμαι πάρα πολύ δεμένη, μένει τώρα μόνιμα Κύπρο, οπότε βλέπεις, έχω πολλούς λόγους να θέλω να έρχομαι συχνά.
Πόσο επηρεάζουν οι τόποι που ζει ένας συγγραφέας την πένα του;
Σίγουρα “κλέβουμε” κάτι από την κουλτούρα του κάθε τόπου. Το μυαλό ταξιδεύει πιο εύκολα όταν έχει ταξιδέψει το σώμα. Με την συγγραφή μπορώ να μεταφερθώ αλλού και παίρνω μαζί μου και τον αναγνώστη μου, του δείχνω ότι βλέπει ο νους και τα μάτια μου και έτσι παύουν να είναι μόνο δικά μου. Βοηθάει σίγουρα το να μην είναι μονότονο το τοπίο και οι χαρακτήρες του βιβλίου.
Τα βιβλία σου είναι γραμμένα στα ελληνικά ή στα αγγλικά;
Το “Θαύμα το Δωμάτιο 813″ είναι γραμμένο και στις δυο γλώσσες. Το “Five Star Scandals”είναι μόνο στα Αγγλικά, προς το παρών τουλάχιστον.
Τι θεωρείς ότι κάνει ένα βιβλίο καλό;
Η ικανότητά του να κρατάει τον αναγνώστη καθηλωμένο, να τον ταξιδεύει στον κόσμο και στην εποχή που είναι γραμμένο, να του ανοίγει νέους δρόμους και να “ζωντανεύει” τους χαρακτήρες του. Εδώ θα σταθώ σε κάτι που μου είπε κάποια αναγνώστρια του «Five Star Scandals» αφού το διάβασε. Μου είπε, “καλά αυτόν τον πατριό, θέλω να τον σκοτώσω με τα ίδια μου τα χέρια! Αρρώστησα,τον μισώ με όλη την δύναμη της ψυχής μου …”. Για εμένα αυτό είναι επιτυχία, να δίνω σάρκα και οστά στους ήρωες μου.
Η Ελλάδα σήμερα πως είναι πολιτιστικά, με όλη αυτή την οικονομική εξαθλίωση που βιώνει;
Μπορώ να πω ότι ίσως είναι το μόνο που δεν κατάφεραν να βλάψουν οι κυβερνήσεις μας. Εξάλλου σε περιόδους κρίσης , η τέχνη ευδοκιμεί. Η Ελλάδα έχει μια τόσο μεγάλη πολιτιστική ιστορία και ίσως είναι το μόνο που μας απέμεινε. Ο κόσμος έχει στραφεί στο βιβλίο, ξεφεύγει από την αθλιότητα που μας έχουν διασύρει οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας. Περηφανευόμαστε για τα μουσεία μας, μάλιστα σήμερα άκουσα ότι το Μουσείο της Ακρόπολης βγήκε τρίτο Παγκόσμιως! Μόνο αυτά έχουμε πλέον να καμαρώνουμε και να νιώθουμε περήφανοι ως λαός.
Χρύσα, τι μπορεί να κερδίσει ένας άνθρωπος σήμερα (με όλα αυτά που διαδραματίζονται γύρω μας) από ένα καλό βιβλίο;
Καταρχάς εξαρτάται από το βιβλίο. Ας πάρουμε για παράδειγμα το “Θαύμα το Δωμάτιο 813″, έχει χαρίσει απίστευτη δύναμη και αισιοδοξία στους αναγνώστες του. Αν και βασίζεται σε ένα θαύμα που μου έφερε πίσω τον γιο μου, σχεδόν από τον θάνατο, έχει χαρίσει πολλά σε αρκετό κόσμο γιατί αποδεικνύει ότι δεν πρέπει ποτέ μα ποτέ να χάνουμε την ελπίδα ότι όλα θα πάνε καλά. Αισιοδοξία , είναι το μεγάλο μυστικό! Γενικά πιστεύω ότι διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο, εμπλουτίζουμε και διευρύνουμε το μυαλό μας, χαλαρώνουμε και δραπετεύουμε σε έναν άλλο κόσμο. Και αφού οι συνθήκες που ζούμε τώρα είναι σχεδόν άθλιες, όλοι έχουμε ανάγκη να ζήσουμε μια άλλη πραγματικότητα και ας είναι φανταστική. Ένα καλό βιβλίο είναι σαν το καλό κρασί, πρέπει να σου αφήνει μια όμορφη επίγευση στο στόμα, το βιβλίο πρέπει να στιγματίζει, να ξυπνάει το μυαλό και το τρόπο σκέψης.
Η πιο αγαπημένη σου φράση την οποία χρησιμοποιείς συχνά;
Είναι πολλές, αλλά θα επιλέξω αυτή που ίσως με στιγμάτισε περισσότερο στη ζωή μου: “Το τέλος έρχεται μόνο όταν πιστέψεις ότι όλα χάθηκαν”.
