Ξεφλουδισμένες Λέξεις “Set fire to the broken pieces start anew”

Της Γιώτας Δημητρίου

Τα αυτονόητα που δεν θες να αποδεχθείς, επειδή δε σε συμφέρουν.
Τα αντίο που οφείλεις να πεις, αλλά δεν τα λες επειδή σε πονάνε.
Τα “καλωσόρισες” που είναι στην πόρτα σου κι εσύ φοβάσαι να τα υποδεχθείς.
Τα κόκκινα ρίσκα που είναι καλό να πάρεις και εσύ τα φιλοσοφείς και τα καθυστερείς.
Τα χαμόγελα στην άκρη του μπαρ που σε τρομοκρατούν και δεν τα αφήνεις να σε πλησιάσουν.
Η παντιέρα της ροκ επανάστασης που περιμένει να την σηκώσεις, ενώ εσύ ακούς πένθιμες μπαλάντες.
Τα πλοία των καινούριων διαδρομών που σου σφυρίζουν και εσύ κάνεις πως δεν ακούς.

Ξυπνάς λοιπόν ένα πρωί, που μέλλει να γίνει ορόσημο στο βιβλίο της ενδιαφέρουσας ομολογουμένως ζωής σου.Και τι γίνεται;  Διαφώτιση. Σοκ διαύγειας μυαλού. Η ομίχλη που προκαλούσαν τα συναισθήματα εξαφανίζεται και προβάλλει ένας ήλιος μιας αναγκαίας λογικής και βλέπεις το φως το αληθινό.

Και δέχεσαι τα αυτονόητα που τόσο καιρό αγνοούσες. Λες κάποια αντίο κι ας πονάνε (είναι για καλό, κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή). Ανοίγεις την πόρτα σε νέα καλωσορίσματα. Παίρνεις κόκκινα ρίσκα και αφήνεις τα χαμόγελα στην άκρη του μπαρ να σε πλησιάσουν. Σηκώνεις την παντιέρα της ροκ επανάστασης και σταματάς τις πένθιμες μπαλάντες. Τρέχεις στα πλοία των καινούριων διαδρομών και φοράς την πιο γλυκιά σου διάθεση.

Στο κάτω κάτω βρε αδελφέ, ο Ρίτσαρντ Μπρότιγκαν έχει πει ότι ”Όλα τα κορίτσια πρέπει να ‘χουν το δικό τους ποίημα ακόμα κι αν χρειαστεί να γυρίσουμε αυτόν τον γαμημένο κόσμο ανάποδα για να το καταφέρουμε.” Γι αυτό, κοριτσάκι, αν δεν σου γράφουν ποιήματα (με λέξεις ή με συμπεριφορές), αυτοί που θα ήθελες να σου γράφουν, τότε παίρνεις τα κουβαδάκια σου και τρέχεις γι’ άλλες παραλίες (παραλίες πολλές, στη Λάρνακα ζούμε!)

“Set fire to the broken pieces start anew» , λέει η συγγραφέας Lauren DeStefano. Σε μια βδομάδα μπαίνει ο Ιούνης. Ας βάλουμε φωτιά σε ότι δεν ήταν γραφτό να γίνει πεπρωμένο, ας βάλουμε πλώρη για νέα μονοπάτια και να υποδεχθούμε το καλοκαίρι με καινούριες διαθέσεις  και προπάντων με καινούρια και καλύτερα μυαλά!

The best is yet to come! Το τραγούδησε και ο Φρανκ Σινάτρα.

Καλό καλοκαίρι λοιπόν με σωστά μυαλά και καινούρια μονοπάτια κι αγάπες!

Y.Γ  H Αλκυόνη Παπάδακη λέει “Πρόσεξε μην ξεχάσεις ποτέ πως η ζωή αγαπά αυτούς που την περιμένουν στη γωνία του δρόμου μ’ ένα λουλούδι στο χέρι.
Μπορεί να γονατίζεις, να σέρνεσαι, να ματώνεις. Ωραία! Δε χάλασε ο κόσμος. Έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Έχεις πάντα το καιρό να σηκωθείς. Τ’ αγάλματα μόνο δε λυγάνε”.