Η τάση του να μελετά καταστάσεις και να αναλύει, να τα ντύνει όλα με έξυπνο χιούμορ, αλλά και να ρισκάρει, είναι απόδειξη πως ο Αντρέας δεν είναι ο κλασικός 21χρονος, είναι πολύ πιο ώριμος απ’ την ηλικία του. Οι αναγνώστες μας οι οποίοι τον θυμούνται από τον καιρό που αρθρογραφούσε στο Skala Times το γνωρίζουν αυτό. Σήμερα, ο Αντρέας Κωνσταντινίδης είναι ο ιδιοκτήτης του καινούριου Cubic Art Cafe Bar στη Λάρνακα. H πρώτη του συνέντευξη γίνεται στο περιοδικό μας, όχι μόνο επειδή ο Αντρέας είναι γνώριμος και αγαπημένος, αλλά, ιδιαίτερα, επειδή το Cubic Art Cafe Bar είναι ένα πανέμορφο καφεστιατόριο/μπαράκι γεμάτο τέχνη, σε ένα παλιό διατηρητέο στη καρδιά της πόλης, επειδή αυτό το Art Cafe Bar θα γίνει το αγαπημένο στέκι όλων όσων αγαπούν την τέχνη, τα επιτραπέζια, τους ωραίους καφέδες, την καλή κουζίνα μα πάνω από όλα το χαλαρό και πανέμορφο περιβάλλον.
Της Γιώτας Δημητρίου
Αντρέα εμείς σε γνωρίζουμε από τον καιρό που αρθρογραφούσες στο Skala Times στη στήλη “Ότι να ναι…From Salonika”, αλήθεια πως βρέθηκες από την Σαλόνικα πίσω στη Λάρνακα;
Η Λάρνακα είναι η πόλη μου, στην Θεσσαλονίκη ήμουν για δύο χρόνια όταν σπούδαζα φωτογραφία. Πέρασα ωραία στην συμπρωτεύουσα της Ελλάδας, αλλά όταν τελείωσαν οι σπουδές μου ευτυχώς ή δυστυχώς έπρεπε να γυρίσω πίσω….
Τι κράτησες μέσα σου από τα δυο χρόνια στη Θεσσαλονίκη;
Πώς να απαντήσω σε μια τέτοια ερώτηση; Είναι τόσα πολλά….Τις γνωριμίες με νέο κόσμο, ωραίο κόσμο, την κουλτούρα….
Σήμερα είσαι ο ιδιοκτήτης του Cubic Art Cafe Bar. Πόσο εύκολο ήταν για ένα 21χρονο σαν κι εσένα, να φτιάξει κάτι δικό του και μάλιστα σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή;
Χωρίς την βοήθεια των γονιών μου και των δικών μου ανθρώπων θα ήταν πολύ πιο δύσκολο. Παρόλα αυτά, ναι δεν είναι εύκολο και όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά κι επειδή οι περισσότεροι με αντιμετωπίζουν σαν ένα κλασικό 21χρόνο και δυσκολεύομαι να τους πείσω να με δουν ως μια προσωπικότητα όπως είμαι και να μη κολλούν στην ηλικία μου, πολλοί δεν με λαμβάνουν υπόψη λόγω του νεαρού της ηλικίας μου! (Γέλια!)
Η αγάπη σου για να γίνει αυτό το Art Cafe Bar σε βοήθησε φαντάζομαι να ανταπεξέλθεις στις δυσκολίες….
Η αγάπη μου γι αυτό το εγχείρημα ήταν και είναι η κινητήρια μου δύναμη. Και ευτυχώς μέχρι στιγμής πάει πολύ καλά….
Η τέχνη της φωτογραφίας την οποία σπούδασες, που πήγε τώρα που έγινες ιδιοκτήτης καφεστιατορίου;
Πουθενά δεν πήγε, επειδή το Cubic είναι ένα Art Cafe Bar, καταφέρνω να συνδυάζω την τέχνη με την ψυχαγωγία. Σκοπεύω να συνεχίσω με διαγωνισμούς φωτογραφίας και φυσικά δεν θα σταματήσω να ασχολούμαι με την τέχνη της φωτογραφίας.
Θα έλεγες πως ήταν η αγάπη σου για την φωτογραφία και την τέχνη που σε οδήγησε σε αυτό το Art Cafe Bar;
Ναι, η αγάπη μου για την τέχνη γενικότερα.
Το όνομα του Cafe Bar από που το εμπνεύστηκες;
Από τον κύβο του Ρούμπικ (Rubik’s Cube) κι επειδή αυτό το διατηρητέο σπίτι έχει δωμάτια που το καθένα μοιάζει σαν κύβο, ήταν το έναυσμα της έμπνευσης μου για το όνομα. Δεν σημαίνει κάτι άλλο, είναι ένα όμορφο, απλό κι ωραίο όνομα.
Πόσο εύκολο ήταν να επιλέξεις τον χώρο;
Ήταν εύκολο επειδή ήξερα τι ήθελα, ένα παλιό διατηρητέο σπίτι που να μπαίνει ο άλλος μέσα και να νιώθει μιαν θετική και οικεία αύρα, να νιώθει σαν σπίτι του και δεν έχουμε πολλούς τέτοιους χώρους στη Λάρνακα. Έτσι, μόλις είδα αυτό το χώρο ήξερα ότι ήταν αυτό που έψαχνα.
Τι μπορεί να βρεις κανείς εδώ στο Cubic Art Cafe Bar;
Φιλική ατμόσφαιρα, ωραία μουσική, ωραίο καφέ, ποτό, φαγητό, τέχνη (φωτογραφίες, πίνακες, installation) και συνεχώς προσπαθούμε να προσθέτουμε περισσότερη τέχνη, alternative.
Συνήθως τι ηλικίες έρχονται;
Από 18 μέχρι 50, δεν υπάρχει όριο ηλικίας.
Πιστεύεις ότι η οικονομική κρίση επηρεάζει τα θέλω μας; Δηλαδή αν δεν υπήρχε η κρίση ίσως επαγγελματικά να ακολουθούσε το μονοπάτι της φωτογραφίας;
Εντάξει, δεν ήταν το παιδικό μου όνειρο να ανοίξω καφεστιατόριο….Αλλά ως άνθρωπος μεγαλώνοντας άλλαζα και συνάμα άλλαζαν και τα θέλω και οι στόχοι μου. Το Cubic επειδή είναι ένα καφεστιατόριο το οποίο έχει σχέση με την τέχνη είναι κάτι που το κάνω επειδή το γουστάρω όχι λόγω κρίσης….
Δηλαδή, ποιο ήταν το παιδικό σου όνειρο;
Να γίνω ποδοσφαιριστής….(Χαμογελά)
Να υποθέσω ότι ήσουν καλός στο ποδόσφαιρο;
Ναι νομίζω…..Αλλά το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή στη Κύπρο δεν έχει μέλλον και δεν είχα κανένα να με βοηθήσει. Από την άλλη, η φωτογραφία ήταν το χόμπυ μου, αγαπούσα αυτό το είδος τέχνης γι αυτό κι αποφάσισα να σπουδάσω φωτογραφία.
Γιατί πιστεύεις ότι κάποιος που θα έρθει εδώ στο Cubic Art Cafe Bar θα του αρέσει και θα θέλει να ξαναέρθει;
Επειδή είναι κάτι το διαφορετικό. Δεν θα συναντήσει σε πολλούς τόπους αυτό που έχουμε εμείς εδώ. “Μαζέψαμε τέχνη” σε ένα παλιό διατητηρητέο στη καρδιά της πόλης, προσπαθήσαμε με τη διακόσμηση και γενικά με το service και το περιβάλλον να φτιάξουμε κάτι το διαφορετικό. Στην αυλή δημιουργήσαμε μια πιο chill out κατάσταση για τα απογεύματα και τα βράδια.
Λόγω της κρίσης οι τιμές είναι προσιτές και χαμηλές;
Κοίταξε, εγώ ως πελάτης όταν επισκεπτόμουν τις καφετέριες (πριν φτιάξω το Cubic ) αντιλαμβανόμουν ότι μας κοροϊδευαν με τις τιμές. Αυτό λοιπόν δεν ήθελα να το κάνω κι εγώ! Προσπάθησα να έχω τιμές που να ευχαριστούν τον κόσμο και να μπορώ κι εγώ να βγάζω τα έξοδα μου και να έχω ένα μισθό. Όχι να «πλουτίζω» εις βάρος του πελάτη. Και να μην υπήρχε η κρίση, εγώ πάλι θα έβαζα προσιτές τιμές.
Να μιλήσουμε λίγο για τα έργα των καλλιτεχών που βρίσκονται στο Cubic Art Cafe Bar;
Οι περισσότεροι είναι νεαροί καλλιτέχνες από τη Λάρνακα, αλλά περιμένουμε και κάποια έργα καλλιτεχνών από άλλες πόλεις. Κάποιοι έχουν σπουδάσει τέχνη και κάποιοι άλλοι όχι, αλλά όλοι όσοι έχουν έργα τους εδώ είναι ταλαντούχοι καλλιτέχνες. Τα έργα που βρίσκονται εδώ τα περισσότερα είναι προς πώληση, αλλά υπάρχουν και μερικά τα οποία δεν είναι.
Μπορεί ένας καλλιτέχνης να εξελιχθεί και να είναι σπουδαίος στη τέχνη του χωρίς να το έχει σπουδάσει;
Βέβαια! Εγώ έχω σπουδάσει φωτογραφία και με έχει βοηθήσει, αλλά έχω δει φωτογράφους οι οποίοι έχουν εξελιχθεί και είναι από τους σπουδαιότερους του κόσμου αλλά δεν το έχουν σπουδάσει καν!
Οι δικοί σου αγαπημένοι φωτογράφοι ποιοι είναι;
Ξέρεις, δεν βλέπω ονόματα….Αυτό που βλέπω να είναι καλή μια φωτογραφία και να μου αρέσει, το ίδιο ισχύει και με τους πίνακες ζωγραφικής και με όλα τα είδη τέχνης. Τους πίνακες στο καφέ μου τους επέλεξα με βάση το ταλέντο του κάθε καλλιτέχνη, να ήταν κάτι που μου αρέσει και όχι με γνώμονα το όνομα του καλλιτέχνη. Πιστεύω πως αυτή η προσκόλληση στα ονόματα χαλά την τέχνη. Σίγουρα για να γίνει όνομα κάποιος προφανώς βοήθησε και το ταλέντο του, αλλά το θεωρώ λάθος να κολλάμε στα ονόματα, επειδή στο τέλος καταντούν την τέχνη εμπόριο.
Τώρα που μιλήσαμε για τέχνη και εμπόριο, έμαθα ότι έχει πουληθεί ένας πίνακας του Bansky για κάποια εκατομμύρια. Πώς σου ακούγεται αυτό; Ένας καλλιτέχνης του δρόμου να πουλά την τέχνη του για κάποια εκατομμύρια;
Δεν το θεωρώ σωστό, αλλά κοίταξε, όταν μιλάμε για τον Banksy, ένα καλλιτέχνη που κανείς δεν ξέρει καν το πρόσωπο του, με την δικιά του ιστορία και πορεία,τότε δεν με χαλά τόσο όσο η πώληση ενός πίνακα του Πικάσο, για κάποια εκατομμύρια απλά και μόνο επειδή το όνομα του ζωγράφου είναι πασίγνωστο. Γενικά με ενοχλεί να κολλάμε στα ονόματα και όχι στην ίδια την τέχνη.
Μήπως αυτό είναι γενικότερα μια τάση εδώ στη Κύπρο, το να κολλάμε στα ονόματα;
Φυσικά και είναι. Κινούμαστε με βάση τα ονόματα και όχι την ουσία. Και είμαι απόλυτος σε αυτό, έτσι είναι δυστυχώς η κατάσταση εδώ. Ίσως τώρα που ο κόσμος περνά μια οικονομική κρίση, ίσως συνειδητοποιήσει πως δεν είναι το όνομα που έχει σημασία (στα ρούχα, στην τέχνη, στα επίθετα κάποιων «επώνυμων»).
Αντρέα θα υπάρχουν θεματικές βραδιές στο Cubic Art Cafe Bar;
Ναι, θα υπάρχουν και θεματικές βραδιές, αλλά μη ξεχνάς πως μόλις ένα μήνα έχει που λειτουργούμε, άρα θέλουμε λίγο χρόνο για να οργανώσουμε και τις θεματικές μας βραδιές.
Να πούμε λίγα λόγια για την πανέμορφη διακόσμη του χώρου;
Ναι. Ήξερα τι ήθελα όσον αφορά στη διακόσμηση αλλά με βοήθησε και η φίλη μου η σχεδιάστρια Νικολέττα Γιωργαλλίδου και μαζί βγάλαμε αυτό το artistic αποτέλεσμα με φωτεινά χρώματα και με τέχνη…..Με την τέχνη που είναι αναγκαία στις μέρες μας.
Γιατί είναι αναγκαία;
Η τέχνη μπορεί να στείλει διάφορα μηνύματα με ιδιαίτερο τρόπο και μπορεί να την αντιληφθεί ο καθένας και να την αισθανθεί, χωρίς να χρειάζεται να είναι απόφοιτος πανεπιστημίου. Βλέπει αυτό που βλέπει και παίρνει κάποια μηνύματα. Στις δύσκολες εποχές που ζούμε θεωρώ την τέχνη αναγκαία.
Τη νεολαία της πόλης μας πώς την βλέπεις; Έρχονται και εδώ…
Αυτό που παρατήρησε και η μητέρα μου η οποία είναι καθημερινά εδώ και συμφωνώ μαζί της, είναι ότι η νεολαία μας σήμερα είναι πολύ ευγενικοί οι περισσότεροι. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξει είναι το ότι είμαστε ακοινώνητοι μερικές φορές και μας λείπει η κριτική σκέψη. Βγαίνουμε έξω για να παίξουμε χαρτιά ή ένα άλλο επιτραπέζιο παιχνίδι και δεν ξέρουμε να μιλήσουμε, να ανοίξουμε μια συζήτηση, να αναπτύξουμε ένα θέμα επικαιρότητας ή έστω προσωπικό. Δε λέω να μη παίξουμε επιτραπέζια, να το κάνουμε και είναι και ωραία, αλλά να μπορούμε να είμαστε και κοινωνικοί, να μπορούμε να μιλάμε, να συζητούμε και να είμαστε σε θέση να λάβουμε μέρος σε μια σοβαρή ή έστω κοινωνική συζήτηση. Είναι ωραία να μιλούμε, να μαθαίνουμε και νέα πράγματα….
Δηλαδή να υποθέσω ότι μπορεί να δούμε μια βραδιά συζήτησης εδώ στο Cubic Art Cafe Bar….
Mπορεί, ναι. Μου έχουν προτείνει και διαλέξεις αλλά δεν θα ήθελα τέτοιου είδους σοβαρές διαλέξεις. Αλλά ναι, μια βραδιά συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων για θέματα που αφορούν την πόλη μας, την τέχνη, τον κόσμο της πόλης ή την νεολαία μας, ναι θα μπορούσε να γίνει.
Το Cubic Art Cafe Bar είναι καφεστιατόριο αλλά και μπαράκι. Οι ώρες λειτουργίας του;
Από τις 11 το πρωι μέχρι τις 12 το βράδυ, εκτός από Παρασκευή και Σάββατο που μένει ανοικτό μέχρις τις 2 το πρωί. Παρασκευές και Σάββατα, τα βράδια, χαμηλώνουμε τα φώτα και δυναμώνουμε τη μουσική.
Βλέπουμε και τηλεοράσεις εδώ….
Ναι αλλά δεν τις ανοίγουμε για να μην αποβλακώνεται ο κόσμος, επειδή αυτό κάνουν οι τηλεοράσεις. Τις ανοίγουμε μόνο για σημαντικούς αγώνες ποδοσφαίρου, καλαθόσφαιρας και τένις.
Το Cubic Art Cafe Bar βρίσκεται στη καρδιά της πόλης, κοντά στη περιοχή Καλογερά. Έχουμε ξεφύγει πλεον από τις περιοχές των Φοινικούδών και Μακένζυ, αφού παρατηρούμε συνεχώς ότι καφετέριες απλώνονται και σε άλλες περιοχές της πόλης…..Περισσότερα “εναλλακτικά μέρη” σε διαφορετικές περιοχές…
Ναι, εδώ στην δικιά μου περιοχή υπάρχουν κι άλλα art cafe και εύχομαι να δουλεύουμε όλοι. Ίσως τα ακριβά ενοίκια στις περιοχές που ανέφερες να είναι ο λόγος που παρατηρούμε να απλώνονται και σε άλλες περιοχές της πόλης οι καφετέριες. Έτσι κι αλλιώς, η δικιά μου επιλογή (διατηρητέο παλιό σπίτι) δεν υπάρχει στις ακριβές περιοχές που ανέφερες.
Τέλος, Αντρέα, σήμερα ως ιδιοκτήτης καφεστιατορίου στα 21 σου χρόνια, πως νιώθεις;
Εγώ ως Αντρέας δεν άλλαξα, δεν άλλαξε κάτι, παρά μόνο η καθημερινότητα μου. Τώρα εργάζομαι από τις 11 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ όταν κλείνουμε. Κουράζομαι αρκετά αλλά νιώθω, πραγματικά, ότι αξίζει τον κόπο.
