Γράφει ο Χρήστος Τουβέ
Ένα άδειο χαρτί για να στολιστεί κατάλληλα χρειάζεται ζωγραφιές.
Ακόμα και αν είναι πινελιές της λύπης.
Ένα συναίσθημα πολυσδιάστατο και ίσως παρεξηγημένο.
Η δική μου άποψη : Ότιδήποτε φυτρώνει μέσα μας και παρεμβαίνει σε προσωπικό χώρο και χρόνο, βαφτίζεται συναίσθημα (ευχάριστο ή δυσάρεστο).
Δημιουργούνται σαν το φως της ημέρας και διεισδύουν μέσα από την χαραμάδα της πόρτας.
Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που δεν ξέρουμε πως να τα διαχειριστούμε και χάνουμε το καλύτερο κομμάτι τους, που είναι η ευεργετική αξιοποίησή τους ;
Bασικό μέλημα μας, είναι οτιδήποτε φυτρώνει μέσα μας ή να το ποτίζουμε ή να το κόβουμε.
Ως γνωστόν οτιδήποτε δεν βλασταίνει μαραζώνει.
Φόβος,θυμός,αγάπη,μίσος,ευτυχία,δυστυχία,χαρά και λύπη.
Τα ευάρεστα συναισθήματα είναι καλοδεχούμενα και ποθητά ενώ τα δυσάρεστα μας δημιουργούν ένα παλμό ανησυχίας και ανασφάλειας.
Η ουσία βρίσκεται στο να αποδέχεσαι μία κατάσταση, όπως είναι και όχι όπως θα ήθελες να είναι και θα σε βόλευε.Ένα αρνητικό συναίσθημα ,μπορεί να είναι η απαρχή πολλών θετικών αρκεί ν’ αλλάξεις στάση,νοοτροπία και οπτική γωνία.Με άλλα λόγια να το κοιτάξεις στα μάτια και να το αντιμετωπίσεις.
Βασική προυπόθεση είναι να πεις την αλήθεια στον ίδιο σου τον εαυτό ..Όχι δικαιολογίες και όχι ψέματα.
Με το ’’είναι’’ σου μιλάς.
Δεν μπορείς να κρυφτείς πίσω από λέξεις γιατί έτσι ελευθερώνεις το συναίσθημά σου.
Μέσα από την αλήθεια ή ίσως και από παραμύθια :
’’ Ήταν ένας ψαράς ,ο οποίος ψάρευε καλά και έβγαζε τα συναισθήματα από την θάλασσα με το κιλό.
Μόνο όμως τα θετικά. Τ ‘αρνητικά δεν του προσέφεραν κέρδος και τα πετούσε πάλι στην θάλασσα.
Μία μέρα πιάνει την λύπη και χωρίς να το σκεφτεί πάει να την πετάξει πάλι μέσα.
– Στάσου του φώναξε εκείνη. Μή άκουσε με πρώτα.
– Ν ΄ακούσω τι; Aπαντάει ο ψαράς1
– Δεν με ρώτησες ποτέ γιατί είμαι λυπημένη γιατί δεν χαμογελώ και έχω τέτοια μούτρα.
– Ωραία λοιπόν πες μου.
– Ήθελα απλά να με αποδεχτείς όπως τ άλλα συναισθήματα και να κατανοήσεις το γεγονός ότι υπάρχω μέσα σου για κάποιο λόγο. Δεν θέλω να σε στεναχωρώ, απλά θέλω να σου υπενθυμίσω ότι αν ασχοληθείς μαζί μου και με βοηθήσεις θα βρω την δίδυμη αδερφή μου την χαρά που την ψάχνω τόσο καιρό.
– Εγώ τι θα κερδίσω; Ρωτάει με απορία ο ψαράς.
– Εσύ; Eσύ λοιπόν θα κερδίσεις το καλύτερο συναίσθημα της όλης κατάστασης.
– Και πιο είναι αυτό;
– Η γνώση μόνο με αυτήν θα έχεις κέρδος ακόμα και στις πιο δύσκολες φουρτούνες.
Τώρα ή με πετάς στη θάλασσα ή απλά με βάζεις δίπλα στα τόσο όμορφα συναισθήματά σου’’
Αυτό λοιπόν το οδυνηρό,λυπημένο που μοιάζει με αργό θάνατο, ίως τελικά να είναι η απαρχή για κάτι ονειρικό με την βασική προυπόθεση της αποδοχής.
Ίσως να είναι ένα ακόμα κομμάτι του παζλ της ζωής και αυτό.
