Της Γιώτας Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Αυγουστιάτικα όνειρα με άρωμα καρπουζιού και ένα βιβλίο για χρόνια βίβλος: “Ο τρομερός μήνας Αύγουστος” του δεύτερου πιο πολυμεταφρασμένου Έλληνα συγγραφέα μετά τον Καζαντζάκη, του Βασίλη Βασιλικού.
Αυγουστιάτικα όνειρα στις παγοκυψέλες, έτσι για να δροσίζονται και ο τρομερός μήνας Αύγουστος λοιπόν. Ο μήνας που άνοιξα για πρώτη φορά τα μάτια μου στον κόσμο αυτό. Ο αγαπημένος μου μήνας.
Ξεφυλλίζω τις σελίδες του βιβλίου “Ο τρομερός μήνας Αύγουστος” και ξαναδιαβάζω όλα όσα είχα υπογραμμίσει, πριν χρόνια, αφού την πρώτη φορά που διάβασα το εν λόγω βιβλίο ήμουν μόνο 20 ετών.
«Η ζωή σε επίπεδα υψηλών διανοουμένων, που διυλίζουν την τρίχα. Εσύ ήθελες την απλότητα, την αμεσότητα, το δίκαιο της αγάπης».
«Στα σκοτεινά εμφανιστήρια, όπου αγαπιώνται δυο καρδιές, οι άλλοι είναι ανεπιθύμητοι». 
«Μα ότι με τραβούσε δίπλα σου, ό,τι με έκανε δυστυχισμένο όταν σ’ άφηνα, δεν μπορώ να το πω. Είναι κάτι που με ξεπερνάει. Όπως δεν βρίσκεται το μυστήριο της ζωής, το μυστήριο του θανάτου (που πάει η ενέργεια;) έτσι δεν μπορεί να αναλυθεί κι ό,τι δένει ακατάλυτα δυο υπάρξεις. Μιλώ για πράγματα που είναι εύκολο να μιλήσει κανείς. Τα άλλα είναι ανείπωτα».
«Τα νεύρα σου είχαν κουραστεί. Είκοσι χρόνια βιβλία. Οκτώ φορές στις δέκα σε άκουγα. Ήθελες, φαίνεται, να ζήσεις τον τελευταίο καιρό σε μια ιδανική ηρεμία. Γιατί μόνο το ουσιαστικό πια σε ενδιέφερε. Να γράφω. Να συζητούμε. Να ζωγραφίζεις. Όχι τα επαγγελματικά, όχι η φιγούρα».
Ο “Τρομερός Μήνας Αύγουστος” είναι ένα από τα πέντε βιβλια που έγραψε ο Βασίλης Βασιλικός για την πρώτη του σύζυγο, τη Μιμή, η οποία πέθανε το 1973.
Το βιβλίο γράφτηκε την ίδια χρονιά.
Τον Σεπτέμβριο του 2005, σε μια συνέντευξη μας, στην Αθήνα, στο “Φίλιον”, εκεί στη Σκουφά, στο Κολονάκι, τον είχα ρωτήσει αν ο δεύτερος του γάμος ακυρώνει τα πέντε βιβλία (αγάπης) που έγραψε κι αφιέρωσε στην Μιμή. Μου απάντησε: “Όχι Γιώτα….Όχι φυσικά….Μα η ζωή είναι κάτι πολύ δυνατό και σε ωθεί να προχωρήσεις…..”
Αν κάτι λοιπόν τελειώνει, δεν τελειώνει και η ζωή. Όσο ζούμε συνεχίζουμε, γιατί η ζωή είναι πιο δυνατή από εμάς και μας ωθεί “to move on”.
Και για κάθε κεφάλαιο που κλείνει, η ζωή φροντίζει να ανοίγει ένα άλλο, καινούριο.
Κάτι σαν άγραφος νόμος.
Τι να πεις; Καμώματα της ζωής. Όχι δικά μου.
Υ.Γ Να έχουμε όλοι έναν όμορφο Αύγουστο με όνειρα στις παγοκυψέλες, έτσι για να δροσίζονται. Και για όσα τελείωσαν, μην ανησυχείτε, η ζωή φροντίζει να έρχονται άλλα, καινούρια. Ο Αύγουστος δεν είναι τρομερός….Όμορφος είναι, και μαγικος.
