Γράφει ο Χρήστος Τουβέ
Εκείνη η ουσία που εκκρίνει ο εγκέφαλος μας όταν υπάρχει οπτικό ερέθισμα,ντοπαμίνη την λένε; Αυτό που βλέπω το αντιλαμβάνομαι ή απλά αντιλαμβάνομαι όπως βλέπω; Στοχεύω ή απλά ρίχνω το βέλος μου προς κάθε κατεύθυνση και μετά ζωγραφίζω τους ομόκεντρους κύκλους ,ευελπιστώντας ότι έχω ρίξει ακριβώς κέντρο;
O άνθρωπος έχει την φοβερή ικανότητα όπως πλέκει το κουβάρι του νου, έτσι και να το ξετυλίγει.
Μένουν μόνο μικρά σημάδια, ταλαιπωρημένα στην πορεία του χρόνου.
Το σημερινό μου θέμα έχει να κάνει με τους στόχους μας, πως οριοθετούνται, πως επιτυγχάνονται ή αποτυχαίνουν και πως ξεφτίζουν….
Οποιοσδήποτε στόχος πρέπει να καταγράφεται και να προσδιορίζεται “χρονικά” και “αριθμητικά” αλλιώς παραμένει μία ευχή.
Φανταστείτε τον εαυτό σας σε μία έρημο.Ο μόνος στόχος είναι η όαση. Πρέπει να πάω ίσια,δεξιά ή αριστερά; H απάντηση είναι απλή. Πρέπει να πάω εκεί που δημιουργείται η σκιά και που ο ήλιος χάνει την δύναμή του από τα μεγάλα φύλλα των δέντρων. Επιλέγω να πάω εκεί,στοχεύω προς την σκιά, στοχεύω προς την όαση της ψυχής μου.
Που θέλω να καταλήξω; Πώς όταν θέλω κάτι πολύ και ξέρω τι είναι αυτό το “κάτι”,το στοχεύω με πίστη, υπομονή και επιμονή.
Την κατάλληλη στιγμή πρέπει να σημαδεύσω και να ρίξω. Mπορεί να μην πετύχω το κέντρο,τουλάχιστον όμως θα αξίζει η βολή. Αποτυχία ήεπιτυχία, δική μου η ζημία μα δικός μου και ο καρπός.
Άλλο να φαντάζεσαι ότι στοχεύεις και άλλο να το κάνεις στην πράξη.
Αν υποθέτεις, ο στόχος ξεφτίζει και διαλύεται σε πολλά κομμάτια μέχρι που να ξεμείνεις από βέλη. Αν το πιστεύεις και οραματίζεσαι, τότε δημιουργείς μόνος σου τον στόχο και οδηγείς μαθηματικά τα βέλη σου προς το κέντρο.
Να θυμάσαι ότι ο στόχος είναι οτιδήποτε δεν έχει κατακτηθεί ακόμη και ότι το βέλος είσαι μόνο ΕΣΥ.
Ρίξε δυνατά προς το κέντρο…το κέντρο…το κέντρο….( έτσι δεν ξεχνάς το στόχο,αν τον επαναλαμβάνεις,γιατί ένα από τα 6 κλειδιά της μνήμης είναι η επαναληψιμότητα).
Στόχευσε στον έρωτα,στην φιλία,στην επαγγελματική σου αποκατάσταση και με τα κατάλληλα βέλη που έχει η φαρέτρα σου, μπορείς να τα πετύχεις.
Αυτό που κάποτε ήταν δύσκολο, μοιάζει πια εύκολο. Όλα ταεμπόδια εμφανίζονται,όταν παίρνουμε τα μάτια μας από τον στόχο. Εκεί ο στόχος βάζει την αγάπημένη του αμφίεση, την δυσκολία.
Υ.Γ : Φαντάστηκες ποτέ ότι θα μπορούσες να μοιάσεις με τον Ρομπέν των Δασών ;
