“η ουσία δεν κρύβεται τόσο στο τι έζησες με τον άλλον, όσο στο τι επίγευση αφήνει μέσα σου το πέρασμα του από η ζωή σου”
Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
ΕΚΕΙΝΗ: Ξέρεις ήθελα να σου πω ότι έχω γράψει ένα ολόκληρο βιβλίο για σένα. Σκόπευα να στο έδινα σ’ ένα μήνα, στα γενέθλια σου…
ΕΚΕΙΝΟΣ: Μα για πιο λόγο; Τι ήμασταν εγώ κι εσύ για να γράφεις για μένα; Τι υπήρξαμε για να έγραψες βιβλίο για μένα; Χαζή είσαι ή πτωχή τω πνεύματι;
ΕΚΕΙΝΗ: Μα είναι η ουσία μιας γνωριμίας που σε μένα άφησε ανεξίτηλα σημάδια μέσα μου και….
ΕΚΕΙΝΟΣ: Υπερβολές, έλα, κόψε κάτι, ενήλικες είμαστε!
ΕΚΕΙΝΗ: Είναι ένα βιβλίο που γράφει για πράγματα που είπαμε, αισθήματα που ένιωσα και λόγια ανείπωτα που δεν θα μπορέσω ποτέ να σου πω ποτέ. Κάτι σαν “βιβλίο αποχαιρετιστήριο”. Μα λίγο η γκόμενα σου (αυτή με τα εξοχικά στον Πρωταρά), λίγο η άλλη γκόμενα με “τα προξένια”, λίγο η άλλη “η πρώην” σου, λίγο η αναίσθητη και απαξιωτική σου συμπεριφορά απέναντι μου, με αναγκάζουν να μην στο δώσω ποτέ αυτό το βιβλίο που προοριζόταν για δύο μόνο αντίτυπα, ένα για μένα και ένα για σένα. Δεν θα…..
ΕΚΕΙΝΟΣ: Για τι θέμα γράφεις είπαμε; Για τα μάτια μου τα πλάνα που εμπνέουν λατίνους καλλιτέχνες να τραγουδούν γι αυτά;
ΕΚΕΙΝΗ: Αχ αυτό το χιούμορ σου….
ΕΚΕΙΝΟΣ: Που σε διακατείχε πάντα μια δυσκολία να το καταλάβεις….
ΕΚΕΙΝΗ: Ομολογώ πως κάποτε ναι….άλλες φορές πάλι, μου άρεσε να κάνω την χαζή πίσω απ’ τα inbox conversations μας ότι τάχα δεν καταλάβαινα και ότι με εκνεύριζες, έκανα την χαζή αλλά….
ΕΚΕΙΝΟΣ: Αλλά δεν ήσουν;
ΕΚΕΙΝΗ: Όχι δεν ήμουν…..Ξέρεις, ένα βράδυ του Ιούλη είχαμε πει να συναντηθούμε. Είχα σκοπό να σου έλεγα αντίο βλέπωντας σε, πίνοντας ένα κρασί μαζί σου, να σου εξηγούσα κάποια πράγματα και να έκλεινα ωραία τον κύκλο της γνωριμίας μας (και του μονόπλευρου έρωτα), πριν πάω σε κάτι καινούριο. Να σου εξηγούσα γιατί δεν μπορούμε να μείνουμε φίλοι, να….
ΕΚΕΙΝΟΣ: Μια χαρά! Και γιατί δεν το έκανες;
ΕΚΕΙΝΗ: Επειδή είσαι τόσο ζώο που η συνάντηση μας ήταν στις 9.30 και εσύ με πήρες στις 9.45 για να μου πεις ότι ήσουν κουρασμένος και δεν μπορούσες να με δεις, προτίμησες να πας σπίτι σου να ξεκουραστείς….
ΕΚΕΙΝΟΣ: Τελοσπάντων ρε κοπέλα μου, γιατί έγραψες βιβλίο για μένα; Γιατί τόση ενέργεια, κόπος, συναισθήματα για κάτι που δεν είχες ποτέ;
ΕΚΕΙΝΗ: Επειδή η ουσία δεν κρύβεται τόσο στο τι έζησες με τον άλλον, όσο στο τι επίγευση αφήνει μέσα σου το πέρασμα του από η ζωή σου.
ΕΚΕΙΝΟΣ: Επίγευση;
ΕΚΕΙΝΗ: Ναι. Επίγευση. “Οι οινογνώστες χρησιμοποιούν συχνά τη λέξη “επίγευση”, τη γεύση που εμφανίζεται στον ουρανίσκο αρκετή ώρα αφού έχουμε πιει το κρασί – ένα φαινόμενο που εξηγείται από τη χημεία”.
ΕΚΕΙΝΟΣ: Δεν ήξερα αυτή την λέξη.
ΕΚΕΙΝΗ: Πολλά δεν ξέρεις, και τώρα που φεύγω από τη ζωή σου, δεν θα τα μάθεις ποτέ….καρδιά μου!
Υ.Γ Αυγουστιάτικο παραλήρημα, δυο βδομάδες πριν την Πανσέληνο του Αυγούστου.
