Προσπάθησε μέσα από την τέχνη να προβάλει την Κύπρο και την οικονομική κατάσταση του νησιού μας τους τελευταίους μήνες. Ο Στέλιος Τζίβας σπουδάζει στο Λονδίνο και εκεί παρουσίασε το project του, με σκοπό να αφυπνίσει τον κόσμο, έτσι ώστε να προσέξει την μικρή μοιρασμένη Κύπρο, η οποία έχει πέσει κι αυτή στα δίκτυα της οικονομικής εξαθλίωσης.
Της Γιώτας Δημητρίου
Στέλιο σπουδάζεις στο Λονδίνο, στο Πανεπιστήμιο του Kingston, Καλές Τέχνες. Για σένα τι σημαίνει τέχνη;
Για μένα τέχνη δεν σημαίνει να βγω να παρουσιάσω κάτι ωραίο με σκοπό να το αγοράσει κάποιος. Για μένα τέχνη είναι η ιδέα. Η ιδέα που κρύβεται μέσα στο μυαλό του καλλιτέχνη για να φτιάξει κάτι. Η τέχνη πρέπει να κουβαλάει ένα μήνυμα, μία ιδέα, ένα συναίσθημα. Να είναι κομμάτι του καλλιτέχνη.
Εσύ μέσα από την τέχνη σου προσπάθησες να αφυπνίσεις τον κόσμο στο Λονδίνο, σχετικά με τα οικονομικά γεγονότα των τελευταίων μηνών στην Κύπρο. Πότε ξεκίνησε η ιδέα για το project το οποίο παρουσίασες στο Λονδίνο;
Το έναυσμα της ιδέας ήταν οι διαδηλώσεις έξω από την βουλή το Πάσχα. Βρισκόμουν στο Λονδίνο και μαζί με άλλους Κύπριους φοιτητές παρακολουθούσαμε τα γεγονότα έντρομοι για το τι μέλλον μας περιμένει. Εκείνες τις μέρες είχα έρθει Κύπρο και σκεφτόμουν τι θέμα θα είχε η τελική μου εργασία στο Πανεπιστήμιο. Τότε θυμήθηκα μια ιστορία που είχα διαβάσει στο βιβλίο του Λέο Μπουσκάλια, «Να ζεις να αγαπάς να μαθαίνεις». Η ιστορία μιλά για ένα χωριό το οποίο κάθε χρόνο βυθιζόταν σε πλημήρες και οι άνθρωποι αναγκάζονταν να φύγουν από τα σπίτια τους και μετά επέστρεφαν για να το ξαναχτίσουν απ’ την αρχή. Όταν έφευγαν δεν προσπαθούσαν να σώσουν τίποτα υλικό, παρά μόνο τους ανθρώπους που αγαπούσαν. Όταν έμπαιναν μέσα στις βάρκες για να φύγουν, να σωθούν, ήταν όλοι αγαπημένοι και τους διακατείχε το αίσθημα της αλληλεγγύης. Το ίδιο και όταν επέστρεφαν πίσω για να ξαναρχίσουν να χτίζουν το χωριό. Η μόνη έγνοια των ανθρώπων ήταν ο συνάνθρωπος τους κι όχι τα υλικά αγαθά. Αυτή λοιπόν η ιστορία ήρθε στο μυαλό μου ως έμπνευση και το σύνδεσα με τα γεγονότα στην Κύπρο. Επίσης εκείνο τον καιρό γινόταν το Cyprus Aid στην Κύπρο και ένιωσα ότι υπάρχει ελπίδα, αν συνειδητοποιήσουμε την σημασία της αλληλεγγύης. Της ουσίας των πραγμάτων.
Είχες λάβει μέρος στο Cyprus Aid;
Είχα κάνει ένα βίντεο με σκοπό να δείξω τι γινόταν. Μίλησα με τους υπεύθυνους εκεί, με την Λέα Μαλένη και άλλους ανθρώπους οι οποίοι βοηθούσαν εθελοντικά. Πήρα κάποιες συνεντεύξεις για το βίντεο που ετοίμασα. Ήταν απίστευτη εμπειρία.
Το δικό σου project στο Λονδίνο τι σκοπό είχε;
Ο σκοπός του project που έγινε στο Λονδίνο, και συγκεκριμένα σε χώρο στο Πανεπιστήμιο μου, ήταν να ενημερώσω τον κόσμο στο εξωτερικό (συμφοιτητές μου και άλλους) για τα οικονομιά γεγονότα στην Κύπρο. Να καταλάβουν τι απαράδεκτες καταστάσεις πέρασε η Κύπρος και ο λαός της.
Ποια ήταν η αντίδραση του κόσμου;
Οι περισσότεροι δεν είχαν ιδέα τι έγινε στην Κύπρο. Αλλά μου έδιναν θετικά μηνυματα αλληλεγγύης. Ο κόσμος που ερχόταν εκεί λάμβανε μέρος στην δημιουργία, τους έδειχνα πως να εργαστούμε όλοι μαζί και φτιάξαμε διάφορα σχέδια, έδιναν τα δικά τους μηνύματα στην Κύπρο. Επίσης τα σχόλια του κόσμου μου έδωσαν δύναμη ότι οι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν. Οι ιδέες της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς. Επίσης ενώ γινόταν το project παράλληλα προβαλλόταν το video που είχα φτιάξει, με την συναυλία αλληλεγγύης της Cyprus Aid, με διάφορες συνεντεύξεις που πήρα και υπήρχαν αγγλικοί υποτίτλοι.
Στέλιο όσον αφορά στην τέχνη, ποιες είναι οι διαφορές του Λονδίνου και της Κύπρου;
Η Αγγλία σε βοηθά να διευρύνεις τους ορίζοντες σου, να μην θεωρείς τον εαυτό σου ότι είναι το κέντρο του κόσμου. Στην Κύπρο δυστυχώς πολλές φορές ο κόσμος (όχι μόνο της τέχνης) δεν μπορεί να κοιτάξει γύρω του. Νομίζει ότι η Κύπρος είναι το κέντρο του κόσμου. Στην Αγγλία πιο εύκολα μπορεις να αντιληφθείς τι γίνεται στον κόσμο, να δεις τόσα πολλά και να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι μέρος του κόσμου κι όχι ο κόσμος. Στην παρουσίαση του project μου είδα τους ξένους φοιτητές να έρχονται και να αγκαλιάζουν με αγάπη το project και να δείχνουν ενδιαφέρον για την Κύπρο. Δυστυχώς, στην Κύπρο, πολλές φορές οι Κύπριοι πέφτουν στην παγίδα να τους ενδιαφέρει μόνο η Κύπρος και μόνο ο συνανθρωπος τους αν είναι Κύπριος, αν είναι ξένος δεν τους ενδιαφέρει. Αυτό, πιστεύω είναι λάθος. Ο άνθρωπος πρέπει να μπορεί να μοιραστεί, να δώσει, να πάρει. Αφού με ρώτησες για τις τέχνες, να σου πω ότι στην Κύπρο παρατηρώ ότι οι καλλιτέχνες φοβούνται ο ένας τον άλλον. Αν είναι δυνατόν! Φοβούνται μήπως τους κλέψουν τις ιδέες τους και διάφορα άλλα τέτοια, τα οποία θεωρώ γελοία. Αν είσαι αυθεντικός δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα.
Εσύ θέλεις να επιστρέψεις στην Κύπρο μετά τις σπουδές σου;
Νομίζω ότι η Κύπρος σε αναγκάζει να μπεις μέσα στο σύστημα και να γίνεις ακόμη ένας από τους πολλούς. Θα ήθελα να επιστρεψω μόνο όταν νιώσω δυνατός και γεμάτος εμπειρίες τις οποίες θα έχω μαζέψει από το εξωτερικό, έτσι ώστε να έχω «αντισώματα» να μπορώ να διατηρώ τις φρέσκες ιδέες και την διαφορετικότητα.
Σε φοβίζει το αύριο;
Με όλα αυτά που γίνονται ναι. Όλοι αγαπάμε την Κύπρο, αλλά αναγκαζόμαστε να σκεφτόμαστε το αύριο μας μακριά από εδώ. Νομίζω ότι εμείς οι νέοι είναι καλά να εργαζόμαστε στο εξωτερικό μετά τις σπουδές μας, να αποκτάμε εμπειρίες, να γινόμαστε πιο δυνατοί και μετά να επιστρέφουμε στην πατρίδα μας. Αυτό θα κάνει καλό όχι μόνο σε εμάς αλλά και στην ίδια την πατρίδα μας, αφού θα ερχόμαστε πιο δυνατοί να προσφέρουμε εδώ.
Ο Bansky κατάφερε να γίνει διάσημος και μέσα από τα πολιτικά του μηνύματα. Εσένα θα σε ενδιέφερε να συνδυάσεις την πολιτική με την τέχνη;
Ναι. Αυτό ήθελα να κάνω από τον πρώτο χρόνο των σπουδών μου. Γι αυτό είχα λάβει μέρος και σε αρκετές διαδηλώσεις στο Λονδίνο. Μπορεί κανείς να συνδυάσει την πολιτική με την τέχνη, άλλωστε όπως είπα και στην αρχή, πιστεύω ότι η τέχνη πρέπει να στέλνει ένα μήνυμα, η τέχνη πρέπει να είναι μια ιδέα. Είτε αυτή είναι πολιτική ιδέα και μήνυμα, είτε οτιδήποτε άλλο.
Πως θα αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο Στέλιο;
Μέσα από τις γνώσεις, την κριτική σκέψη, την αλληλεγγύη, την ανθρωπιά και την αληθινή δημοκρατία. Πιστεύω πως δεν θα αλλάξει μέσω την βίας. Θα αλλάξει μέσω της γνώσης, έτσι ώστε να είσαι εφοδιασμένος σωστά και έξυπνα για να μπορέσεις να χτυπήσεις το σύστημα.
Τέλος, να πούμε ότι το έργο που δημιούργησες στο project είναι προς πώληση…
Ναι, ο πίνακας είναι προς πώληση και το 50% της τιμής θα πάει στο Κοινωνικό Παντοπωλείο Λάρνακας. To έργο βρίσκεται στο Art Cafe “Μπαρμπα Μπιζάριος” στη Λάρνακα για όποιο θέλει να το δει.
To video που ετοίμασε ο Στέλιος Τζίβας: http://vimeo.com/71291239
Περισσότερα μπορείτε να βρείτε εδώ: http://stelios-tzivas.tumblr.com/
