Δεν είναι η πρώτη φορά που παίρνω συνέντευξη από μία αθλήτρια. Αλλά είναι η πρώτη φορά που μία αθλήτρια καταφέρνει να μου μεταδώσει την αγάπη για τον αθλητισμό και να μου εμπεδώσει τα οφέλη που μπορεί να πάρει κανείς μέσα από αυτόν. Η Χρύσα Γκουντενούδη κατάγεται από την Ελλάδα αλλά τα δύο τελευταία χρόνια ζει στη πόλη μας, τη Λάρνακα, αφού ο σύζυγος της κατάγεται από εδώ. Η Χρύσα είναι αθλήτρια στίβου και έχει λάβει μέρος σε δύο Ολυμπιάδες (Σίνδεϊ 2000 και Αθήνα 2004). Σήμερα εργάζεται ως personal trainer στη Λάρνακα και χρησιμοποιεί μια δικιά της μέθοδο: γυμνάζει τον κόσμο της, τους αθλητές της όπως τους αποκαλεί, έξω στη φύση και όχι σε κλειστές αίθουσες. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλήσαμε για πολλά, μα περισσότερο για όλα όσα μπορεί να κερδίσει κανείς μέσα από την γυμναστική, κι όχι δεν είναι μόνο το ωραίο σώμα, είναι πολλά περισσότερα τα οφέλη, όπως μας τονίζει η Χρύσα.
Της Γιώτας Δημητρίου
Εσύ Χρύσα πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι με τον αθλητισμό;
Ξεκίνησα μεγάλη για στίβο, ήμουν σχεδόν δεκάξι όταν ξεκίνησα, στο λύκειο. Βρέθηκα στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη στιγμή και κάπως έτσι ξεκίνησε.
Δηλαδή;
Με την πρώτη χρονιά που ξεκίνησα, είχα επιτυχίες.
Πώς και δεν είχες ξεκινήσει πιο νωρίς;
Δεν είχε τύχει. Ήμουν αθλήτρια όμως, έπαιζα βόλλεύ σε ομάδα. Στο χωριό μου, στο Πολύκαστρο. Επειδή στο Πολύκαστρο δεν είχαμε κλειστό γήπεδο πηγαίναμε σ’ ένα διπλανό χωριό στην Αξιούπολη. Εκεί λοιπόν, ένας προπονητής στίβου έτυχε να με δει να παίζω βόλλευ και επειδή είχε παρατηρήσει ότι είμαι πολύ γρήγορη και μια μέρα μου λέει “το Σάββατο έχουμε κάτι αγώνες στην Έδεσσα, θες να έρθεις να λάβεις μέρος; Έχω παρατηρήσει ότι είσαι πολύ γρήγορη”. Οπόταν σκέφτηκα, “ας πάω να δούμε”. Φτάσαμε λοιπόν στην Έδεσσα, για πρώτη φορά είχα φορέσει και τα ειδικά παπούτσια στίβου, για πρώτη φορά λάμβανα μέρος σε αγώνες στίβου, πήγα, κέρδισα και από τότε με κέρδισε ο στίβος για πάντα.
Ξεκίνησες από στα 16 και είχες μια πολύ πετυχημένη πορεία και αυτό βέβαια το αποδεικνύει η συμμετοχή σου σε δύο Ολυμπιάδες, έτσι;
Ναι, έχω λάβει μέρος στους Ολυμπιακούς του Σίνδεϊ το 2000 και τους Ολυμπιακούς στην Αθήνα το 2004. Στο Σίνδευ δεν τα πήγα και τόσο καλά, ίσως να ήταν και λόγω απειρίας, αλλά το 2004 τα πήγα πολύ καλά, ίσως να βοήθησε και το ότι άλλαξα προπονητή, ήμουν πιο ώριμη, ήμουν πιο έτοιμη να βγάλω τις μεγάλες αποδόσεις. Από το 2002 και μετά οι επιδόσεις μου ήταν εξαιρετικές σε πολύ καλό επίπεδο και σε Ευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο.
Ξεκίνησες στα 16 σου να ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό, μια ηλικία δύσκολη αφού ήσουν στην εφηβεία. Πώς συνδύαζες την αυστηρή ζωή μιας αθλήτριας με τα όσα φέρνει η εφηβεία (εξόδους, κτλ);
Επειδή αγαπούσα τόσο πολύ αυτό που έκανα, δεν θεωρούσα ότι έκανα θυσίες. Όταν μου έλεγαν οι γονείς μου να επιστρέψω νωρίς στο σπίτι το έκανα επειδή λάτρευα αυτό που έκανα. Ακόμη και το διάβασμα, δεν διάβαζα επειδή έπρεπε, αλλά επειδή το ήθελα, είχα στόχο να περάσω στο πανεπιστήμιο . Βεβαίως πιέστηκα πολύ, από την μια τα φροντιστήρια, το σχολείο, το διάβασμα και από την άλλη η προπόνηση, αλλά τα συνδύαζα σωστά και έτσι είχα πάει καλά και στις εξετάσεις για το πανεπιστήμιο και στους αγώνες στίβου.
Και πέρασες στο Πανεπιστήμιο…
Ναι, στο Αριστοτέλειο στη Θεσσαλονίκη στο τμήμα επιστήμης φυσικής αγωγής αθλητισμού. Είμαι μια γυμνάστρια με πτυχίο! (Γέλια!)
Φαντάζομαι η ενασχόληση και η αγάπη σου για τον αθλητισμό σε οδήγησαν σε αυτό τον κλάδο.
Ναι, αλλά αν ήξερα τι εκπαίδευση λαμβάνεις θα σκεφτόμουν με τους βαθμούς που είχα να περνούσα κάπου αλλού.
Γιατί;
Επειδή δεν συνδυάζεται ο πρωταθλητισμός με τον κλάδο αυτό. Ως αθλήτρια στίβου που ήμουν, δεν ήταν εύκολο να ασχολούμαι με αρκετά άλλα αθλήματα λόγω των σπουδών μου όπως είναι πχ το κολύμπι, η καλαθόσφαιρα κ.ά. Ένας αθλητής που κάνει πρωταθλητισμό στο στίβο δεν μπορεί να κάνει και μιαν ώρα κολύμπι και μετά να πάει να τρέχει. Αυτό προκαλεί πολλούς τραυματισμούς και πολλές άλλες δυσκολίες. Επίσης όταν κάνεις βαρβάτη προπόνηση και συνάμα κάνεις και ενόργανη γυμναστική (που δεν ξαναέκανες ποτέ στη ζωή σου) αντιλαμβάνεσαι τι δυσκολίες εμπεριέχει αυτό.
Χρύσα οι δύο Ολυμπιάδες στις οποίες έχεις λάβει μέρος τι σου έδωσαν;
Η αλήθεια είναι πως από την πρώτη στιγμή που άρχισα να ασχολούμαι με τον αθλητισμό έλεγα ότι θέλω να λάβω μέρος σε μία Ολυμπιάδα. Όχι να κερδίσω, απλά να συμμετέχω. Το να συμμετέχεις σε μια Ολυμπιάδα είναι τόσο μαγικό που δεν μπορείς να το περιγράψεις με λόγια, μόνο αν το ζήσεις μπορείς να το καταλάβεις. Καταρχάς βρίσκεσαι σ’ ένα χώρο που είναι εκεί όλοι οι αθλητές που θαυμάζεις. Συναναστρέφεσαι μαζί τους, θα πας για πρωινό μαζί τους, θα πας για μεσημεριανό μαζί τους, όχι μόνο αθλητές της χώρας σου, από όλες τις χώρες και όλα τα αθλήματα. Θυμάμαι στους Ολυμπιακούς του Σίνδεϊ είχα γνωρίσει τον Καρλ Λούις, βγάλαμε και φωτογραφία μαζί και μετά την έβλεπα και έλεγα “δεν γίνεται να το έζησα αυτό”. Γιατί για μένα ο Καρλ Λούις είναι ένας μύθος έτσι; Όσον αφορά την Ολυμπιάδα στην Αθήνα, ήταν κάτι το συγκλονιστικό. Θα σου περιγράψω κάτι για να καταλάβεις τι εννοώ: Για να μπεις στο αγωνιστικό χώρο έπρεπε να περάσεις από κάποια στάδια ελέγχου, να σε τσεκάρουν κτλ. Σε αυτά λοιπόν τα σημεία βρίσκονταν Έλληνες οι οποίοι μου έλεγαν “καλή επιτυχία Χρύσα, είμαστε μαζί σου” και διάφορα άλλα εμψυχωτικά. Όλο αυτό ήταν τόσο συγκλονιστικό, πηγαίναμε να φάμε και όλοι μας ρωτούσαν πώς πήγαμε, τι κάνουμε, σαν να ήμασταν όλοι ταγμένοι σε αυτό τον σκοπό, να πάει καλά η χώρα μας. Όταν πήγαμε στον τελικό σε κάθε διαδρομή ακούγαμε να φωνάζουν ή “Ελλάδα” ή το όνομα μου…. Τότε ξέρεις, δεν τρέχεις για σένα, δεν τρέχεις εσύ, τρέχεις για την χώρα σου, είναι σαν να τρέχει η πατρίδα σου…..Δεν μπορώ καν να το περιγράψω! Τρέχανε μόνα τους τα πόδια! Κι αυτό σου δίνει και μία ευθύνη βέβαια. Αλλά θέλω να πιστεύω πως δεν απογοητεύσαμε τη χώρα μας, θεωρώ πώς το 2004 πήγανε καλά όλοι οι αθλητές μας. Πρόκειται για πολύ ωραίες στιγμές και χαίρομαι που έχω ζήσει αυτές τις δύο Ολυμπιάδες.
Στη Κύπρο πώς βρέθηκες;
Η Κύπρος είναι η πατρίδα του συζύγου μου και αυτός ήταν και ο λόγος που αποφασίσαμε πριν δυο χρόνια να μετακομίσουμε εδώ.
Ο σύζυγος σου είναι κι αυτός γυμναστής και πρώην αθλητής και ο πατέρας του είναι επίσης γυμναστής. Η κοινή σας αγάπη για τον αθλητισμό ήταν και ο λόγος που σας ένωσε;
Ναι, καταρχάς γνωριστήκαμε μέσω του αθλητισμού. Βρεθήκαμε στο Ολυμπιακό στάδιο κι εκεί γνωριστήκαμε.
Χρύσα, τι κερδίζει κανείς από τον αθλητισμό;
Την πειθαρχία, επισης μαθαίνεις να δέχεσαι την ήττα με τον ίδιο τρόπο που δέχεσαι την νίκη. Δηλαδή να είσαι πάντα προσγειωμένος και στην ήττα και στην νίκη. Να μην σε ρίξει πολύ η ήττα, ούτε να σε ανεβάσει πολύ η νίκη. Ο αθλητισμός εμένα μου έδωσε το εφόδιο να μπορώ να λέω ότι “δεν υπάρχει περίπτωση να μην μπορέσω να καταφέρω το οτιδήποτε”. Ειλικρινά στο λέω! Αυτό ίσως να είναι και το μεγαλύτερο κέρδος που έχω πάρει από τον αθλητισμό. Κάναμε προπόνηση στο Πολύκαστρο μέσα στα χιόνια. Μετά, κάνοντας ένα απολογισμό τα βλέπεις αυτά και λες “σιγά, πέρασα αυτό, μπορώ να καταφέρω και τ’ άλλο”.
Οι ηλικίες του κόσμου που έρχεται κοντά σου;
Έχω από 22 μέχρι και 65.
Τα παιδιά τι κερδίζουν από τον αθλητισμό;
Κερδίζουν πολλά και ως παιδιά, (αντί να είναι πάνω από ηλεκτρονικά παιχνίδια είναι καλύτερο να αθλούνται), αλλά κερδίζουν και στην μετέπειτα ενήλικη ζωή τους. Δεν είναι ανάγκη να κάνουν πρωταθλητισμό, απλά να ασχολούνται μ’ ένα άθλημα. Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι καλό να μην είναι πολύ καλομαθήμένα και ο αθλητισμός βοηθάει σ΄αυτό, τα ωθεί να στηρίζονται στις δικές τους δυνάμεις.
Εσύ έχεις δύο παιδιά, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, πως τους διαπαιδαγωγείς;
Προσπαθώ να τους σκληραγωγήσω, όχι να γίνουν Σπαρτιάτες (γέλια!) αλλά π.χ. από πολύ μικρά τα άφηνα να ανεβαίνουν και να κατεβαίνουν την σκάλα χωρίς να τρέχω από πισω τους. Θα πέσουν; Θα χτυπήσουν; Ωραία, να ξαναπροσπαθήσουν, μέχρι να τα καταφέρουν. Το ίδιο και όταν μάθαιναν να περπατούν, τα άφηνα μόνα τους. Ξέρεις, το να είσαι υπερπροστατευτικός δεν βοηθάει τα παιδιά, αντίθετα τα αποδυναμώνει.
Χρύσα είσαι μια γνωστή personal trainer κι από ότι ξέρω χρησιμοποιείς ένα δικό σου τρόπο εκγύμνασης. Γυμνάζεις τον κόσμο σου στη φύση….Να μιλήσουμε λίγο γι αυτό;
Στα τόσα χρόνια ενασχόλησης μου με τον στίβο πάντα γυμναζόμασταν έξω. Ελάχιστες είναι οι ασκήσεις που γίνονταν σε κλειστές αίθουσες. Στη Κύπρο λοιπόν παρατήρησα ότι το κλίμα προσφέρεται για άσκηση έξω στη φύση. Ακόμη και λίγο να φυσάει το χειμώνα, ή μια ψιλή βροχή να έχει με ένα αδιάβροχο και με την άσκηση θα ζεσταθείς τόσο πολύ που δεν σε ενοχλεί ο καιρός. Με τόσο γλυκό και ήπιο χειμώνα που έχει η Κύπρος θεωρώ ιδανικό αυτό τον τρόπο εκγύμνασης. Πάμε σε διάφορες παραλίες, πάμε στο Παττίχειο….
Πώς γυμνάζεις τον κόσμο που έρχεται κοντά σου;
Καταρχάς όσους έρχονται κοντά μου τους αποκαλώ αθλητές μου. Η μέθοδος που χρησιμοποιώ είναι η προπόνηση του στίβου σε μια πιο…..εξευγενισμένη μορφή (γέλια). Δηλαδή πιο ήπια πράγματα. Αλλά κάνουμε τα πάντα και βεβαίως το κάθε άτομο το προπονώ διαφορετικά ανάλογα με τις ανάγκες του.
Είναι και ο τρόπος ζωής μας τέτοιος, που ίσως να έχουμε και ανάγκη να βγούμε έξω στη φύση και να γυμναστούμε.
Νομίζω πως αυτό που λες ισχύει, και το βλέπω από τον κόσμο που έρχεται κοντά μου, έρχονται για γυμναστική μετά τη δουλειά κι έρχονται με τόσο κέφι και διάθεση που αυτό με ικανοποιεί ιδιαίτερα. Ή σκέψου να ξυπνάς το πρωί και να πηγαίνεις δίπλα απ΄ τη θάλασσα για να κάνεις γυμναστική, υπάρχει κάτι πιο όμορφο για να ξεκινήσεις τη μέρα σου; Και το Παττίχειο, είναι ιδανικό μερος για να κάνεις προπόνηση εκεί.
Τι κερδίζει ο κόσμος μέσα από την άσκηση;
Καταρχάς μπορεί να βελτιώσει κάποια προβήματα υγείας (αυχένα, μέση, γόνατα, κ.α), που είναι και το πιο σημαντικό. Δεύτερο, βελτιώνει την καθημερινότητα και τη ζωή του, δεν ανεβαίνει τις σκάλες λαχανιάζοντας, ούτε πάει για ψώνια και δυσκολεύεται να κουβαλήσει τις τσάντες, επίσης βελτιώνει την ψυχολογία του. Αυτά όλα στα δίνει ο αθλητισμός, η γυμναστική και φυσικά τη βελτίωση της εμφάνισης, ένα ωραία σώμα. Έχω κοπέλα που έχασε μέχρι και 20 κίλα μέσα από τη γυμναστική που κάναμε. Επίσης, το καλοκαίρι μου αρέσει να γυμνάζω τους αθλητές μου ξυπόλυτους. Ξέρεις, πρόσφατα έχω διαβάσει μία έρευνα που λέει ότι κάνεις τρομερή γείωση με τη γη όταν γυμνάζεσαι ξυπόλυτος και με αυτό τον τρόπο φεύγουν όλες οι τοξίνες και όλα τα αρνητικά μόρια δια μέσω των ποδιών προς τη γη και αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι καλύτερα.
Θα σου κάνω μια ερώτηση και απαιτώ να είσαι απόλυτα ειλικρινής. (Γέλια!)
Πάντα είμαι απόλυτα ειλικρινής με όλους, και με τους αθλητές μου.
Ωραία, εσύ αυτό το τέλειο σώμα το απέκτησες μόνο μέσα από τη γυμναστική ή και λόγω διατροφής;
Και τα δύο μαζί. Δεν μπορεί να είναι μόνο το ένα. Πιστεύω σε μία ισορροπία. Αυτό που λέω και στους αθλητές μου είναι, να προσέχουν ελαφρώς την διατροφή τους χωρίς υπερβολές, να τρώνε και παγωτά και γύρο κτλ, αλλά “παν μέτρον άριστον”. Όσον αφορά στη γυμναστική πρέπει να είναι μέρος της ζωής τους, κι όχι να την βάζουν στην ατζέντα τους λίγο καιρό πριν το καλοκαίρι. Έστω και μόνοι τους να γυμνάζονται, με ποδηλασία, περπάτημα, με ότι αρέσει στον καθένα. Αυτό που συνηθίζουν κάποιοι, να γυμνάζονται λίγο καιρό πριν το καλοκαίρι, το θεωρώ λάθος. Αν κάποιος συνδυάζει γυμναστική με μιαν ισορροπημένη διατροφή, τότε θα έχει και το σώμα που επιθυμεί και πάνω απ’ όλα καλή υγεία.
Με το δικό σου βιογραφικό και πορεία, κάποιος μπορεί να υποθέσει ότι θα στοιχίζει ακριβά να κάνει
κάποιος personal training μαζί σου.
Καθόλου. Δεν ισχύει αυτό. Δεν είναι ότι ακυρώνω αυτά που έχω κάνει, απλά ζω στην πραγματικότητα και βλέπω τι γίνεται γύρω μου. Θεωρώ ότι γι αυτά που προσφέρω οι τιμές είναι πολύ προσιτές, ξέρεις δεν θα ήθελα να αποτείνομαι σε λίγους που θα μπορούν να έρχονται, επέλεξα να έχω πολύ προσιτές τιμές για όλο τον κόσμο.
Χρύσα στη Λάρνακα μετακόμισες πριν δύο χρόνια, ποια η γνώμη σου για την πόλη του Ζήνωνα;
Μετακόμισα πριν δύο χρόνια και δεν ήταν καθόλου εύκολο να φύγω από την Αθήνα και να αφήσω τους ανθρώπους μου και την ζωή μου εκεί. Ήταν δύσκολο πολύ….Αλλά αγάπησα την Λάρνακα, με καλοδέχθηκαν οι άνθρωποι εδώ. Μου αρέσουν οι άνθρωποι της Λάρνακας, μου αρέσει που είναι η θάλασσα κοντά, μου αρέσουν οι ‘φοινικούδες’, αγαπώ την πόλη! Ξέρεις, γενικά είμαι άνθρωπος που προσπαθώ να δω πάντα τα θετικά, και σε αυτή την πόλη έχω βρει πολλά θετικά!
