Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ζούμε σε παράξενους καιρούς. Το χειρότερο όμως απ΄ όλα αυτά είναι ότι ο κόσμος ζει στον δικό του μικρόκοσμο και σαν να υπάρχει μέσα σ΄ ένα όνειρο….. για εκείνον και εκείνη όλα είναι τέλεια. Μόνο όσοι υποφέρουν δεν μπορούν να ονειρευτούν; Παραδόξως, αυτοί που ονειρεύονται αποκαλούν τους δυστυχείς ότι ζουν μέσα σε εφιάλτη, αλλά στην πραγματικότητα αυτοί είναι που κοιμούνται……
Για όσους «ξυπνούν» ή καλύτερα για όσους έχουν αντιληφθεί τι συμβαίνει σ’ αυτόν τον πλανήτη η ζωή έχει πάρει πλέον νόημα. Παρατήρησα ότι οι περισσότεροι ανθρώποι «ξύπνούν» και γενικότερα αρχίζουν να σκέφτονται όταν κάνουν δική τους οικογένεια, όταν έρχεται μια καινούργια ζωή.
Για όσους «κοιμούνται» και θέλουν να στέλνουν φτιαγμένα μηνύματα στα social media (π.χ facebook) διαλέγουν να κλείνουν την συνείδηση τους προς όλες τις συμφορές που φέραμε στους συνανθρώπους μας. Το άσχημο είναι ότι με το να συνεχίζουμε να δίνουμε τα λεφτά μας ανεξέλεκτα σε εταιρείες τέρατα, ταϊζουμε το σύστημα που κυβερνήται από τον δράκο!
Το 1990 έγιναν οι πρώτες ανακοινώσιμες επαφές για ενιαίες ευρωπαϊκές ζώνες εμπορίου. Ένα από τα πρωτόκολα που είχε χρησημοποιηθεί ήταν το Marshall plan. Επείσης πολλές απο τις ομιλίες και αργότερα διαγγέλματα και τελικά νόμοι ήταν σαν να πάρθηκαν από copy – paste από ένα «λόμπυ» μεγαλοθυρίων εταιριών (ERT – European Round Table).
Το Marshall plan βγήκε το 1948 στην Αμερική και ήταν ένα σχέδιο για να ξαναδυναμώσει η Ευρώπη μετά απο τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Το παράξενο είναι ότι το βλέπουμε να εφαρμόζεται ξανά με στρατηγική ατζέντα την οποία ακολουθούν μυστικά όλοι όσοι θέλουν να είναι μέσα στην Ευρώπη.
Τώρα για αυτό το «λόμπυ» που αποτελείται απο τους CEO’s των μεγαλύτερων εταιρειών της Ευρώπης. Βλέπετε, οι εταιρίες έχουν τρομερή δύναμη και ιστορία. Οι πολιτικοί δεν έχουν. Μπορεί να μπορούν να ψηφίζουν νόμους, αλλά είναι σημερινοί κι αυριανοί. Και για ένα κράτος η οικονομική του δύναμη είναι οι εταιρίες οι οποίες εξάγουν. Όταν για παράδειγμα μια εταιρεία παγκοσμίου φήμης με βάση την Ελβετία, θέλει να περάσει ένα νόμο στη χώρα που βρίσκεται, έχει την δύναμη και την επιρροή έμμεσα να πιέσει έτσι ώστε να ψηφιστεί. Επειδή οι πολιτικοί πραγματικά δεν κατέχουν, ούτε έχουν τις γνώσεις που έχουν οι μεγαλοεταιρείες. 
Και το «καλύτερο»; Οι περισσότεροι (πολιτικοί και εταιρείες) δεν έχουν ούτε την ΗΘΙΚΗ!
Γιαυτό να σκεφτούμε ΠΟΛΥ καλά γιατί ψηφίζουμε. Και όταν δίνουμε τα λεφτά μας για να αγοράσουμε ένα προϊόν είναι σαν να ψηφίζουμε την εταιρεία αυτή που το παράγει.
Την εταιρεία που νοιάζεται ή δεν νοιάζεται για το καλό μας.
Για παράδειγμα, αγοράσαμε ένα αναψυκτικό. Αυτό το προϊόν είναι καλό ή κακό για την υγεία μας; Το πιο πιθανό είναι αν βλάπτει την υγεία μας να δείχνει ότι αυτή η εταιρία δεν έχει ΗΘΙΚΗ. Σημαίνει ότι δεν την νοιάζει το περιβάλλον και η υγεία των ανθρώπων. Δεν την νοιάζει αν πεινά κόσμος. Δεν την νοιάζει.
ΕΣΑΣ ΣΑΣ ΝΟΙΑΖΕΙ;
Εμείς έχουμε την δύναμη να κάνουμε αυτά τα τέρατα να πεινάσουν.
Ας γίνουμε όλοι συνειδητοί καταναλωτές.
Για την δική μας υγεία, των συνανθρώπων μας και των παιδιών μας.
