Γράφει η Ελίνα Λούκας
(Ηθοποιός/σεναριογράφος/παραγωγός)
Μια φορά κι ένα καιρό σ’ ένα απόμερο χωριουδάκι να κρέμεται στο λοφό ενός βουνού, εκεί ακριβώς που ενώνονται τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και δημιουργούν την αντανάκλαση του φωτός που υπάρχει στο απέραντο σύμπαν….Εκεί στη γέννηση του πρωϊνού, ένα χρυσόμαλλο κορίτσι κάθεται στην άκρη του λόφου ανεμίζωντας τα πόδια της και με τον ήλιο να της φωτίζει τα μαλλιά λέει: “Ακούω τον άνεμο γλυκά να ψυθυρίζει με τον ήλιο αγκαλιά, να με φωτίζει και εκεί που μια ευχή μου ξεπηδά μια νεράϊδα λουλουδιού ξαναγεννιέται. Βρέχει αστέρια ο ουρανός, τι όμορφη λάμψη.
Μια μόνο αλήθεια το μυστικό: η αγάπη. Που περιμένει σιωπηλά στο πνεύμα της καρδιάς μου και που μόνο εκεί θα βρω τη νεράϊδα μου”
Τρέχει στα καταπράσινα άγρια χωράφια για να φτάσει στον κήπο με τα αγαπημένα της ολάνθιστα λουλούδια να ελκύουν τις νεραϊδόμορφες πεταλούδες….εκεί όπου ο άνθρωπος γίνεται ένα με τη φύση του, με την ύπαρξη του, με τον Δημιουργό.
Μια πεταλούδα κάθεται στον ώμο της και σε δευτερόλεπτα περικυκλώνεται από τις αέρινες αυτές μικρές υπάρξεις! Ο χωρός των χρωμάτων, η ευχή που γεννιέται, οι πυγολαμπίδες που ζουν στο πνεύμα της καρδιάς της….Το γέλιο της γίνεται ο απόηχος του κόσμου, το τράνταγμα της ευτυχίας που υπάρχει ακόμα χάρη στις αθώες ψυχές των παιδιών.
Γιατί το χαμόγελο των παιδιών διαλύει σκοτάδια, γιατί η αγνή τους ψυχή ξεδιψάει τις ταλαιπωρίες, γιατί η αθωότητα τους, η ευαισθησία τους, η αγάπη τους και η ύπαρξη τους ολόκληρη μπορεί να σώσει τον κόσμο από την ασπλαχνία!
Ψάξε λοιπόν όσο πιο βαθιά μπορείς μέσα σου για να βρεις το παιδάκι που κάθεται σε μια γωνιά και περιμένει με ανυπομονησία να του ανοίξεις την πόρτα της καρδιάς εσύ.
Ρωτάς γιατί;
Επειδή μόνο εκεί θα βρεις την νεράϊδα σου!
