Γράφει η Μυράντα Ορθοδόξου
Email: orth_miranda@hotmail.com
Και πριν αρχίσουν οι παραμυθένιες ιστορίες…πού ήταν ο Πρίγκιπας; Ο Πρίγκιπας, ο Ιππότης, ο ακούραστος Μαχητής πού ήταν και τι έκανε πριν αρχίσει το ένδοξο έργο του; Ήταν ένας απλός θνητός όπως όλους μας; Ίσως αυτός ο πρίγκιπας να μεγάλωσε μόνος του σε ένα μεγάλο άδειο, γυάλινο παλάτι ή ακόμα σε μια μικρή σάπια παράγκα. Ή ίσως να μεγάλωσε με οικογένεια που ξέχναγε την ύπαρξη του και τον άφηνε παρατημένο να συνεχίσει να μεγαλώνει. Κι αν μεγάλωνε χωρίς βόλτες στις παιδικές χαρές, χωρίς αγκαλιές μητρικές και πατρικές νουθεσίες; Αν μεγάλωνε χωρίς πολλούς φίλους, αν μεγάλωνε χωρίς φανταχτερά βιβλία και παιχνίδια; Κι αφού μεγάλωσε, αν δεν είχε τις καλύτερες προϋποθέσεις για μόρφωση; Αν είχε τη ρουτίνα της καθημερινότητας να τον βαραίνει μαζί με το ασήκωτοσπαθί του; Το σπαθί του που ήταν και το μόνο εφόδιο και περιουσία που μόνος του έφτιαξε, λάξευσε για να γίνει μάχιμο. Και το άλογο; Η πανοπλία; Αν ακόμα κι αυτά, τα έβλεπε χρόνια ολόκληρα και τα ποθούσε με λαχτάρα αλλά έμοιαζαν μακρινές κι ανεκπλήρωτες επιθυμίες;
Είναι αυτός ο πρίγκιπας που θα σώσει στο τέλος την πριγκίπισσα κι ολόκληρο το βασίλειο και θα ζήσει αυτός καλά κι εμείς καλύτερα;
Ναι, αυτός είναι ο Πρίγκιπας! Κάπως έτσι μεγαλώνει ένας Πρίγκιπας- Μαχητής- Σωτήρας- Ήρωας- Γνώστης της ζωής και της πραγματικότητας. Είναι αυτός που έστω για λίγο πάλεψε για κάτι: που βρέθηκε μπροστά σε θεόρατους τοίχους και τους βάραγε για να πέσουν ώστε να πετύχει τους στόχους του. Αυτός που στριμώχθηκε, που έφυγε και στερήθηκε ό,τι αγαπούσε για να επιβίωσει. Εκείνος όμως που τρώει με χρυσά κουτάλια και μεγαλώνει με μαγικές κουδουνίστρες δε θα χαλούσε τη νωθρή καθημερινότητά του για να ασχοληθεί με τα ανούσια προβλήματα του απλού λαουτζίκου, γιατί απλά δεν θα τα είχε ζήσει ποτέ, θα είχε ΑΓΝΟΙΑ.
Η άγνοια λοιπόν, δεν κάνει κανένα μαχητή. Η άγνοια: εκεί τελειώνουν όλα πριν καν αρχίσουν. Μ’ αυτήν έχει μετατραπεί ο πρίγκιπας σε ένα αργόσχολο, ανασφαλές, βαρετό ανθρωπάκι πλημυρισμένο με ποικιλία αγαθών, με πλήθος τυφλών υπηκόων, πολλές περγαμηνές- πτυχία που επικυρώνουν ότι πληρώθηκαν στρατιές δασκάλων για να καταλήξει σε ένα θρόνο χωρίς όμως πανοπλία- άλογο- Σπαθί το οποίο έφτιαξε, λάξευσε, ακόνισε.
Εδώ, μέσα στην άγνοια. Κάποιοιπου δηλώνουν φανατικοί εθνικιστές (με ύφος 1000 καρδιναλίων) και θεωρούν «δήθεν
ανθρωπισμό»οτιδήποτε ενάντιο σ’ αυτό, ενώ δεν έχουν ανοίξει ούτε μια σελίδα Ιστορίας του Έθνους τους. Κάποιοι που πλασάρονται ως το μέλλον του τόπου- πειθήνια όργανα του κάθε δημαγωγού, πλημυρισμένοι από άγνοια γιατί γι΄αυτούς η γνώση και η σκέψη πέρα από την «ανεύθυνη εκπαίδευση»(όπως είπε κι ο Χατζηδάκις) είναι κάτι περιττό και το μόνο που κάνουν είναι να περιμένουν τη μελλοντική καρέκλα, εις βάρος πάντα των άλλων που έχουν δώσει χρόνια «εξετάσεις». Κάποιοι που κάθονται στον αναπαυτικό καναπέ τους και εκπληρώνουν τα «πρέπει» της κοινωνίας προσπαθώντας να ΜΗΝ ξεφύγουν από τα στενά καλούπια που τους στριμώχνουν κι αρέσκονται σ’ αυτόν τον μαζοχισμό. Κάποιοι φαφλατάδες που χρησιμοποιούν ιδέες και απόψεις Μεγάλων Επαναστατών και Προσωπικοτήτων μόνο και μόνο για να κάνουν εντύπωση αγνοώντας το βάρος, το βάθος και τον ιδρώτα (πνευματικό και σωματικό) που χύθηκε για να εκπονηθούν αυτές. Όλοι αυτοί δε στερήθηκαν τις παιδικές χαρές, δε στερήθηκαν παλάτια, ούτε τη φροντίδα, ούτε τα πλουσιοπάροχα αγαθά- όλα ήταν στρωμένα κι ετοιμοπαράδοτα. Γιατί να πολεμήσουν; Κανένα κίνητρο- καμιά πριγκίπισσα και κανένα βασίλειο δεν τους συγκινεί και δεν τους ικανοποιεί. Άγνοια!
Οι ίδιοι όμως στερήθηκαν τον τίτλο του αληθινού Πρίγκιπα. Δε θα γίνουν ποτέ Πρίγκιπες όσο αστραφτερές κι αν είναι οι πανοπλίες τους. Δε θα έχουν ποτέ σπαθί, δε θα είναι ποτέ ικανοί να παλέψουν γιατί δεν ξέρουν πώς. Κοιλιόδουλοι και δουλοπρεπείς, έτσι θα μείνουν γραμμένοι στην Ιστορία, αν η Ιστορία τους καταδεχτεί.
Ευτυχώς είναι μόνο ΚΑΠΟΙΟΙ.
Οι υπόλοιποι είναι Πρίγκιπες!
