Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Kάποτε οι άνθρωποι ντύνουν με ψευδαίσθηση το τίποτα και πιστεύουν πως έτσι το κάνουν κάτι. Κάποιες άλλες φορές χρωματίζουν με συναίσθημα το κενό και πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο του δίνουν σάρκα και οστά και ότι παύει πλέον να είναι κένο.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως κανένα ταγκό δεν χορεύεται μ’ ένα άτομο, χρειάζονται πάντα δύο. Η πραγματικότητα είναι πως σ’ ένα κόσμο της υπερβολής και της υποκρισίας έχουν χάσει το νόημα τους οι πράξεις και οι λέξεις. Ο ποιητής φωνάζει «σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις να μην τις παίρνει ο άνεμος», μα έχουμε εγκαταλείψει εδώ και καιρό τους σπουδαίους στίχους και αφεθήκαμε σε κουβέντες στιχοπλόκων που μας ξεγελούν με παραπλανητικές κουβέντες και κλεμμένες ατάκες.
Που είναι οι λέξεις που καρφώνονται σαν πρόκες και δεν τις παίρνει ο άνεμος; Που;
Κάποτε οι άνθρωποι αναζητούν σε λάθος λαβύρινθο την ευτυχία και βρίσκονται αναπόφευκτα σε αδιέξοδο.
Υπάρχει βέβαια μια λύση, σ’ ένα μαγικό κουτί. Την λένε αγάπη. Μα θα την βρεις μόνο σε συγγενικές ψυχές. Δεν γίνεται αλλιώς.Θα την βρεις εκεί που είναι γραμμένο σαν πεπρωμένο για να την βρεις. Δεν την καλλιεργείς, δεν την ζητιανεύεις, δεν την κερδίζεις με κόλπα, συνταγές και τεχνικές. Είναι αυτό που λέει ο άλλος ποιητής «αν είναι να ‘ρθει, θα ρθει. Αλλιώς θα προσπεράσει».
Κάποτε οι άνθρωποι ξεχνούν πως είμαστε περαστικοί από αυτή την γη και δρουν με γελιούς τρόπους λες και θα μείνουν εδώ εσαεί. “Σ’ αυτόν τον παραζαλισμένο κόσμο, που οι άνθρωποι ξεφυτρώνουν απ΄τη γη σαν τους ασπάλακες για να βλάψουν και να ξαναμπούνε στη γη, η συμφορά είναι παλιά όσο και το χώμα. Ο κόσμος όλος είναι ξεχειλισμένος από ασκήμιες που τις έκαναν οι άνθρωποι σε στιγμές που ξεχάσανε το θάνατο. Μα πάνω απ΄αυτή τη στοιβαγμένη αθλιότητα λάμπουν και μερικές ομορφιές, οι λιγοστές ομορφιές που έκαναν κάποιοι άνθρωποι, οι μόνοι άνθρωποι που το ήξεραν πως θα πεθάνουν”, είχε γράψει ο Μενέλαος Λουντέμης.
Κάποτε λοιπόν μέσα από υπερεκτιμήσεις και ψευδαισθήσεις, χανόνται οι άνθρωποι αναζητώντας την ευτυχία σε λάθος λαβύρινθους και καταλήγουν σε αδιέξοδο.
Το μυστικό είναι πως η απόλυτη ευτυχία κλείνεται σε μια τρισύλλαβη λέξη και μπορείς να την βρεις μόνο σ’ ένα πρόσωπο που θα είναι συγγενική ψυχή μαζί σου ή αλλιώς “soul mate”.
Αλλά, δεν την ζητιανεύεις, δεν την καλλιεργείς με ψευδαισθήσεις και κόλπα, ούτε την κυνηγάς.
Στην εποχή λοιπόν του δηθενισμού που διανύουμε, η αξία της σπουδαίας αγάπης μοιάζει σαν την ουτοπία του Τόμας Μορ. Μα είναι πάνω σ’ αυτή την ουτοπία που γράφτηκαν τα σπουδαιότερα κεφάλαια της ανθρώπινης ιστορίας.
