«…υπάρχουν σοφοί που σκάφτουν τον ήλιο με ακάθαρτα χεριά. Μην εμπιστεύεστε!.. Μόνο η αγάπη είναι σοφή…»
(Από το «βάθος του κόσμου» του Νικηφόρου Βρεττάκου)
Καμιά αλήθεια, καμιά εξυπνάδα και καμιά πραγματικότητα δεν γίνεται να απέχει από την αγάπη. Είναι το πιο βαθύ στερέωμα και το πιο ιερό.
Κι όμως οι άνθρωποι ξέχνιουνται, παρασύρονται και χάνουν το νόημα. Αγνοούν την αγάπη ή αγαπούν εγωιστικά. Κάποιοι βάζουν την λογική και τα συμφέροντα πάνω από την αγάπη. Μέσα στα σημερινά πλαίσια του εκμοντερνισμού και μέσα στα καινούρια δεδομένα του ορθολογισμού οι συναισθηματισμοί δεν συνιστώνται και ούτε θεωρούνται in…Οι ερωτικές αγάπες είναι προϊόν προς πώληση και όταν μας ζορίζουν ή μας παιδεύουν απλά ψάχνουμε για κάτι καινούριο πιο εύκολο που να συμφέρει περισσότερο. Κανείς δεν πολέμα κανείς δεν ξοδεύει την ψυχούλα του για μιαν αγάπη στη σημερινή εποχή της ευκολίας. Επειδή ζούμε τον αιώνα του «εγώ» και πλέουμε στην θάλασσα του «προσωπικού συμφέροντος». Οι Ρωμαίοι και οι Ιουλιέτες δεν μας αρέσουν (παρά μόνο για να χορταίνουν ως έργα τα –δήθεν- κουλτουριάρικα μας γούστα). Οι αγάπες, οποιασδήποτε μορφής, δεν ευδοκιμούν στις μέρες μας. Κι αν όλα τα μελετάμε, κι αν όλα τα μαθαίνουμε, αυτήν, την αγάπη, την έχουμε ξεχάσει.
Ο Marc Levy κάποτε είχε πει: «…να αναγνωρίζεις τη ευτυχία όταν είναι στα πόδια σου, να έχεις το κουράγιο και την τόλμη να σκύψεις για να την πάρεις στην αγκαλιά σου και να την κρατήσεις, πρόκειται για εξυπνάδα καρδιάς. Εξυπνάδα χωρίς καρδιά είναι λογική κι αυτή από μόνη της δεν είναι και τόσο σημαντική».
Γιατί όλα ξεκινούν και τελειώνουν με την αγάπη. Και όλα έχουν σχήμα και αξία αναλόγως με το πώς νοιώθουμε εμείς και ποια είναι τα συναισθήματα που κουβαλάμε μέσα μας. Γιατί τελικά δεν είναι ένα αγαπημένο μας πρόσωπο που αλλάζει τον κόσμο μας. Είναι η αγάπη μας και τα συναισθήματα μας γι αυτό το πρόσωπο που φτιάχνουν ηλιόλουστες μέρες, ευτυχία στην καρδιά μας και πολλές αναμνήσεις.
Είναι τα συναισθήματα μας και η αγάπη που μας κάνουν να μεγεθύνουμε την χαρά σε τούτο τον κόσμο και να μικραίνουμε την δυστυχία.
Είναι η αγάπη που συγχωράει τα πάντα και χαρίζει ηρεμία.
Και ούτε η λογική από μόνη της και ούτε η εξυπνάδα δίνουν τόσο φως στα μάτια της ψυχής όσο η αγάπη.
Κι αν ο Ν. Βρεττάκος την χαρακτήρισε μοναδική, σοφή, είχε απόλυτο δίκαιο.
Η λύση στους αδυσώπητους καιρούς που ζούμε είναι η αγάπη!
Βεατρίκη Δ.
