Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Ο κόσμος έγινε ήδη δύσκολος. Οι άνθρωποι κρύβονται στο καβούκι τους και φορούν το μανδύα του εγώ. Κάποιοι κατάφεραν να τους ψεκάσουν με φόβο και κυνικές αντιλήψεις που στερούνται ουσίας και σοφίας.
Οι καιροί είναι ήδη πολύ αλλόκοτοι. Κοιτάς πρόσωπα και δεν ξέρεις αν είναι όντος αληθινά πρόσωπα ή προσωπεία.
Και είναι αλήθεια πως η κούραση κυκλοφορεί πολύ στις μέρες μας. Μια κούραση που αγγίζει ψυχές, ενίοτε και όνειρα.
Είναι κάποιες φορές που είσαι πεπεισμένος πως σου κάνουν φάρσα. Σαν να βρίσκεσαι κομπάρσος στο Truman Show. Κάποιες άλλες φορές ξυπνάς το πρωί και νιώθεις πως είσαι τοποθετημένος σε λάθος εποχή (λες και οι άλλες εποχές ήταν βουτηγμένες στην θαλπωρή και στην ευκολία).
Είναι γεγονός πως ζούμε σ’ ένα κόσμο που δεν ξέρεις για τι και για ποιον αξίζει να πολεμήσεις. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις τα βατράχια από τους πρίγκιπες. Αλλά πριν αρχίσουμε να υφαίνουμε με μεμψιμοιρία την σημερινή κατάσταση του δηθενισμού που επικρατεί, ας παρηγορηθούμε με την σκέψη ότι καμιά εποχή, έτσι κι αλλιώς, δεν ήταν εύκολη. Κι αν η δικιά μας είναι λίγο (λίγο;) πιο δύσκολη από κάποιες άλλες, κάνε τα μαθηματικά με σοφία και μέτρα τις αντοχές σου.
Ο κόσμος λοιπόν, έγινε ήδη πολύ δύσκολος. Το παρατηρείς. Το ξέρεις.
Μόνο τα βιβλία μένουν τα ίδια να κουβαλούν στις σελίδες τους αλήθειες, σοφίες, ομορφιές και γνώσεις. (Όχι όλα τα βιβλία. Τα ξεχωριστά, των σπουδαίων και φωτεινών).
Μόνο κάποια όνειρα, τα αληθινά κι αγνά, παραμένουν μέσα σου ριζωμένα εκεί που τα είχες φυτέψει κάποτε κι ας μανίζουν οι ανέμοι των δυσοίωνων καιρών. Αυτά απτόητα ψιθυρίζουν τους στίχους του ποιητή «και στης ζωής τους πιο βαριούς χειμώνες, Αλκυονίδες μέρες καρτερώ».
Έτσι που λες….Δεν υπάρχουν όμως συνταγές για παυσίπονα από τους ενδεχόμενους πόνους των ημερών. Ο καθένας μόνος του συνταγογραφεί τα δικά του παυσίπονα.
Για κάποιους η συνταγή γράφει αγάπη, για άλλους γράφει επαγγελματική καταξιώση, για άλλους γράφει φυγές και πάει λέγωντας.
Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που ψάχνουν την ισορροπία του κόσμου ανάμεσα στο Γιν και το Γιανγκ.
Κάποιοι άλλοι, ψάχνουν την ισορροπία του κόσμου στην μία μοναδική αγάπη που θα κυριεύσει την καρδιά τους και θα πορευτεί μαζί τους για πάντα. Δεν καταδέχονται τίποτα λιγότερο από ένα φλογερό σπουδαίο έρωτα ντυμένο με αληθινή αγάπη. Ένα έρωτα ο οποίος θα είναι ταξινομημένος στα ακασικά αρχεία με την επιγραφή «αιώνιος».
Στο βιβλίο του «Ατέλειωτη Επιστολή» ο Βασίλης Βασιλικός γράφει «Είμαστε εφήμεροι στη ζωή, αλλά δουλεύοντας για τις αιώνιες αξίες διαιωνιζόμαστε…»
Υποθέτω ότι και ο σπουδαίος έρωτας ο ντυμένος με αληθινή αγάπη συγκαταλέγεται στις αιώνιες αξίες…Υποθέτω.
Ασπάζομαι αυτό που έγραψε ο Βασιλικός: «Δουλεύοντας για τις αιώνιες αξίες διαιωνιζόμαστε».
Αλλά οι αιώνιες αξίες περνούν κι αυτές κρίση. Είναι όμως στο χέρι μας αν θα δουλέψουμε γι αυτές ή αν θα αφεθούμε στον μηδενισμό της εποχής παραμελίζοντας τες….
Ο καθένας ξεγυμνώνει την προσωπικότητα του κι αναλόγως πορεύεται….ή στο εφήμερο ή στο αιώνιο…. Υποθέτω.
Υ.Γ1 Αφιερωμένο σε αυτούς που δουλεύουν για τις αιώνιες αξίες…
Υ.Γ2 Επίσης αφιερωμένο σε αυτούς που αναζητούν την ισορροπία του κόσμου ανάμεσα στο Γιν και στο Γιανγκ.
Υ.Γ 3 “Το Ι Τσινγκ ή Βιβλίο των Αλλαγών είναι ένα από τα κλασικά έργα της κινέζικης φιλοσοφίας που πρωτοεμφανίστηκε πριν από περίπου πέντε χιλιάδες χρόνια ως μία μαντική τέχνη. Στο κέντρο της φιλοσοφίας του Ι Τσινγκ βρίσκεται η έννοια της διαρκούς αλλαγής και η πεποίθηση πως στη ρίζα των πραγμάτων βρίσκεται το Γιν και το Γιανγκ , οι αντίρροπες και εναλλασσόμενες καταστάσεις που αποτελούν την κινητήρια δύναμη του κόσμου. Ο όρος Ι Τσινγκ μεταφράζεται ως Νόμος της Αλλαγής”
