Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
(H Γιώτα είναι απόφοιτος θεατρικών σπουδών και σήμερα βρίσκεται στο δεύτερο έτος του Διδακτορικού της, στο Πανεπιστήμιο του Bristol)
Email: yiota.a.demetriou@gmail.com & yiota.demetriou@bristol.ac.uk
“Ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει τίποτα για τη μουσική, τη λογοτεχνία ή την τέχνη δεν είναι καλύτερος από ένα θηρίο”, λέει η αρχαία φρόνηση του Ινδουισμού. Και προειδοποίεί πως η μόνη διαφορά είναι, “χωρίς ουρά ή τα δόντια του θηρίου”.
Πρόσφατα ταξίδεψα στην Ινδία, συγκεκριμένα στην πόλη των λιμνών η οποία είναι γνωστή σαν Μποπάλ. Είναι η πόλη απο την οποία κατάγεται και ένας απο τους κολλητούς μου και ο βασικός λόγος που βρισκόμουν εκεί, αφού είχα προσκληθεί για να παρευρεθώ στον γάμο του.
24 ώρες ταξίδι, 2 στάσεις, 4 αεροδρόμια σε μία μέρα (Μπρίστολ – Άμστερνταμ – Νέο Δελχί – Μποπάλ) … Όταν τελικά έφτασα δεν μου δημιουργήθηκε τεράστιο πολιτισμικό σοκ, περισσότερο ή λιγότερο τουλάχιστο απο αυτό που μπορεί κανείς να περιμένει (μιλώντας υποκειμενικά). Όμως δεν θα μιλήσω για τις εμπειρίες που μου προκάλλεσαν σοκ (οι οποίες ήταν αρκετές), αλλά για την γνωριμία μου με την Ινδουϊστική τέχνη. Επειδή όμως ο γάμος πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια όλων των ημέρων της διαμονής μου, η εμπειρία μου τότε είχε περιορίστει στην ινδουϊστική τέχνη που υπήρχε στο σπίτι (η οποία μπορώ να πω πως ήταν αρκετα πλούσια) και αυτή που πραγματοποιήθηκε κατα τη διάρκεια των διαφόρων τελετουργιών. Όπως στο εικονοστάσιο που υπήρχε στο σπίτι (που δεν ήταν όπως τα συνηθισμένα εικονοστάσια που ξέρουμε) και τοmendhi.
Η τέχνη διαποτίζει κάθε πτυχή της ινδικής ζωής, βρίσκεται σε κάθε πάροδο του Ινδικού πολιτισμού. Η πιο χαρακτηριστική μορφή τέχνης που συνάντησα, εκτός από αυτές των διαφόρων θεοτήτων, συνγκεκριμένα του Krishna, ήταν η τελετουργία τουmenhdi (αυτή που είναι στις φωτογραφίες). Το Mehndi ή όπως το ξέρουμε στη δύση σαν Χέννα, εφαρμόζεται κατά τη διάρκεια των ινδουιστικών γάμών ( ή για ινδουιστικά φεστιβάλ). Για τις γυναίκες, αυτό συνήθως γίνεται στην παλάμη, πίσω από το χέρι και στα πόδια, που αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως μια μορφή διακόσμησης κυρίως για τις νύφες. Η χρήση του mehndi περιγράφεται στα πρώτα τελετουργικά βιβλία και συμβολιζει την αναπαράσταση του “εξωτερικού και του εσωτερικού ηλίου”. Η Πράξη αυτή επικεντρώνεται γύρω από την ιδέα της “αφύπνισης του εσωτερικού φωτός”. Τα παραδοσιακή σχέδια είναι αναπαραστάσεις του ήλιου στην παλάμη, η οποία, στο πλαίσιο αυτό, έχει σκοπό να εκπροσωπεί τα χέρια και τα πόδια.
Επίσης στο σχέδιο του mehndi στην παλάμη, επιγράφεται και το όνομα του αντρός και οι φήμες λένε πως όταν στεγνώση η πάστα της χέννα και ξερανθεί, και πλέον μείνει το σχέδιο, το πιο σκούρο γίνει στο επάνω μέρος το χεριού αναλογεί στην αγάπη που σας έχει η πεθερά σας. Ακόμα, στην παλάμη αναλογεί στην αγάπη του αντρός.
Όταν μου έφτιαχναν τα σχέδια, οι καλλιτέχνες του mehndi με ρώτησαν για το όνομα του άντρα μου. Ανταποκρίθηκα με όλη την ειλικρίνεια πως δεν έχω άντρα ή φίλο. Στράφηκαν λοιπόν σε μένα, με καθαρή έκπληξη και φρίκη, και με αρκετή περιέργεια με ρώτησαν «μα καλά δεν είσαι παντρεμένη;», «Πόσο χρονών είσαι;».
Είπα: “25”, και συνέχισαν κάνοντας τις ακόλουθες δήλωσεις, που θα μπορούσαν να θεωρηθούν προσβλητικές, αλλά τις βρήκα ξεκαρδιστικές: “Είσαι 25 και δεν είσαι παντρεμένη…οι γονείς σου δεν σου βρήκαν γαμπρό;… Ωχ! Λυπάμαι πολύ για σένα, αλλά θα είναι πολύ αργά για να παντρευτείς”…
