Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Από την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Δεν κρατάς τους ανθρώπους με χαλινάρια, ούτε με πληγές. Με πράξεις τους κρατάς. Αυτό να θυμάσαι…
Δεν μπορείς να σώσεις χωρίς να το θές , για μένα μιλάς.
Αυτό που ενώνει, είναι το ίδιο που χωρίζει. Αυτό που σκεπάζει, είναι εκείνο που σε κάνει να κρυώνεις το ίδιο βράδυ.
Το αν θα γυρίσεις το νόμισμα από την πλευρά που αρμόζει, δικό σου το βάρος. Το αν θα παίξεις κορώνα γράμματα την δική μου ζωή όμως, βαραίνει το θάρρος.
Αποφάσισε , μην διστάζεις. Να θυμάσαι ότι οι κενοί άνθρωποι , δεν προλαβαίνουν τις κενές θέσεις για ζωή.
Να θυμάσαι ότι οι γεμάτοι άνθρωποι δεν άφησαν πίσω τους ποτέ κενή θέση για αμφιβολία.
Το μαχαίρι που σου έδωσα χτες , στο έδωσα για να με προστατεύεις από πιθανούς διεκδικητές της καρδιάς μου.Εσύ το κάρφωσες μέσα στην δική μου ψυχή όμως.Οι αμυχές που άφησες ίσως και να μην γιατρευτούν ξανά.
Προτίμησες να χαράξεις με πόνο την διασταυρωμένη ζωή μας. Επέλεγες να γεμίσεις τον καμβά με χρώματα χλωμά που προσδίδουν σε βαρύ χειμώνα.
Για να πάρω το κέρμα της ζωής μου και πάλι στα χέρια μου. Για καιρό σε άφηνα να ελέγχεις και να ξοδεύεις αλόγιστα τον συναισθηματικό μου πλούτο.
Κορώνα ή γράμματα;
Κορώνα..(Κ)άποτε (ό)λα (ρ)ημάζουν, (ώ)ρα (ν)α (α)λλάξω…
Ώρα να σε διώξω και να σου θυμήσω ότι γεννάς παιδιά ενός Θεού που δεν θέλω να πιστέψω.Λύπη,δάκρυα,πόνος είναι δικά σου παιδιά.Εσύ τα γέννησες. Εγώ δεν υιοθετώ. Γεννάω δικά μου.
Ώρα να απαλλαγώ από τον ιστό της αράχνης ρίχνωντας το κέρμα μου ξανά…
Γράμματα…
Θα χρειαστούν πολλά να μου στείλεις για να γυρίσω. Εκατομμύρια λέξεις δεν χωράνε για να περιγράψουν τα εγκλήματα καρδιάς που έχεις κάνει.Στην φυλακή των ονείρων δεν σε δέχονται ξανά. Δραπευτεύεις και μας βάζεις σε μπελάδες, ώστε να κυνηγάμε χαμένα όνειρα και αφιλόξενες αγκαλιές.
Δεν ξέρω αν στο είπα…
Όμως οι άνθρωποι δεν χειραγωγούνται…όμως εύκολα προχωράς πλάι τους χέρι-χέρι.
Οι άνθρωποι λειτουργούν σαν αστέρια..εκεί που λάμπουν.
Εκεί πέφτουν…αυτό να θυμάσαι…
