Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Από την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Αργές οι κινήσεις στον χορό…Αισθησιακά τα βήματα…Αρμονικά ταιριάζουν τα κορμιά σε κάθε μας κίνηση…Ο χορός είναι που ξεσηκώνει ή η τελειότητα της στιγμής;
Έμαθες να κινείσαι ερωτικά αλλά όχι βιαστικά.Έμαθες να ξεσηκώνεις την κάθε μου αίσθηση με μία μόνο αλλαγή βηματισμού.
Μπρος-πίσω , δεξιά –αριστερά…Ίδια τα βήματα και στην ζωή.Εκεί λείπει η μουσική υπόκρουση.Εδώ δεν λείπει τίποτα.
Τρία άτομα συνθέσαν ετούτο το χορό. Εγώ, εσύ και το βλέμμα μας.
Τρία άτομα βγήκαν μπροστά και φωνάξαν σ’ αγαπώ.Δύο κορμιά και η μουσική.
Τώρα θα μου πεις ο χορός και η μουσική είναι άτομα; Αν δεν είναι άτομα από άτομα γεννιούνται και μεγαλώνει η φύση τους. Απαρτίζουν αυτό που τα ίδια αποτελούν. Ζωή…
Κοντινά όντα της ανθρώπινης φύσης και μορφής…
Έλα τώρα , δώσε μου το χέρι σου και μην μιλάς. Χόρεψε στον δικό μου τον ρυθμό με την δική σου ζωή. Βάλε μουσική στα δικά μου θέλω και έλα πιο κοντά.
Μα ο χορός είναι για δύο και χωρίς τον ένα, πέφτει η αυλαία.
Μα ο ρυθμός θέλει τέσσερα πόδια για να σταθεί σε αρμονική τροχιά.
Όχι δεν ξέρω να χορεύω.Όχι δεν ξέρω τα βήματα.
Εσύ με οδήγησες σε αυτήν την βόλτα. Ερωτική βόλτα με μουσική, όπως την αποκαλείς.
Τι και αν δεν ξέρω τον χορό του tango; Τι και αν δεν θέλω να φανώ αδέξιος;
Τις πιθανότητές μου διεκδικώ για ένα χορό ζωής…
Τόσους χορούς που ήξερα στο παρελθόν, στο τέλος έπεφτε η αυλαία χωρίς να κάνω το εντυπωσιακό μου φινάλε.
Τελικά όταν έρθει η ώρα και τα βήματα σου βγαίνουν και ο χορός σε καθοδηγεί από μόνος του…
Έβαλα στο jukebox το τραγούδι μας…Tην μουσική την είχες αναλάβει εσύ με τις πράξεις σου…Tους στίχους τους γράψαμε, πριν γνωριστούμε με τις ευχές μας…Έβαλα τα καλά μου, σε κοιτάω μέσα στα μάτια και σου λεώ κάτι που περίμενες χρόνια ν ακούσεις.
Χορεύεις tango με παρτενέρ ζωής;
