Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι ζουν με τέρατα εντός τους. Τα τρέφουν για χρόνια και τα τέρατα γίνονται γιγαντιαία. Ανίκητα.
Εσύ δεν τα βλέπεις, αφού είναι εσωτερικά.
Κι αν σου τύχει στο διάβα σου ένας τέτοιος άνθρωπος ο οποίος κουβαλεί τέρατα εντός του τρομάζεις! Βρίσκεσαι ξαφνικά αντιμέτωπος με 2 πλάσματα, ένα αυτό που στέκεται απέναντι σου κι ένα άλλο που κρύβεται εντός του άλλου απέναντι σου, το τέρας που προαναφέραμε.
Κι αν η αγάπη ή η συμπάθεια σε ωθήσουν να πολεμήσεις το τέρας για να απεγκλωβίσεις το αγαπημένο σου πρόσωπο, αν θελήσεις να ρισκάρεις και να πολεμήσεις για το αγαπημένο σου πρόσωπο….Τίποτα δεν μπορείς να καταφέρεις αν δεν το θέλει το ίδιο το άτομο να απεγκλωβιστεί από το τέρας που κατοικεί εντός του.
Το νόημα της ζωής κρύβεται στον έρωτα, στο δούναι και λαβείν, στην αγάπη, στο να δίνεις και να παίρνεις, στις αγκαλιές και στη κοινή συμπόρευση με το έτερον ήμισυ.
Το νόημα της ζωής δεν κρύβεται στην μοναξιά, ούτε στις φοβίες.
Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που μια μέρα η αγάπη τους χτυπά την πόρτα, ντυμένη με έρωτα και αφοσίωση. Αλλά
αυτοί ακολουθούν τις οδηγίες του τέρατος εντός τους και παραδομένοι σε φοβίες κλείνουν ορμητικά την πόρτα. Κι εσύ δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, διότι ο καθένας είναι υπεύθυνος για τη ζωή του.
Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι κάνουν κάποια βήματα στην αρχή του δρόμου και μετά επηρεασμένοι από φοβίες αποφασίζουν να μην τον συνεχίσουν…..Κι έτσι δεν μαθαίνουν ποτέ πως ο δρόμος μπορούσε να οδηγούσε στην οδό της ευτυχίας.
Μένουν εγκλωβισμένοι στο τέρας εντός τους και κουνούν λευκά μαντήλια αποχαιρετισμού σε έναν πιθανόν έρωτα που μπορούσε να ανθίσει σε δυνατή αγάπη.
Το λες και δράμα!
