Γράφει η Ψυχοθεραπεύτρια/ Υπνοθεραπεύτρια Κλαίρια Δεσπότη (BSc Psychology, MACP (Μaster’s in Counselling Psychology), Dip. Clinical Hypnotherapy, NGH, GHR reg., Dip. CVGB (Virtual Gastric Band Hypnosis), Hypnobirthing&Hypnofertility practitioner, WILL-STOP Hypnotherapy, Dip. Stress&Anger Management Coaching, Tηλέφωνο 99901858.Email: kleriad@hotmail.com
Οι συζητήσεις των τελευταίων ημερών κυμαίνονταν λίγο πολύ στο θέμα των ανθρώπινων σχέσεων. Κάτι μια μελαγχολία που βίωσαν κάποιοι αυτές τις γιορτινές μέρες αναπολώντας το παρελθόν, κάτι μερικές “απώλειες” ανθρώπων που τυχαίνουν κάποτε στη ζωή μας, διαφορές και συγκρούσεις με αγαπημένα μας άτομα, και διάφορα σενάρια που παραπέμπουν στο “ξεχάσαμε πώς να είμαστε και να συμπεριφερόμαστε σαν άνθρωποι…”
Ναι…σίγουρα οι καιροί αλλάζουν, και μαζί με τους καιρούς αλλάζουν δυστυχώς ή ευτυχώς και οι σχέσεις μεταξύ μας. Ο γάμος μετατρέπεται σε χωρισμό, η φιλία σε έχθρα κι εκδικητικότητα, οικογένειες διαλύονται (πολλές φορές για οικονομικές διαφορές, αυτό κι αν είναι τραγικό), και άλλα τόσα.
Διαφορές ασήμαντες συνήθως, αλλά με βαρυσήμαντες συνέπειες. Πολλές φορές η καλοσύνη ξεπληρώνεται με πισώπλατα κτυπήματα, η αγάπη με προδοσία, ο σεβασμός με ασέβεια. Αν παρατηρήσεις γύρω σου θα δεις κακία, ζηλοφθονία, εκδικητικότητα και άλλα πολλά που πολύ απέχουν από τα πρότυπα ενός ανθρώπου με την έννοια της λέξης.
Μια πολύ καλή μου φίλη έγραψε τις προάλλες το εξής: Ο άνθρωπος είναι κτήνος…Του έκαμες κακό; Σε σέβεται και σε τρέμει… Του έκαμες καλό; Σου βγάζει τα μάτια! Άουτς…. Πού πάμε σαν άνθρωποι όταν ξεχάσαμε την έννοια του φιλότιμου, της ανθρωπιάς, της ευγνωμοσύνης και της ανιδιοτελούς αγάπης για τον συνάνθρωπο μας; Που πάμε σαν άνθρωποι όταν δαγκώνουμε το χέρι αυτού που μας έδωσε να φάμε όταν το είχαμε ανάγκη;
Δεν πιστεύω πως είμαστε κτήνη. Κι ας συμπεριφερόμαστε σαν κτήνη κάποτε. Θεωρώ πως κάπου στην πορεία των
χρόνων χάσαμε το νόημα. Απογοητεύσεις, συγκυρίες και κακουχίες μας ώθησαν στην απομόνωση και στο να κρατάμε κακίες και έχθρες (θέλω να πιστεύω σαν άμυνα).
Ψάχνοντας για τον όρο “ανθρωπιά” στο Google δεν υπάρχει καμιά αναφορά που να ικανοποιεί και να καλύπτει την έννοια της, τουλάχιστον όπως την εννοούσαν και μας την μετέφεραν οι προγονοί μας. Μήπως έχει εξαλειφτεί στις μέρες μας από παντού και την αφαίρεσαν και σαν λέξη και από τις μηχανές αναζήτησης στο Internet; Eσένα τι σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς τη λέξη ανθρωπιά; Ιστορίες να σκεφτείς, όπως λέει ο Χορχέ Μπουκάι…
Γενικά επικρατεί απογοήτευση: ο άνθρωπος είναι απογοητευμένος από τον άνθρωπο. “Φοβάμαι τους ανθρώπους…” μου είπε μια άλλη φίλη. Και να προσπαθώ να την πείσω πως κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός. Τουλάχιστον στην ψυχολογία υποστηρίζουμε την έννοια του “unconditional positive regard” που προϋποθέτει πως για να βοηθήσεις έναν άνθρωπο οφείλεις να είσαι θετικά προδιατεθειμένος απέναντι του, και να τον αποδεκτείς ολοκληρωτικά ασχέτως με το τι κάνει ή τι λέει. Οφείλεις να αποδεκτείς τον άνθρωπο ακόμα κι αν αυτός συμπεριφέρεται άδικα απέναντι σου γιατί μόνο έτσι μπορείς να τον βοηθήσεις.
Υπάρχει όμως ένα αρχαίο ρητό που λέει “Ως χαρίεν άνθρωπος, όταν άνθρωπος ή”, δηλαδή πραγματικά χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, αν είναι άνθρωπος. (Μένανδρος)
Γι αυτό, σκοπός μου σήμερα και επ’ ευκαιρίας του καινούριου χρόνου που μόλις καλωσορίσαμε είναι να προσπαθήσω να ξυπνήσω αν γίνεται την ανθρωπιά, την μεγαλοψυχία μας και να προωθήσω την ανιδιοτελή αγάπη και θετική προδιάθεση μας προς τους άλλους. Κι αν το σφάλμα είναι “του άλλου” να δείχνουμε καλοσύνη όπως λέει κι ένα γνωστό τραγούδι. Πρώτα για το καλό της δικής μας ψυχής και μετά για τον άλλο με τις αδυναμίες και το δικαίωμα να κάνει λάθη.
Σε συμβουλεύω λοιπόν:
Αν έχεις παράπονο ή απωθημένα από τους γονείς ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας σου, αν είσαι από αυτούς/ες που κρατάς κακία και έχθρα απέναντι σε άνθρωπο που υπήρξε κάτι στη ζωή σου, αν είσαι απογοητευμένος/η από τους ανθρώπους γενικά… δικαιολογημένα ή όχι σου προτείνω να σκεφτείς το εξής. Η ζωή δεν ήρθε για κανένα μας με εγχειρίδιο χρήσης. Ο καθένας δικαιούται να κάνει λάθη. Στο χέρι μας είναι να απομακρυνόμαστε όπου χρειάζεται, να κρατάμε τις αποστάσεις ασφαλείας μας, δεδομένου όμως ότι το κάνουμε με καθαρή τη ψυχή. Εμείς να νιώθουμε καλά μέσα μας. Οι κακίες, κακεντρέχειες, μεμψιμοιρίες και πράξεις εκδικητικότητας εκτός του ότι μας βάζουν στην ίδια μοίρα απανθρωπιάς με αυτή του θύτη, δεν μας βοηθούν καθόλου σαν συναισθήματα.
Σου προτείνω λοιπόν να κάνεις ένα βήμα να βρεις πάλι πίσω την ανθρωπιά που αποφάσισες να αφήσεις για δικούς σου λόγους άμυνας. Μην αφήνεις να σου δηλητηριάζουν την ψυχή σου. Ο κάθε άλλος είναι ο άλλος. Έχει το δικαίωμα της κληρονομικότητας, του χαρακτήρα και του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς του. Εσύ φέρσου σαν ανώτερος/η από τον ίδιο τον εαυτό σου. Συγχώρα όπου χρειάζεται και κράτα τα συναισθήματα αγάπης για τον κάθε άνθρωπο. Κι ας είναι από απόσταση. Όλο και κάποιο μάθημα είχες να πάρεις και αυτό είναι και το νόημα της κάθε σχέσης με τον οποιονδήποτε που ήρθε να παίξει το ρόλο του “καλού” ή του “κακού” σου.
Σκέψου πως αυτός ο ίδιος άνθρωπος που σε πλήγωσε (και του το έχεις ταμένο να το ξεπληρώσεις με το ίδιο νόμισμα) κάποιο σημαντικό ρόλο έπαιξε στη ζωή σου (να σε δυναμώσει, να δοκιμάσει τα όρια και τις αντοχές σου, να σε μάθει να συγχωρείς και άλλα πολλά). Οι κακίες και το να εύχεσαι στον άλλο κακά πράγματα δεν είναι για σένα. Εσύ είσαι άνθρωπος με όλη την έννοια της ανθρωπιάς.
Παρακάτω παραθέτω ένα κομμάτι από ένα email που μου είχαν στείλει πριν χρόνια. Σου προτείνω να το διαβάσεις και να το θυμάσαι. Όταν έρθει ώρα του απολογισμού των ανθρώπων στη ζωή σου θα καταλάβεις πως ο καθένας είχε το δικό του ρόλο να παίξει στην δική σου εξέλιξη. Με καλή και καθαρή την καρδιά βρες τη δύναμη να συγχωρέσεις και άσε να αρχίσει ο χρόνος αυτός χωρίς πακέτο αρνητικών συναισθημάτων να σου φθείρουν την ψυχή:
“Οι άνθρωποι έρχονται στη ζωή μας είτε για κάποιο λόγο, είτε για ορισμένο χρόνο, είτε για πάντα. Όταν ξέρεις αυτό, 
ξέρεις και τι να κάνεις για τον κάθε άνθρωπο.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για κάποιο λόγο, συνήθως απαντά σε μία ανάγκη που κάπως έχουμε εκφράσει. Ήρθε να μας βοηθήσει σε μια δυσκολία, και να παρέχει καθοδήγηση ή υποστήριξη. Μοιάζει θεόσταλτος και είναι. Είναι εκεί για το λόγο ακριβώς που τον χρειαζόμασταν. Μετά, χωρίς να κάνουμε κάτι λάθος και ίσως ακόμα σε μια άβολη στιγμή και παρ’ ότι μπορεί να πληγωθούμε, η σχέση θα τελειώσει. Κάποιος από τους δύο θα πει ή θα κάνει κάτι που θα βάλει τέλος. Μπορεί ο άνθρωπος αυτός να πεθάνει. Μπορεί απλώς να φύγει μακριά μας ή να ενεργήσει με τέτοιον τρόπο που να μας αναγκάσει να πάρουμε θέση. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι η ανάγκη μας βρήκε ανταπόκριση οπότε η δουλειά του ανθρώπου αυτού τελείωσε. Η επιθυμία/προσευχή μας πήρε απάντηση και είναι ώρα να προχωρήσουμε.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να ωριμάσουμε, να μοιραστούμε και να μάθουμε. Μπορεί να μας φέρει μια ειρηνική εμπειρία, ή να μας κάνει να γελάμε. Θα μας μάθει να κάνουμε κάτι που δεν κάναμε ως τώρα και πάντως η παρουσία του θα μας δώσει μεγάλη χαρά. Παρ’ ότι μπήκε στη ζωή μας για ορισμένο χρόνο, το έργο του ήταν σπουδαίο.
Όταν κάποιος είναι στη ζωή μας για πάντα, μας διδάσκει μαθήματα ζωής. Θα μας διδάξει αυτά, πάνω στα οποία πρέπει να χτίσουμε στέρεα συναισθηματικά θεμέλια. Η δουλειά μας είναι να δεχτούμε το μάθημα, να αγαπήσουμε τον άνθρωπο αυτό και να εφαρμόσουμε όσα μάθαμε στη σχέση μας μαζί του, σε όλες τις σχέσεις και όλα τα πεδία της ζωής μας.
Είτε είναι για κάποιο λόγο, είτε για κάποιο χρόνο, είτε για μια ζωή, σ’ ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία αυτής της εμπειρίας…”
Εσύ; Σε ποιους οφείλεις ένα ευχαριστώ; Αν μη τι άλλο για τα μαθήματα ζωής που σου έμαθαν;
Σου εύχομαι μια εξαιρετική χρονιά με καθαρή ψυχή και καρδιά και ότι καλύτερο για σένα. Το κυριότερο, πολλούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ στη ζωή σου… με καλή καρδιά…
ΥΓ: Για όποιον έφυγε από τη δική μου ζωή ένα τεράστιο ευχαριστώ για τα παθήματα και μαθήματα. Πραγματικά εύχομαι καλό δρόμο στη ζωή του και ότι καλύτερο. Κι ένα τεράστιο δημόσιο ευχαριστώ στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ που ήρθαν για να μείνουν. Που με άντεξαν στα δύσκολα και μου έδωσαν ένα χέρι να πιαστώ όταν έπεφτα κάτω. Είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, κι ας τις καμουφλάρουμε φορώντας τη μάσκα του Superman ή της Superwoman. Χρειαζόμαστε ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ δίπλα μας να δείχνουν καλοσύνη, κατανόηση και να μας στηρίζουν. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!!!!!
