Η αγάπη της για τις τέχνες έγινε εμφανής όταν ήταν ακόμη μόλις 3-4 χρόνων. «Με είχαν κλειδώσει οι γονείς μου στο πλυσταριό επειδή είχα κάνει μια ατασθαλία. Αντί να κλαίω, ή να λυπηθώ, πήρα τα μανταλάκια που υπήρχαν εκεί και άρχισα να φτιάχνω μια θάλασσα και τις Φοινικούδες της Λάρνακας. Όταν οι γονείς μου ήρθαν και με βρήκαν να «δημιουργώ» υποψιάστηκαν από τότε ότι πολύ πιθανών να είχα μια κλίση και ένα ταλέντο στις τέχνες».
Η Άρτεμις Γαλίδη, μιλά στο Skala Times όχι για τις τέχνες, αλλά για την τέχνη του να είσαι συλλέκτης. Η ίδια είναι συλλέκτρια αντικειμένων από τότε που ήταν παιδί. Το μεγαλύτερο πάθος της είναι η συλλογή καρέκλων windsor.
Tης Γιώτας Δημητρίου
Άρτεμις τι έχεις σπουδάσει;
Graphic, advertising and photography. Ξεκίνησα στο Frederick College στη Κύπρο και συνέχισα, μέσω των γνωστών Πανεπιστημιακών προγραμμάτων Erasmus, σε Πανεπιστήμιο στην Αγγλία.
Η σχέση σου με την συλλογή αντικειμένων πότε ξεκίνησε;
Αν δεις ένα από τα βιβλία της πτυχιακής μου θα βρεις αναφορές και σχέδια στην πρώτη μου συλλογή, που ήταν η συλλογή χαρτοπετσέτων. Όπως πολλά κορίτσια έτσι κι εγώ, είχα μανία με την συλλογή χαρτοπετσέτων. Το περίεργο μαζί μου ήταν ότι αυτό το «χόμπι» το ξεκίνησα στην πολύ μικρή ηλικία των 4 ετών! Tις χαρτοπετσέτες που είχα τότε τις έχω ακόμη και σήμερα στα 24 μου και συνεχίζω την συλλογή. Όπως επίσης και άλλα είδη συλλογής αντικειμένων. Θυμάμαι είχαμε πάει σ’ ένα πάρτυ γενεθλίων και βλέποντας τα χαρτομάντηλα ενθουσιάστηκα με τα σχέδια που είχαν ζωγραφισμένα πάνω. Έτσι κράτησα ένα για να το πάρω μαζί μου. Από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησα να έχω αυτό τον ενθουσιασμό και να φυλάω χαρτοπετσέτες, με διάφορα σχέδια, ή να κάνω ανταλλαγή με φίλες μου για να αποκτήσω ένα νέο σχέδιο στη συλλογή μου.Έτσι, από τα παιδικά μου χρόνια άρχισα να συλλέγω χαρτοπετσέτες, αυτοκόλητα, αρωματικές κόλλες με διάφορα σχέδια, μέχρι και τα πρώτα μου δόντια όταν έβγαιναν τα φύλαγα, με αποτέλεσμα να τα έχω σήμερα όλα σ’ ένα κουτάκι. (Γέλια!). Μεγαλώνοντας, στις συλλογές μου πρόσθεσα κι άλλα είδη. Έχω μια συλλογή από 200 περίπου πένες κιθάρων, από κουτιά σπίρτων, από πακέτα τσιγάρων Lucky Strike (κάποια είναι της δεκαετίας του ’70 τα οποία βρήκα σε παλαιοπωλεία στο εξωτερικό) και από snowballs από διάφορες χώρες. Η πιο αγαπημένη μου συλλογή βέβαια είναι η συλλογή καρέκλων windsor.
Τι σε έκανε να συλλέγεις αντικείμενα;
Δεν ξέρω που οφείλεται αυτή η αγάπη μου για συλλογή αντικειμένων. Μπορεί να σου φάνεί περίεργο, αλλά πολλές φορές αυτές οι συλλογές με έκαναν να νιώθω μια ασφάλεια.
Είναι τέχνη να είναι κανείς συλλέκτης;
Νομίζω πως ναι, είναι σαν ένα είδος τέχνης.
Οι σπουδές σου και το γεγονός ότι ασχολείσαι με την τέχνη έχουν σχέση με το ότι είσαι
συλλέκτρια;
Κοίταξε, το να συλλέγω ήταν κάτι που το είχα από παιδί. Επίσης η αγάπη μου για την τέχνη φάνηκε όταν ήμουν 3-4 ετών. Με είχαν κλειδώσει οι γονείς μου στο πλυσταριό επειδή είχα κάνει μια ατασθαλία. Αντί να κλαίω, ή να λυπηθώ, πήρα τα μανταλάκια που υπήρχαν εκεί και άρχισα να φτιάχνω μια θάλασσα και τις Φοινικούδες της Λάρνακας. Όταν οι γονείς μου ήρθαν και με βρήκαν να «δημιουργώ» υποψιάστηκαν ότι πολύ πιθανών να είχα μια κλίση και ένα ταλέντο στις τέχνες.
Ακόμη το διηγείται η μητέρα μου το περιστατικό αυτό. (Γέλια).
Δεν σπούδασες όμως καλές τέχνες, αλλά Graphics, Advertising and Photography.
Nαι επειδή ήθελα να γίνω σχεδιάστρια για τα εξώφυλλα των CD τραγουδιών. Να μου λένε τραγούδια και να φτιάχνω τα σχέδια για τα εξώφυλλα των CD. Αυτός ήταν ο πρώτος μου στόχος που με οδήγησε και στις συγκεκριμένες σπουδές. Δυστυχώς, δεν έγινε αυτό.
Άρτεμις, να μιλήσουμε λίγο για την συλλογή σου από καρέκλες.
Nαι, πρόκειται για τις windsor chairs. Μέχρι στιγμής έχω 27 στη συλλογή μου και εύχομαι να αυξηθούν κατά πολύ. Την μία την έχω βρει σε παλαιοπωλείο στη Κύπρο, τις υπόλοιπες τις έχω βρει σε διάφορα μέρη. Μπορεί να σου φανεί αστείο αλλά όταν δω μια καρέκλα windsor είτε σε παλαιοπωλείο, είτε οπουδήποτε αλλού μόνη της, νιώθω ότι πρέπει να την πάρω και να την φέρω στις άλλες καρέκλες εδώ στο διαμέρισμα μου για να μην είναι μόνη της! (Γέλια!). Έχω μεγάλο πάθος για την συλλογή μου από καρέκλες.
Έχω μάθει ότι ένας γνωστός Αμερικανός σχεδιαστής των καρεκλων windsor επικοινώνησε μαζί σου….
Ναι. Είχα κάνει LIKE στη σελίδα των windsor chairs στο Facebook για να παρακολουθώ αν βγει κάτι καινούριο. Από εκεί λοιπόν, με βρήκε ο κατασκευαστής των windsor, o γνωστός Luke Walters ο οποίος μου έστειλε μήνυμα, (στο facebook inbox μου), για να μου δώσει συγχαρητήρια για την συλλογή μου. Μου είπε μάλιστα να μου φτιάξει μία και να μου την στείλει στην Κύπρο.
Πως ένιωσες;
Πετούσα από τη χαρά μου! Δεν περίμενα ποτέ στη ζωή μου να εκτιμηθεί η συλλογή μου από καρέκλες windsor και μάλιστα από ένα άνθρωπο που είναι ειδήμονας σε αυτές, ένας άνθρωπος που τις κατασκευάζει!
Τις 27 καρέκλες της συλλογής σου τις χρησιμοποιείς;
Όχι. Τις έχω σε ξεχωριστό δωμάτιο, είναι 27 διαφορετικά είδη windsor και τις προσέχω πολύ. Δεν τις χρησιμοποιώ.
Οι τιμές των καρεκλων windsor ποιες είναι συνήθως;
Έχω δει να κυμαίνονται από 270 στερλίνες μέχρι 350. Εγώ όμως μόνο λίγες αγόρασα, για λιγότερο από 10 ευρώ την κάθε μία, από παλαιοπωλεία. Τις υπόλοιπες τις βρήκα στο δρόμο, πεταγμένες και σε σπίτια γνωστών μου που δεν τις ήθελαν.
Μπορεί δηλαδή να αγοράσει κανείς μια καρέκλα windsor από ένα παλαιοπωλείο για 10 ευρώ, ενώ η τιμή της να είναι 200 ευρώ…
Ναι, συμβαίνει συχνά αυτό για διάφορα είδη που μπορεί να βρει κανείς σε παλαιοπωλεία. Εγώ πάντως μία φορά την βδομάδα επισκέπτομαι το Thrift Shop στη Λάρνακα.
Nα υποθέσω ότι τα αγαπημένα σου καταστήματα είναι τα παλαιοπωλεία;
Ναι, αν και στην Κύπρο δεν έχουμε πολλά. Όμως, πολλές φορές τυχαίνει να δω κάτι πεταγμένο (ένα ξύλινο κουτί, μια παλιά ξύλινη σκάλα), να τα πάρω να τα φέρω σπίτι μου και να τα χρησιμοποιήσω ή να τα μετατρέψω σε έπιπλα. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία για παλιά αντικείμενα. Το «έπιπλο» στο οποίο είναι τοποθετημένη η τηλεόραση στο σαλόνι μου είναι δυο παλιά ξύλινα κουτιά τα οποία βρήκα κάπου στη Λευκωσία και μάλιστα πάνω γράφουν «Λάρνακα-Λευκωσία»
Να πούμε ότι το διαμέρισμα σου είναι φτιαγμένο με second hand έππλα και παλιά αντικείμενα τα οποία μετάτρεψες εσύ σε /έπιπλα.
Για το διαμέρισμα μου, δεν έχω αγοράσει κανένα καινούριο έπιπλο. Εκτός από το τραπέζι της κουζίνας, το οποίο είναι ένα παλιό vintage ξύλινο τραπέζι που είχα δει πριν 7 περίπου χρόνια σ΄ ένα κατάστημα με έπιπλα από την Ινδία. Δεν μπορούσα να το αγοράσω επειδή ήταν ακριβό, 400 ευρώ. Όταν το κατάστημα θα έκλεινε και είχε πέσει πολύ η τιμή του, το αγόρασα. Μάλιστα τότε δεν είχα δικό μου χώρο, έμενα με τους γονείς μου, οπόταν το κρατούσε η μητέρα μου μέχρι να αποκτήσω το δικό μου χώρο και συχνά μάλιστα μου έλεγε «αυτό το παλιό τραπέζι που επέλεξες, πόσο καιρό θα το έχω εδώ». (Γέλια!)
Θα έλεγε κανείς ότι συμφέρει ένα τέτοιο σπίτι σαν το δικό σου, στην εποχή της οικονομικής κρίσης…
Ναι, ακούω συχνά αυτή τη φράση. Αλλά πιστεύω πως ο καθένας είναι καλό να φτιάχνει το χώρο του ανάλογα με την προσωπικότητα του. Εμένα αυτό είναι το στυλ μου.
Έτυχε το στυλ σου να συμφέρει….
Ναι! (Γέλια). Κοίταξε, εγώ ασχολούμαι εδώ και χρόνια με συλλογή παλιών αντικειμένων και country style έπιπλα.
Οι άνθρωποι που έρχονται στο διαμέρισμα σου τι σου λένε συνήθως;
Συνήθως παίρνουν ιδέες και μου λένε πόσο συμφέρει αυτό το στυλ. Αλλά πιστεύω ότι πρέπει να ταιριάζει με την προσωπικότητα σου ο χώρος που διαμένεις. Εγώ νιώθω ασφάλεια με τα αντικείμενα αυτά, με τα έπιπλα τα οποία εγώ μετάτρεψα σε έπιπλα, με τις συλλογές μου. Το διαμέρισμα μου είναι μικρό, αλλά χωράνε όλα μου τα αντικείμενα εδώ. Το κάθε ένα έχει ξεχωριστή αξία για μένα. Τα αντικείμενα αυτά γύρω μου και οι συλλογές μου, μου δίνουν δύναμη να αντέχω ακόμη και μόνη μου.
