Γράφει η Μυράντα Ορθοδόξου
Email: orth_miranda@hotmail.com
Έλεγα να σωπάσω, να μην αρχίσω τις γκρίνιες με το που μπήκε η νέα χρονιά. Μου δίνεται η πρώτη αφορμή, το αφήνω. Δεύτερη το καταπίνω, στην τρίτη δεν άντεξα…. Με όσα συμβαίνουν γύρω μου…ε, δε μ΄αφήνουν ν΄αγιάσω!
Από πού ν’ αρχίσω και πού να σταματήσω; Δε θα μπω στη διαδικασίανα σχολιάσω την επικαιρότητα. Απλά θα αναφέρω κάποια ερωτήματα που γυροφέρνουν στο μυαλό μου εδώ και λίγο καιρό και είμαι περίεργη για τις απαντήσεις, αντιδράσεις, διαδράσεις και οτιδήποτε έχει τουλάχιστον ΔΡΑΣΗ.
Διαπιστώνω, ότι όσο μεγαλώνω τα πράγματα γύρω μου στραβώνουν… Κοινωνία, Οικονομία, Εκπαίδευση, Πολιτισμός…. Ωστόσο, πάντα υπήρχαν και υπάρχουν «πρόθυμοι» να σώσουν την κατάσταση, να σώσουν αυτόν τον τόπο.Όμως τα πράγματα χειροτερεύουν αν και, όλως παραδόξως, οι «πρόθυμοι Μεσίες» και «Σωτήρες» αυτού του ταλαίπωρου τόπου πληθαίνουν! Δεν είναι κάπως παράλογο να έχουμε αύξηση και διόγκωση των προβλημάτων και ταυτόχρονα αύξηση και των «Σωτήρων»; Ή κάνω λάθος;
Πόσες υποσχέσεις, πόσες εξαγγελίες, άλλες τόσες απαγγελίες κι επαγγελίες έχω ακούσει από τότε που ψηφίζω. Τόσες που δεν μπορώ καν να τις καταγράψω σε 12τομη εγκυκλοπαίδεια. Εξυπακούεται πως τα «πυρά» των ρημάτων σε χρόνο μέλλοντα (θα, θα, θα) και τα σωτήρια μηνύματα προέρχονται από όλες τις πλευρές και ποιότητες κομματικών παρατάξεων: πράσινες, κόκκινες, μπλε, κίτρινες, μωβ, άχρωμες… Οι πενήντα αποχρώσεις όλων των «χρωμάτων» μου υπόσχονταν «ένα φωτεινό μέλλον». Στρατιές ανθρώπων ανιδιοτελών, έτοιμων να θυσιαστούν για το κοινό συμφέρον, για το συμφέρον αυτού του τόπου βρε αδελφέ! Τα αποτελέσματα γνωστά, δε θα επεκταθώ και πάλι!
Κύριοι, των πενήντα αποχρώσεων του άχρωμου, έχω μια απλή απορία την οποία όταν απαντήσετε και μετά 
εφαρμόσετε στην πράξη ό,τι πείτε, θα έχετε μαζέψει τον πρώτο κόκκο από τα βουνά της άμμου υποσχέσεων που έχετε ξεστομίσει. Ποιος από τους «Μεσσίες» θα πρόσφερε τα Χριστούγεννα τον 13ο μισθό του στις ασθενέστερες ομάδες του πληθυσμού; Ή έστω στο κρατικό ταμείο που τόσο το έχει ανάγκη;Ποιος από όλους αυτούς που φωτογραφίζονται για τα ψηφοδέλτια, ποιος από αυτούς που «αγωνίζονται στον στίβο της πολιτικής» θα διεκδικούσε με το ίδιο σθένος, με την ίδια δύναμη τις ίδιες θέσεις εάν δεν υπήρχε ο παχυλός μισθός; Εάν, ανάμεσα στα άλλα δεν υπήρχε η απίστευτα διογκωμένη σύνταξη, η πολυτελής λιμουζίνα πολλών κυβικών, κτλ, κτλ, κτλ;
Απορώ, αν θα γέμιζαν τα ψηφοδέλτια, απορώ αν θα γέμιζε η Βουλή, απορώ αν θα γίνονταν μάχες για να σώσετε τον τόπο μας. Για να σώσετε εμένα, τα αγέννητα παιδιά μου, την συνταξιούχο γειτόνισσά μου και την πολύτεκνη θεία μου. Απορώ ποιος από όλους αυτούς τους γραβατωμένους κυρίους και φινετσάτες (τρόπος του λέγειν) κυρίες θα έδινε τις μάχες. Ποιος θα πάλευε ανιδιοτελώς, ποιος θα επιθυμούσε να βοηθήσει, να προσφέρειχωρίς μισθό, χωρίς ανταλλάγματα μόνο και μόνο για το καλό του τόπου; Ποιος θα θυσίαζε πραγματικά χρόνο και κόπο γιατί αγαπά αυτόν τον τόπο; «Αγαπώ» σημαίνει σπαταλάω κι αφιερώνω από τον χρόνο μου, θυσιάζομαι, προσφέρω και δε ζητάω ανταλλάγματα.Κι αν κάποιος αντιτάξει το επιχείρημα ότι οι αιρετοί άρχοντες του τόπου πρέπει να παίρνουν μισθό για να μην έχουν ανάγκη να χρηματίζονται από «άλλους» εξωγενείς παράγοντες που θα τους χορηγούν για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά τους, τότε ακόμα και το παρδαλό κατσίκι δε θα ξαναγελάσει ποτέ, γελασμένο και προδομένο όπως είναι! Όλοι ξέρουμε ότι με ή χωρίς μισθό οποιοδήποτε επιπρόσθετο κέρδος είναι καλοδεχούμενο.
Μετρημένοι άνθρωποι που εμπλέκονται θα βρεθούν έτοιμοι για τέτοιες περιστάσεις. Και γι΄αυτούς ακόμα διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Δεν είμαι σκεπτικίστρια, ούτε μηδενίζω τους πάντες και τα πάντα. Οι εξελίξεις όμως με κάνουν επιφυλακτική και καχύποπτη καλώς ή κακώς. Η Αξιοπρέπεια, η Τιμή κύριοι, δεν έχει τιμή, δεν μετριέται με «παράδες». Έμαθα από την Ιστορία ότι τα αργύρια, τους παράδες τους μετρούσαν μόνο οι «Εφιάλτες» στις Θερμοπύλες, κάποιοι «βοσκοί» στα λημέρια του Μαχαιρά και οι «Ιούδες» καθώς φιλούσαν φιλεύσπλαχνα τον Ιησού. Έμαθα στο σχολείο πως στην αρχαία Αθήνα όταν κάποιος θα έμπαινε στη Βουλή των Πεντακοσίων περνούσε τη λεγόμενη «δοκιμασία» προσπαθώντας να αποδείξει, να διαφυλάξει και να επιχειρηματολογήσει υπέρ της Τιμής του ονόματός του, όταν και εάν έστω κι ένας πολίτης είχε να προσάψει κατηγορίες προς το πρόσωπό του. ΤΙΜΗ και ΧΡΗΜΑ μπερδεύτηκαν στο μυαλό σας. Ξεπουλήσατε την ΤΙΜΗ σας για το ΧΡΗΜΑ και μετά ήταν και πιο εύκολο να ξεπουλήσετε κι εμάς αδίστακτα, αβίαστα, στεγνά.
Υ.Γ.: Είναι προφανές αλλά το διευκρινίζω, πως καμία πρόθεση δεν έχω να θίξω κόμματα και συγκεκριμένα πρόσωπα. Το κείμενό μου απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως και τα ερωτήματα ανοικτά. Δε θέλω να αγγίξω την πολιτική αλλά την κοινωνική πλευρά του φαινομένου κι όποιος νιώθει ότι θίγεται, καλό είναι να ψάξει βαθύτερα, όχι σε ό,τι έγραψα αλλά μέσα του.
*Ο τίτλος είναι παρμένος από το ομότιτλο Διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη.
