Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Και βλέπω τους ανθρώπους να περπατάνε και ξαφνικά είδα τις ψυχές εγκλωβισμένες μέσα στον άνθρωπο. Είδα αυτά τα πλάσματα πως περπατούσαν έτσι περίεργα. Ενώ οι ψυχές είναι για να πετούν χωρίς όρια. Να φεύγουν να ξεφεύγουν… Βλέποντας μια ψυχή έναν άνθρωπον να περπατα στην γη, είναι σαν ένας άνθρωπος να βλέπει ένα σπερματοζωάριο να κολυμπά.
Έτσι το φαντάτικα καθώς περνούσα με το αυτοκίνητο μου απο μια πολυσύχναστη περιοχή της Λεμεσού. Λεω και γω εκείνη την στιγμή που να παω τώρα Λάρνακα με τα πόδια μου. Και γι αυτό ο άνθρωπος χρησιμοποίησε το πνεύμα του και δημιούργησε τα αυτοκίνητα. Τουλάχιστο να κυλά. Και μετά χρησιμοποίησε το ίδιο πνεύμα και ανακάλυψε την πτήση. Και αφού κατάφερε να πετάσει σε ολόκληρο τον κόσμο και αφού έχει πάει στο διάστημα ο άνθρωπος πίστεψε ότι είναι κάτι περισσότερο απο ένα σπερματοζωάριο που ψάχνει να βρεί που ανήκει. Αν θα τα καταφέρει είναι άγνωστο. Οσο για εκείνον όσο και για αυτόν που τον περιμένει.
Και όμως πόσοι άνθρωποι που ξέρετε θα αντάλλαζαν τα πόδια τους για ένα αεροπλάνο;
Και όπως ο άνθρωπος περπατα, έτσι άβολα, το ένα πόδι μετά το άλλο, και προχωρεί χωρίς να ξέρει για ποιο σκοπό είναι εδώ εκτός από τo να περνά καλά και να χαίρεται. Μέσα στο σκοτάδι δεν ξέρει ότι κάποιος τον περιμένει.
Και περπατά να πάει σπίτι, να παει στο καφέ, γρήγορα, να προλάβει το πνεύμα του που τον αφήνει για λίγο πριν επιστρέψει για να τον χαιδέψει λίγο, μήπως και ξυπνήσει. Μήπώς αποφασίσει να σταθεί μιαν στιγμή. Και να κοιτάξει γύρω του. Όχι για να δει αν τον/την κοιτά κανένας. Αλλά για να δει. Να δει μέσα απο αυτούς τους τοίχους, μέσα απο τα τσιμεντένια μας κρανία, μήπως έχει λίγη αγάπη να ρίξει. Μήπως κάποιος την χρειάζετε την αγάπη.
Φόβος! Μήπως δεν την θέλουν την αγάπη μας; Μήπως δεν αξίζω;
Όμως όπως το σπερματοζωάριο έχει ζωή και έχει μια υπόσχεση ότι μπορεί να φτάσει τον προορισμό του και να γίνει άνθρωπος, έτσι και ο άνθρωπος έχει την υπόσχεση του. Ο κάθε άνθρωπος. Μπορεί να είναι αυτό που μας χωρίζει… Δεν είμαστε όλοι ένα σπερματοζωάριο.
Υ.Γ Κάποιοι δεν είναι άνθρωποι, είναι σπερματωζωάρια με πόδια και αφήνοντας τους διπλανούς μας να πεθαίνουν σε άθλιες συνθήκεs είμαστε το αντίστοιχο των σπερματοζωαρίων που δεν θα τα καταφέρουν.
