Της Γιώτας Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Εδώ και λίγες μέρες ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο «Γράμμα από το Τόκιο» του διάσημου Αυστραλού συγγραφέα Peter Yeldham, το οποίο έχει βραβευτεί στην Αυστραλία και στην Αγγλία και έχει μεταφραστεί στα ελληνικά, τον Οκτώβρη του 2013, από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Το βιβλίο καταπιάνεται με διαχρονικά ζητήματα όπως η αγάπη, η προδοσία, τα πάθη, η μισαλλοδοξία. Το πιο εντυπωσιακό, κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτό δηλαδή που το κάνει εξαιρετικό, είναι το φόντο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Η συγγραφική μαεστρία του πολυβραβευμένου συγγραφέα καταφέρνει να μεταφέρει τον αναγνώστη στις μέρες εκείνες κάνοντας έτσι τις 600 σελίδες του βιβλίου να διαβάζονται σε λίγες μόνο μέρες, αφού κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον.
Μέσα από το βιβλίο μπορεί να επιβεβαιώσει κανείς, για ακόμη μια φορά, τα κοινά χαρακτηριστικά της εποχής των Μνημονίων (της δικιάς μας δηλαδή εποχής) με την οικονομική κρίση του ’29 και τα επακόλουθα της.
Άνοδος φασισμού και ρατσισμού, κρίση αξιών, βασανιστική οικονομική εξαθλίωση, αποχαυνωτικά ΜΜΕ (όχι δεν είναι κάτι καινούριο) ντυμένα με Γκεμπελική κι όχι μόνο προπαγάνδα και μια υπνωτισμένη παρέλαση των χωρών στη κόλαση ενός Παγκόσμιου Πολέμου.
«Ένας αξιοπρεπής άνθρωπος, που προσπαθούσε να ξεκινήσει μια καινούρια ζωή, μπήκε στη φυλακή γιατί γεννήθηκε στη λάθος χώρα», γράφει κάπου ο συγγραφέας.
Δεν θα αναλύσω το βιβλίο, ούτε θα κάνω κριτική. 
Θα τονίσω όμως τη σημασία του να διδασκόμαστε απ’ το χθες.
Να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη.
Να γινόμαστε πιο έξυπνοι και πιο έμπειροι μέσα από τα παθήματα.
Να κρατάμε τις γνώσεις του χθες σας όπλο, παντοδύναμο.
Η ιστορία είναι εκεί και διδάσκει.
Είτε πρόκειται για την παγκόσμια ιστορία, είτε της χώρας μας, είτε ακόμη για την προσωπική μας.
Το χθες πρέπει να μας διδάσκει.
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού»
Κι εμείς θέλουμε να είμαστε σοφοί όχι βλάκες. Ναι;
Κι όμως….
