Γράμματα αναγνωστών για την μέρα του Αγίου Βαλεντίνου
Αγαπημένε μου,
Χθες, ανήμερα της γιορτής του έρωτα και της αγάπης… καθόμουν μονάχη στο σαλόνι και συλλογιζόμουνα τον ενθουσιασμό και την χαρά που ένιωθα σαν τέτοια μέρα τα τελευταία χρόνια που ήμασταν μαζί… Έκανα χαρά σαν μικρού παιδιού και με μια απίστευτη λαχτάρα ανυπομονούσα να ξημερώσει η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου για να μας ευχηθώ να ζήσουμε και να σου πω πόσο πολύ σ’ αγαπώ…
Προετοίμαζα μέρες πριν το σκηνικό για την «σημαντική» μέρα της αγάπης μας, τις 14 Φλεβάρη… ‘Ήθελα να σου έδειχνα με πράξεις αυτά όλα που είχα στην ψυχή μου… ‘Ήθελα να έκανα τα πάντα να μοιάζουν μαγικά και παραμυθένια, να μπορούν να εκφράσουν την μαγεία που υπήρχε ανάμεσα μας, την τόση σαν παραμυθιού…
Γέμιζα το σπίτι με καρδούλες, κεράκια, ραβασάκια και ό,τι άλλο σχετικό… Σου άρεσε τόσο η ατμόσφαιρα.., θυμάμαι πάντα έλεγες πως ένιωθες το μεγαλείο της αγάπης και πως εγώ ήμουν η αιτία.., να ήξερες μονάχα πόσο πειστικός ακουγόσουν…
Σε έβλεπα που ήσουν ευτυχισμένος και ένιωθα τόσο γεμάτη και τόσο τυχερή που γιόρταζα την μέρα του έρωτα με ‘σένα, το άλλο μου μισό, τον άνθρωπο που πίστευα πως προοριζόταν «μόνο» για ΄μένα, τον άνθρωπο μου…
Κάπως έτσι συλλογιέμαι τα τελευταία χρόνια και τις τελευταίες γιορτές του έρωτα… Όμορφες μέρες, γεμάτες από αγάπη, έρωτα και ζεστασιά… μέρες που λες και υπήρχα μόνο εγώ και εσύ σε ολόκληρο τον κόσμο…
Δίναμε υποσχέσεις αγάπης και γελούσαμε από ευτυχία για ώρες ολόκληρες αφού νιώθαμε και βιώναμε τόσο ξεχωριστά εκείνη την μέρα λες και ήταν η δεύτερη επέτειος μας… Θυμάμαι τα πάντα τόσο έντονα, τα ‘χω τόσο καθαρά στο μυαλό μου λες και ήταν χθες…
Τώρα… ολ’ αυτά απλά τ’ αναπολώ… αφού δεν είσαι πια εδώ, πλέον δεν σε βλέπω, δεν σ’ ακούω, δεν σε νιώθω… έχεις φύγει μακριά αφήνοντας πίσω σου μονάχα αναμνήσεις… Σκληρό και τόσο δύσκολο να ζω μονάχα με αυτές, τις τόσες αναμνήσεις που μου χάρισαν οι στιγμές μας μαζί, εκείνες οι μαγικές στιγμές που νόμιζα πως θα είχαν διάρκεια το πάντα…
Μπορεί πλέον να μην σου γράφω ερωτικά στιχάκια και λόγια αγάπης στο γράμμα μου αυτό αλλά… θέλω να μοιραστώ μαζί σου πως έστω κι αν δεν είσαι πια εδώ, κοντά μου, εγώ πάλι με ‘σένα έστω και μόνο με την σκέψη θα γιορτάσω την μέρα αυτή, αφού να ξέρεις δεν σ’ έβγαλα «ποτέ» απ’ την καρδιά, την ψυχή και το μυαλό μου…
Είσαι ακόμα ο Βαλεντίνος μου, αφού υπάρχεις πάντα μέσα μου… κι ας μην υπάρχεις πλάι μου…
Mari
