Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Από την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Ουρανέ απόψε βρήκες να δυναμώσεις την οργή σου;
Σήμερα βρήκες να σπείρεις θύελλες;
Απόψε τα δικά σου δάκρυα πότισαν την δική μου γη και όλ ‘ αυτά επειδή το δικό σου αστέρι χάθηκε.
Εξαφανίστηκε χωρίς αιτία…
Το ξέρω θα φανώ γραφικός αλλά εμείς τόσα χρόνια μόνο σύννεφα βλέπουμε αντί για λιακάδες.Μόνο καπνό γύρω γύρω και μόλις φυσήξεις ξάφνου εξαφανίζεται ο άνθρωπος…
Γι αυτό σου λέω μην χολοσκάς, μπόρα ήταν και πέρασε…
Τα βέλη σου έριξες από ψηλά σε γη που φυτρώνει τον καρπό της και προσπαθεί να επιβιώσει.Εσύ ξέσπασες εκεί που δεν πρέπει.
Μα έτσι δεν γίνεται συνήθως; Ξεσπάμε εκεί που δεν πρέπει για εκείνον/η που πρέπει.Εκεί που αξίζει να φερθούμε βροχερά γιατί κρατάμε τις ομπρέλες μας;
Τo θέμα είναι ότι εκείνα τα δεντράκια που κατέστρεψες,μεγαλώνανε με αγάπη.Το ξέρω δεν το ήθελες.Άθελά σου έγινε.Μα να θυμάσαι για κάθε τι που καταστρέφεις χωρίς να φταίει, κάθε λίγο καταστρέφεσαι χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Δεν πειράζουμε την αγάπη εκεί που που είναι φωλιασμένη, επειδή η δική μας φωλιά έχει πάνω της και πάλι, καινούργια αρπακτικά αισθημάτων.
Το ξέρω θα φανώ γραφικός και θα σου πω ότι το επόμενο σύννεφο που θα βρεις, δώσε του χώρο να πετάξει δίπλα σου και αυτό θα μετατραπεί σε αστέρι.Ναι..ναι.. Όπως το ακούς σε αστέρι.Γιατί εγώ από εμπειρία θα σου μιλήσω ότι όταν έμπλεκα με αστέρια, ξαφνικά τα έχανα από την καλύτερη ευχή ενός άλλου.
Έτσι είναι η ζωή για εμάς.Κερδίζει ο πιο γρήγορος και ικανός.Τι είπα ζωή; Ζούγκλα ήθελα να πω, συγνώμη.
Άρα για να σου δώσω να καταλάβεις έπαψα ν’ ασχολούμαι με αστέρια και ασχολούμαι και εγώ με σύννεφα όπως και εσύ.
Γιατί το σύννεφο έχει να σου δώσει χαρά με το σχήμα του.Έχει να σου δώσει νερό με την λύπη του.Έχει να σου δώσει όμως και έναν απέραντο ουρανό από πίσω μην το ξεχνάς.Πως όμως όλα καταλήγουν σε σένα…
Γι αυτό σου λέω μην χολοσκάς, μπόρα ήταν και πέρασε…
Το αστέρι που επένδυσες δεν άξιζε να βρίσκεται κοντά σου.Υπάρχουν σύννεφα που πετούν πιο χαμηλά γιατί τους αγγίζει και μόνο ο δικός σου αέρας.
Με τον καιρό κατάλαβα το εξής:
Δεν υπάρχει αστέρι ή σύννεφο…
Υπάρχει αυτό που λέμε εμείς οι άνθρωποι ’’να σου κάτσει’’.
Γιατί και τα πιο άσχημα σύννεφα έγιναν τα λαμπρότερα αστέρια.
Ξέρεις τι λένε για τους ανθρώπους εδώ χάμω;
Με τις χάρες τους αγαπιούνται και όχι με την όψη τους…
