Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Από την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Τουλάχιστον εγώ προσπάθησα..
Ν’ αγγίξω το χαμόγελό σου,
να ντύσω κάθε σκέψη σου με πράξη,
να νιώσω κάθε σου παλμό και να τον κάνω ιδέα έρωτα με την πρώτη σου ματιά…
Ν’ αλείψω όλες σου τις πληγές με ίαση της δικής μου ψυχής,
να ενώσω όλα σου τα μη, με τα δικά μου θέλω,
να βιώσω κάθε σου καημό και να τον ενστερνιστώ μέχρι να τον διώξω μακριά.
Τουλάχιστον εγώ προσπάθησα…
Διάλεξα πλανήτη για να ζήσουμε μακριά από εδώ, να μην έχεις άγχη και σκοτούρες.
Επέλεξα όλα τα έντονα χρώματα του ουράνιου τόξου, να φωτίζουν τις πιο γκρίζες μέρες σου.
Άδειασα μονοπάτια, για να μπορείς να τα διαβείς μόνο εσύ, να νιώθεις ότι είσαι το επίκεντρο του κόσμου…
Του δικού μου κόσμου.
Νοητές γραμμές σχεδίασα με το δικό μου πινέλο, για να σε κάνω να ζεις το παραμύθι σου.Καραμέλωσα όλα τα όνειρα σου, ώστε να σηκώνεσαι με την πιο γλυκειά διάθεση.
Έβαψα τοίχους, με συνθήματα αγάπης μόνο για σένα…
Αν δεν έκανα τον καραγκιόζο, να γελάς με την ψυχή σου.
Μαύριζε η καρδιά μου, όταν εσύ δεν μου χαμογελούσες.Απλόχερα σου έδινα την καρδιά μου, για να την κάνεις ότι θέλεις, μήπως έτσι καταλάβεις ότι είμαι εδώ για σένα.Σου ανήκω σώμα και ψυχή.Αυτό σου φώναζα τις νύχτες που τουρτούριζε το κορμί σου από αμφιβολίες.
Ήμουν ξάγρυπνος, μόνο και μόνο μην χρειαστείς κάτι και δεν είμαι έτοιμος να στο δώσω…
Τώρα αν το αποτέλεσμα δεν με δικαίωσε, είναι μία άλλη ιστοριά…
Δεν έδωσα σε σένα, για να πάρω…
Έδωσα γιατί το ήθελα πολύ.
Μπορεί να μην μου άξιζε η όλη εμπειρία, όμως μου ταίριαξε για λίγο η αγάπη και αυτό θα θυμάμαι…
Τελικά στον έρωτα, δεν έχει σημασία αν καίς ή αν καίγεσαι,
αν διώχνεις ή αν σε διώχνουν,
αν θέλεις αυτό που δεν θέλουν και το αντίστροφο…
Αυτό που μετράει είναι μέσα από τις στάχτες, να βρεις τον τρόπο να προχωρήσεις.
Ν’ αδειάσεις μνήμες, να σβήσεις εικόνες και απλά να χαμογελάσεις στην επόμενη μέρα.
Ότι έγινε, έγινε…Τουλάχιστον εγώ προσπάθησα και γι’ αυτό κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια.
