Γράφει η Μυράντα Ορθοδόξου
Email: orth_miranda@hotmail.com
Τι να πεις κι εσύ ο καημένος…. Εδώ χάνονται ολόκληρα αεροσκάφη με ανθρώπους, με ψυχές. Τι να πεις τώρα κι εσύ καημένε….
Μια Αμερική με τα δυνατότερα όπλα, μια Κίνα με τους δεινότερους χάκερς, μια Ρωσία με τους εξυπνότερους κατασκόπους και δεν μπορούν να βρουν ένα αεροσκάφος γεμάτο ανθρώπους; Για πόσο βλάκες μας έχετε;
Οι μεγάλοι «τρίβουν» τα χέρια τους, οι βιομηχανίες οπλικών εξοπλισμών το ίδιο. Κι εγώ τι να πω που να χει τώρα βάρος; Παρακολουθώ ένα βίντεο αφιερωμένο στη Συρία που ζει τρία χρόνια τώρα τη φρίκη του πολέμου, με πρωταγωνίστρια το μαυρόασπρο κοριτσάκι του street artist Banksy που κυνηγά ένα κόκκινο μπαλόνι κι ανεβαίνει στον ουρανό. Παρακολουθώ ετοιμασίες για πόλεμο ξανά στην Κριμαία με πρωταγωνιστές παιδιά με λερωμένα πρόσωπα να κλαίνε βουβά.
Ζούμε στα πρόθυρα πολέμων. Όχι! Ίσως και να ζούμε ήδη μια εμπόλεμη κατάσταση! Και το λυπηρό…δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι! Έχουμε έναν καλογυαλισμένο Ομπάμα να δίνει (δήθεν) αυθόρμητες συνεντεύξεις στην εκπομπή του Έλληνα σταρ του Χόλυγουντ κ. Γαλιφιανάκη για να προωθήσει την εικόνα του «Προέδρου της διπλανής πόρτας» κι από την άλλη τον Πούτιν να κάνει επίδειξη δύναμηςμε πονηρά εξευρωπαϊσμένα χαμόγελα.
Τι να λέμε τώρα κι εμείς; Ζούμε την εποχή της ηθικής φθοράς, της ανήθικης συναλλαγής, του «λαβείν», του ξεπουλήματος των αξιών και τις πτώχευσης των ιδεολογιών. Μας τελειώσατε, κυρίες και κύριοι. Μας δώσατε μια σπρωξιά και μας τελειώσατε σαν άδεια κουτάκια γάλακτος. Μας κάνατε τα άθλια πιόνια σας και μας κινείτε σαν μαριονέττες στο άθλιο θέατρο του παραλόγου σας. Κι εμείς βλέπουμε βίντεο για τη Συρία, για το Κόσσοβο, για τη Γιουγκοσλαβία….
Πώς θα σας φαινόταν αν στην Αμερική σας, μια μάνα δε θα είχε να αγοράσει MacDonalds και CocaCola στο 7χρονο κοριτσάκι της; Πώς θα σας φαινόταν αν στην Ρωσία σας, ένας πατέρας δε θα είχε μισθό για να αγοράσει ένα μπουφάν μέσα στο καταχείμωνο στο 9χρονο αγοράκι του για να πάει στο σχολείo; Μας τελειώσατε….
Κι ενώ εσείς ζείτε το «American Dream» και την επανόρθωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, γύρω σας στον κόσμο παιδιά εγκαταλείπουν τον μάταιο αυτόν κόσμο που έχει τα μέτρα και τα σταθμά σας.
Tρέχουν στον Θεό για ανακούφιση, για παρηγοριά. Κι εκεί στο Θεό, κυρίες και κύριοι, ξέρετε….θα βρεθεί ανάμεσα στα άλλα παιδάκια 
και το κοριτσάκι που κυνηγούσε το κόκκινο μπαλόνι. Θα σηκώσει το μικρό της χεράκι και με τον δείκτη των δακτύλων της, θα υποδείξει εσάς ως φταίχτες. Κι εκεί, κυρίες και κύριοι, δεν ισχύουν οι άθλιοι ανθρώπινοι μας νόμοι που ακολουθούν πάντα και πιστά το δίκαιο του ισχυρού. Ούτε οι νόμοι που ακολουθούν το δόγμα «καθένας χωριστά ονειρεύεται και δεν ακούει τον βραχνά των άλλων»*.
Εκεί, κυρίες και κύριοι, ισχύουν οι «θεϊκοί νόμοι». Αυτοί που πάντα, μα πάντα (κι αυτό είναι τεκμηριωμένο και αδιαμφισβήτητο) ακολουθούν το Τραγικό Σχήμα: Η αμαρτία, φέρνει την τιμωρία. Η ύβρη φέρνει την τίση. Η υπέρβαση των ανθρώπινων μέτρων, η αλαζονική, υπεροπτική, υπερφίαλη αντίληψη ότι μπορείτε να γίνετε Θεοί, εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο, φέρνει πάντα την τιμωρία των υβριστών! Είναι άγραφος νόμος από τότε που δημιουργήθηκε ο άνθρωπος. Από τότε που δημιουργήθηκε ο Αρχαίος Έλληνας, ο Αζτέκος, ο αρχαίος Πέρσης, ο αρχαίος Αιγύπτιος, ο Ινδός κτλ κτλ. Κι εσείς, κυρίες και κύριοι, είσαστε υβριστές. Υβριστές, Αμαρτωλοί που κάνατε τους ανθρώπους μαριονέττες και προσπαθείτε «να ξακάνετε ψυχές». Αλλά «οι ψυχές δεν ξεγίνονται» μικρά και άθλια υποκείμενα της εξουσίας σας. Θα ‘ρθει η στιγμή που, κάτω από την τρομερή Νέμεση θα τρέχετε, φοβισμένα και δειλά πονηρά υποκείμενα, να ρίξετε τις ευθύνες αλλού. Αλλά είναι τόσες οι παιδικές ψυχές εκεί πάνω που θα σας καταμαρτυρήσουν και δε θα μπορείτε να ξεφύγετε από τη Θεία Δίκη που θα σας βρει!
Δύο πράγματα μας διαχωρίζουν από τα ζώα: η λογική και ο αντίχειρας. Κυρίες και κύριοι, μεγάλοι και τρανοί, εσάς σας ξεχωρίζω μόνο από τον αντίχειρα. Διότι μόνο θηρία θα μπορούσα να σας χαρακτηρίσω. Θηρία ανήμερα, ατιθάσευτα που μόνο τα ένστικτα σας κυβερνούν. Τα ένστικτα της δόξας, του χρήματος, της μεγαλομανίας και της ματαιοδοξίας σας. Η λογική η δική σας, «η λογική της ζούγκλας» δεν έχει τόπο ανάμεσα στο ανθρώπινο είδος!
Γιατί τα αεροπλάνα μπορεί και να χάνονται, οι ψυχές ΟΧΙ!
Άντε, πίσω στις σπηλιές απ΄όπου ήρθατεανδρείκελα…..Μικρές Τρισάθλιες Φτηνές απομιμήσεις ανθρώπων!
*Οι στίχοι είναι παρμένοι από το ποίημα του Γιώργου Σεφέρη «Σαλαμίνα της Κύπρος».
