Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Αυτό που μας διαχωρίζει περισσότερο εμάς τους ανθρώπους από τα ζώα είναι το πνεύμα μας.
Ενώ τα ζώα κυβερνούνται απο το ένστικτο τους και μόνο, ο άνθρωπος μπορεί να κυβερνείται κυρίως απο το πνεύμα του.
Αυτές οι πληροφορίες οι οποίες υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας είναι αυτές που μας παραπέμπουν σε διάφορες αποφάσεις και έπειτα πράξεις.
Το πνεύμα όμως, που μας έδωσε ο Θεός και έχουμε μέσα μας, χρειάζεται να το δουλέψουμε. Όταν ένα ζώο γεννηθεί, ενστικτοδώ ς ξέρει τι πρέπει να κάνει. Σε πολύ λίγα λεπτά σηκώνεται και ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει, θα πάει στην μαμά για να θηλάσει. Το ανθρώπινο ον όμως χρειάζεται την πολυετή καθοδήγηση των γονειών του.
Έχουμε και εμείς ένστικτα, αλλά αυτά θα πρέπει να τα έχουμε υπο έλεγχο. Αυτό λέγεται σωστός χαρακτήρας.
Το πνεύμα που έχουμε εμείς οι ανθρώποι, χρειάζεται να το εμπλουτίσουμε με γνώσεις. Αυτές οι γνώσεις είναι αυτές που θα καθοδηγούν τον άνθρωπο για την υπόλοιπη του ζωή.
Εκτός από το πνεύμα, έχουμε την σάρκα την οποία ελέγχουμε. Αλλά δεν είναι μόνο εμείς που ελέγχουμε την σάρκα αλλά και η σάρκα εμάς. Όλες οι χημικές ενώσεις που συμβαίνουν συνεχώς μέσα στο αίμα μας, ποτίζουν το μυαλό μας, και το νευρικό μας σύστημα ανταποκρίνεται.
Διάφορα συναισθήματα που επηρεάζονται απο τις αισθήσεις μας και απο την σύνθεση του οργανισμού μας.
Αυτές τις διαθέσεις τις οποίες διαθέτουμε είναι καλά να τις ελέγχουμε, αλλιώς αυτές θα ελέγχουν εμάς.
Ο Θεός μας έχει δημιουργήσει με αισθήσεις. Γιατί; Επειδή ο Θεός μας ήθελε να είμαστε ευτυχισμένοι. Απο την αρχή όμως η καρδιά του ανθρώπου είχε επιθυμίες. Παρόλο που ο Θεός είπε στους πρωτόπλαστους να μην φάνε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού, ο άνθρωπος ενέργησε με περιέργεια και ενστικτοδώς πήρε την γνώση αυτή. Απο εκείνο τον καιρό οι πειρασμοί ολοένα και πληθύνονται.
Ξεχνώντας και αμφισβητώντας τον Θεο οι πρωτόπλαστοι ξέπεσαν στην αμαρτία που τους οδήγησε έξω απο τον παράδεισο.
Σήμερα, ο κόσμος φαίνεται ότι έχει κυριευτεί από τον διάβολο.
Έχουμε σχεδόν ξεχάσει τον Θεό και σίγουρα δεν Τον σκεφτόμαστε και τόσο συχνά. Απο την άλλη συχνά Τον αμφισβητούμε και έχουμε κυρίως παράπονο απο Αυτόν. Αφήνουμε τα συναισθήματα μας και τα ένστικτα μας, να μας κυριέυουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θέλουμε συνεχώς χωρίς να ευχαριστιόμαστε. Η ευχαρίστηση μας είναι κυρίως υλική και προσωρινή. Η ζωή μας είναι κυριευμένη απο το ΘΕΛΩ και το ΠΑΙΡΝΩ, αντί του ΔΙΝΩ.
Την ίδια ώρα, στις εποχές που διανύουμε, τα φαγητά μας, οι διάφορες διαφημίσεις, οι τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, και σχεδόν όλα τα τραγούδια έχουν ως στόχο τους τον συναισθηματικό μας κόσμο.
Μας πήραν χαμπάρι και προσπαθούν να μας συνεπάρουν και να μας δώσουν διάφορα μηνύματα. Εμείς πρέπει να δείξουμε χαρακτήρα, και να δείξουμε ότι το πνεύμα μας είναι αυτό που μας ελέγχει και όχι τα ένστικτα μας. Να δείξουμε ότι είμαστε περισσότερο ανθρώποι παρά ζώα.
Ο πιο εύκολος τρόπος είναι μέσα από την ταπείνωση, και ο πιο εύκολος τρόπος για να βρούμε την σωστή ταπείνωση είναι με την ζωή του ΔΙΝΩ.
Αλλά του ΔΙΝΩ και το κρατώ για εμένα και όχι να το διατυμπανίζω…
