Της Γιώτας Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Ένας άνθρωπος με πετυχημένη πολιτική σταδιοδρομία πάει στο γραφείο του το πρωί και αντί να επιστρέψει στο σπίτι του μετά τη δουλεια, νοσηλεύεται κρίσιμα στο νοσοκομείο.
Περισσότεροι από 200 επιβάτες μπαίνουν σε ένα Boeing 777 των Malaysian Airlines στις 9 Μαρτίου και εξαφανίζονται μαζί με το αεροπλάνο. Δεκατρεις μέρες μετά κι ακόμα κανείς δεν ξέρει τι απέγιναν, αν και τα σενάρια είναι πολλά.
Σήμερα η UNICEF δημοσίευσε έρευνα της η οποία λεει ότι 1400 παιδιά (νήπια ως 5 ετών) χάνουν καθημερινά τη ζωή τους από την έλλειψη πόσιμου νερού!
Μια άλλη πρόσφατη έρευνα για την οικονομική κατάσταση στην Ευρώπη επιβεβαιώνει ότι στο όνομα μνημονίων, Τρόικων και άλλων μέτρων λιτότητας σκοτώνονται τα όνειρα των νέων. Συγκεκριμένα έρευνα του ΟΟΣΑ (Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) λεει ότι στην Ιταλία το ποσοστό νέων μέχρι 25 ετών που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας αυξήθηκε κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες, αγγίζοντας το 15,4%. Για όσους δεν έχουν ακόμη συμπληρώσει το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας το ποσοστό αγγίζει το 17,8%! Ενώ τον Νοέμβριο του 2013 (πριν 4 μήνες) η ανεργία στους νεους στην Ιταλία έφτασε το 41%, ενώ στην Κύπρο το ποσοστό ανεργίας στους νέους πτυχιούχους αγγίζει το 25%
Τα γεγονότα τρέχουν, ο πλανήτης και οι ζωές μας κρέμονται από μια κλωστή που πολλές φορές δεν εξαρτάται από εμάς αν αυτή η κλωστή θα κοπεί, θα τεντωθεί κοκ.
Πριν λίγες μέρες ο συγγραφέας και πολύ αγαπητός Πέτρος Μπιρμπίλης έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook «Δεν υπάρχει ελπίδα για τον πλανήτη μόνο για την ψυχή». Με διαπέρασε η φράση του αυτή.
Ναι. Ίσως να μην υπάρχει ελπίδα για τον πλανήτη έτσι όπως τον κατάντησαν μερικοί.
Αλλά για την ψυχή; Για την ψυχή ενδέχεται να υπάρχει ελπίδα, αφού είναι εντελώς προσωπικό μας ζήτημα και δεν εξαρτάται ούτε από τα μνημόνια, ουτε από τις διαταγές του Δ’ Ραϊχ.
Θυμήθηκα την Ναταλία Γερμανού η οποία σε κάποια παλιά μας συνέντευξη (πριν 6-7 χρόνια) μου είχε πει ότι συχνά σκέφτεται την φράση «τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή» (από τη πετυχημένη σειρά του Αλέξανδρου Ρήγα και Δημήτρη Αποστόλου) και προσπαθεί οι πράξεις της να διέπονται από αυτή τη φράση.
Καθημερινά γίνονται πάρα πολλά, στον πλανήτη, στην χώρα μας και στο ίδιο μας το σπίτι.
Η Λίνα Νικολακοπούλου έχει γράψει ένα τραγούδι για την Άλκηστι Πρωτοψάλτη και αυτό το τραγούδι στριφογυρνά στο μυαλό μου όταν γυρίζω και βλέπω δίπλα μου, γύρω μου, ένα κόσμο υπό διάλυση, όταν συνειδητοποιώ πόσο εφήμεροι είμαστε στο κόσμο αυτό: «Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα, σαν ταξιδάκι αναψυχής μ’ ένα κρυμμένο τραύμα».
Γιατί, ίσως και να είναι έτσι όπως το έγραψε ο Πέτρος.
Ίσως, να μην υπάρχει ελπίδα για τον πλανήτη, μόνο για την ψυχή.
