Γράφει η Σοφία Κολάνη
“Δεν είναι τίποτα να πεθάνεις. Είναι τρομακτικό να μη ζεις”
(Βίκτωρ Ουγκώ, 1802-1885, Γάλλος Συγγραφέας)
Πόσο θα μας τρομάζει ο θάνατος;
Κάτι καθημερινό, είτε συμβαίνει άμεσα σε μας, είτε όχι, είναι κάτι το καθημερινό. Είναι όμως κάτι που δεν θα αποδεχτούμε πότε, δεν θα το συνηθίσουμε ποτέ.
Πόσο ευτυχισμένοι ήμαστε στη ζωή μας; Απολαμβάνουμε την καθημερινότητα μας, αυτές τις μικρές στιγμές που μας προσφέρουν ένα λαμπρό χαμόγελο; Ή ζούμε σκυθρωποί, χωρίς ιδιαίτερες απολαύσεις;
Στις μέρες της οικονομικής κρίσης οι σκυθρωποί άνθρωποι αυξάνονται με γοργούς ρυθμού, ενώ συνάμα η κατάθλιψη γίνεται η αρρώστια της εποχής. Δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία όπου το χρήμα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο, έχουμε καταντήσει δούλοι του χρήματος, ζούμε για τα μάτια των άλλων, με τα θέλω των άλλων, σε μια κοινωνία ψεύτικη, άδεια από συναισθήματα, ευαισθησίες, αλλά άδεια και από ευτυχισμένους ανθρώπους.
Είναι τώρα η ευκαιρία όλων μας να κτίσουμε μια κοινωνία, αληθινή, γεμάτη χρώματα, ευαισθησίες, να διδάξουμε στον εαυτό μας να απολαμβάνει και να σέβεται την φύση, το περιβάλλον!
Δεν χρειάζονται πολλά για να είμαστε ευτυχισμένοι, φτάνει να το επιδιώκουμε .Τι είναι η ευτυχία; Για κάποιους είναι ένας απογευματινός καφές με φίλους , για κάποιους ένα ωραία γευστικό δείπνο, για άλλους είναι η απόλαυση ενός καλού κρασιού, για άλλους είναι η επαγγελματική επιτυχία για κάποιους άλλους η οικογενειακή ευτυχία για κάποιους άλλους είναι μια απογευματινή βόλτα στο πάρκο, στη θάλασσα, στο βουνό, και για κάποιους είναι όλα αυτά και ακόμα πιο πολλά…
Σημασία έχει να ζούμε αυτά που μας κάνουν ευτυχισμένους, να απολαμβάνουμε τη ζωή μας, να γευόμαστε τις μικρές χαρές της κάθε μέρας
“Η ζωή είναι ένας μεγάλος πίνακα και καθημερινά προσθέτεις πινελιές, άλλες φορές με έντονα χρώματα και άλλες φορές με μουντά”.
Είναι δική μας η απόφαση αν ο πίνακας μας θα είναι γεμάτος ζωντάνια, χαρές, και ευτυχισμένες στιγμές.
Από το απρόσμενα λυπητερό να αποκομίζουμε και κάτι καλό γιατί τίποτε δεν γίνεται τυχαία.
Τέλος, σημασία έχει να κάνουμε ότι μας προσφέρει πραγματικές στιγμές ευτυχίας , από το πιο απλό καθημερινό, μέχρι το πιο άπιαστο όνειρο μας, που προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε!
Είναι επιτέλους καιρός να ξυπνήσουμε σαν κοινωνία, να σπάσουμε τα διάφορα ταμπού να αποδεχτούμε την διαφορετικότητα των ατόμων γύρω μας και να ζήσουμε ο καθένας με τα δικά του θέλω και τα δικά του όνειρα και όχι με τα πρέπει των άλλων και τα πρέπει της Κυπριακής κοινωνίας.
Γιατί για να χτίσουμε μια υγείες ευτυχισμένη κοινωνία πρέπει πρώτα να ξεκινήσουμε από το εαυτό μας, να απελευθερωθούμε και να ζήσουμε πραγματικά!
Υ.Γ Αφιερωμένο στις Πέμπτες και στους ζεστούς καφέδες με μια πραγματικά ανθρώπινη παρέα, που ενώ γνωριζόμαστε τόσο λίγο, σημαίνουμε τόσα πολλά!
