Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Τα κόμματα σκοτώνουν το μυαλό. Οι ατζέντες των πολιτικών είναι γεμάτες, έχει δεκαετίες. Εσύ τους ψηφίζεις για να σου λύσουν τα προβλήματα σου αλλά όντως παραδόξως τα προβλήματα πολλαπλασιάζονται. Και αυτό επειδή οι ατζέντες είναι βαρυφορτωμένες και διαμορφωμένες πριν από δεκαετίες. Αυτές οι ατζέντες έχουν τον στόχο να εκπληρωθούν ασχέτως κόστους.
Το κόστος μπορεί να είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος, χιλιάδες ζωές ανθρώπων, ποιότητα ζωής ή οτιδήποτε άλλο μπεί μέσα στην μέση αυτών των ατζέντων.
Εμάς βέβαια μας πουλούν άλλα όπως πρόοδος, σιγουριά, ασφάλεια, υγεία και άλλα διάφορα. Όπως τα αμόρφοτα ζώα τους ψηφίζουμε και πληρώνουμε το τίμημα, αφού ούτε μας ξέρουν και ούτε και νοιάζονται.
Είναι ωραίο να ανοίκης κάπου.
Η ασφάλεια στα νούμερα είναι η τακτική που χρησιμοποιούν πολλά ζώα, κυρίως τα αγαθά χορτοφάγα. Νοιώθεις ότι ανήκεις κάπου. «Ξέρεις» ότι υπάρχουν πολλοί που θα σε στηρίξουν και θα σε υποστηρίξουν. Μα αυτό που δεν ξέρεις ειναι ότι είσαι εσύ που τους στηρίζεις αυτούς. Καταλήγεις σε κάποιο στάδιο αφύπνισης σου να συνειδητοποιήσεις ότι αυτό που έχεις γίνει είναι ακόμη ένα λιθαράκι στην πραγματοποιήση της αρχικής τους ατζέντας. Και εδώ έχεις να πάρεις μια μεγάλη απόφαση. Θα δεχτείς το «συμφέρον» σου και θα συνεχίσεις με σκυφτό πλέον το κεφάλι σε αυτούς που θέλουν την κυριαρχία; Ή θα ακολουθίσεις το ένστικτό σου;
Αν αποφασίσεις να σκύψεις, τότε αρχίζουν τα πράγματα να γίνονται και λίγο πιο περίεργα. Επειδή μόλις αντιληφθούν ότι έχεις πάρει την απόφαση να ακολουθήσεις σκυφτός τότε αρχίζουν και τα παιχνίδια τους. Όπως έπαθε και η Κύπρος μέσα στην Ευρώπη. Στην αρχή ζητούν λίγα και μετά ζητούν και τα ρέστα, και στο τέλος τους χρωστάς. Την ίδια ώρα αφού ξέρεις ότι έχεις χάσει την αξιοκρατία σου, τα αισθήματα σου σε παιδεύουν. Η φωνή μέσα σου ουρλιάζει, όπως ουρλιάζουν και οι πολίτες αυτού του τόπου, που είναι όπως τα κύτταρα της Κύπρου. Αν αποφασίσεις να αρνείσαι να ακούσεις την φωνή τότε θα χάσεις το αίσθημα. Και τότε έχεις χάσει και τον πόλεμο. Χωρίς να το καταλάβεις έχεις γίνει όπως αυτούς που σε κυριαρχούν. Επόμενο, αφού αυτό έχεις ταίσει. Απο εδώ και πέρα δεν έχει σχέση αν η ατζέντα εκπληρωθεί ή όχι, επειδή ήδη κάποιοι έχουν πάρει αυτό που ήθελαν. Την ψυχή σου. Που μόνο εσύ μπορούσες να τους την δώσεις. Και την ίδια ώρα έβαλες τόσους άλλους στο καζάνι των ψυχών. Και όποιος αντέξει.
Η ατζέντα είναι καθορισμένη και παραμένει η ίδια. Δεν πρόκειται να αλλάξει. Η καρδιά του ανθρώπου δεν πρόκειτε να αλλάξει αν δεν υποδουλωθεί στον Δημιρουργό. Η ατζέντα είναι η απόλυτη κυριαρχία. Παγκοσμιοποίηση. Ένας βασιλιάς σε όλον τον κόσμο. Υπάρχουν κάποια παραδείγματα βασσιλέων που «είχαν» όλον τον γνωστόν κόσμον. Αυτά είναι οι αρχαίοι Βαβυλώνιοι, οι Μίδιοι οι οποίοι ακολούθησαν, οι Έλληνες με τον Μέγα Αλέξαντρο, και η Ρωμαική αυτοκρατορία. Αυτοί οι «μύθοι» μεθούν κάποιους ανθρώπους και τους κάνουν να θέλουν να κατακτήσουν. Ενώ ο απλός κόσμος νοιάζεται περισσότερο για την αγάπη, πέφτουμε στο κόλπο να πολεμούμε για την απόλυτη κυριαρχία.
Στο τέλος όμως είναι μόνο ένας που κερδίζει αυτήν την μάχη. Και δεν είναι άνθρωπος. Ο άνθρωπος κερδίζει με την ζωή και αυτό το πνεύμα είναι θάνατο που θέλει και αυτό απλώνει σε όλα τα πλάτη της γης. Όχι όμως για πολύ, επειδή ο ίδιος ξέρει οτι δεν έχει παρα μόνο λίγο χρόνο απάνω στην γη. Μέχρι να έρθει η μέρα της λύτρωσης όπου θα καθήσει επιτέλους στον θρόνο ο βασσιλιάς των βασσιλιάδων!
