Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Υπάρχουν αγώνες που προδιαγράφονται χαμένοι, ενίοτε και άνισοι.
Υπάρχουν άνθρωποι που ξέρεις εκ των προτέρων πως θα δαγκώσουν το χέρι που θα τους απλώσεις για να τους σηκώσεις από το έδαφος.
Παρόλα αυτά εσύ αγωνίζεσαι. Παρόλα αυτά δίνεις το χέρι και βοηθάς τον άσπονδο φίλο αν και βλέπεις τον σουγιά στην τσέπη του που ενδέχεται με μεγάλη ευκολία να στραφεί εναντίον σου.
Κάποιοι το μεταφράζουν σε “χαζομάρα”, όμως κάποιοι άλλοι περισσότερο σοφοί, διαφωνούν, το λένε “σωστή ζωή με βάσεις κι αρχές χτισμένη”.
Η ζωή που λες, είναι ένα πράγμα γεμάτο προκλήσεις και ενδιαφέρον. Διαθέτει τα πάντα! Ιστορίες με μαύρο χρωματισμένες και άλλες καταστάσεις που είναι άσπρες και φωτεινές. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός είναι πως το πέρασμα του καθενός από αυτό το κόσμο κρίνεται ανάλογα με τις πράξεις και τα έργα του, όποιες κι αν είναι οι ιστορίες που θα συναντήσει στο διάβα του, άσπρες ή μαύρες.
Έχω πλέον την πεποίθηση πως σημασία έχει, στα μάτια των παιδιών σου να μπορείς να είσαι ήρωας.
Να μπορείς να πεις στα παιδιά σου πως προσπάθησες το πέρασμα σου από αυτό το κόσμο να σημαίνει κάτι, να βάλει ένα λιθαράκι για ένα καλύτερο αύριο.
Να ξέρουν τα παιδιά σου με πάσα βεβαιότητα ότι στα παραμύθια της πραγματικότητας ήσουν με το μέρος το καλών, ότι αγωνίστηκες σαν καλή νεράιδα ή σαν Peter Pan, σαν αληθινός ήρωας τελοσπάντων, να τους παραδώσεις ένα καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.
Δεν λέω ότι κάτι τέτοιο είναι εύκολο, αλλά θυμάμαι τους δάσκαλους μας στο Δημοτικό που μας έλεγαν ότι “η προσπάθεια μετράει” και πιστεύω πως και τα παιδιά μας κάτι τέτοιο θα μας πουν. Άλλωστε τα παιδιά είναι πολύ έξυπνα στις μέρες μας.
Η προσπάθεια μετράει.
Σημασία έχει στα μάτια των παιδιών μας να είμαστε οι ήρωες τους που πάλεψαν για ένα καλύτερο κόσμο.
Ο Ζίγκμουντ Φρόυντ, ο διάσημος Αυστριακός ψυχίατρος, είχε πει ότι: «Κάποια μέρα κοιτάζοντας πίσω, τα χρόνια που αγωνίστηκες θα σου φαίνονται τα πιο ωραία».
Υ.Γ Αφιερωμένο στην Στέλια Μαρία μου και στους αγέννητους (ακόμα) Μυρσίνη και Ερνέστο
