Γράφει ο Νίκος Νικολάου
Σύμφωνα με τα πρότυπα της Ε.Ε αναλώσιμα προιόντα αναγράφουν σε κάποιο σημείο δεξιά, αριστερά την ημερομηνία λήξης τους. Μάλιστα όσο πιο κοντά τείνουν στην ημερομηνία αυτή τόσο πιο φθηνά πωλούνται. Έτσι και ο άνθρωπος, όσο πλησιάζει η ημερομηνία λήξης του τόσο πιο εμφανής είναι ο ηθικός εκφυλισμός του.
Όλοι ανεξαιρέτως έχουμε ημερομηνία λήξης. Ότιδηποτε μας διαφεντεύει, και νομίζουμε πως είναι ανώτερο από εμάς, με εκθετική ακρίβεια έρχεται μια μέρα που αλλοιώνεται μέχρι τελικής φθοράς. Ας δούμε λίγο πιο ενδελεχώς ένα συγκεκριμμένo παράδειγμα κοινωνικής κατάστασης όπου ο άνθρωπος την έχει ορίσει ως ανώτερη και από τον ίδιο.
Λάιφστάιλ. Επικρατεί μια αναβράζουσα κατάσταση την οποία απολαμβάνουν οι λίγοι και οι πολλόι προσπαθούν να μυηθούν στα κόλπα της. Αλήθεια πόσο δήθεν μπορείς να καταντήσεις; Κάποιοι σίγουρα θα σε πουν και αυθεντικό, πάντα υπάρχουν και οι αυλοκόλακες μέσα στα πλαίσια της διαιώνισης του συγκεκριμμένου είδους τρόπου ζωής.
Εμείς θα σε πούμε εφήμερο και καιροσκόπο. Διαχρονικά η συγκεκριμμένη στράβλωση της κοινωνικότητας αποσκοπούσε σε μια λανθάνουσα ανάταση του εγώ. Η εξάρτηση σου από ανούσιες καταστάσεις είναι εμφανής. Καταστάσεις οι οποίες μάλιστα θεωρούνται must και οπωσδήποτε αναγκαίες για να σε κρατήσουν ψηλά, εκεί όπου οι αυλοκόλακες σου σε έχουν εντάξει, και εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου.
Καταλυτικός ο ρόλος των δικών σου και των αυλοκόλακών σου για την ανάδειξη σου ως παράγοντα. Οι διασυνδέσεις σου πάντα θεωρούνταν δεδομένες και ισχυροποιούν την θέση σου και το τάχα κοινωνικό σου προφίλ. Αλκοολικές οι νύχτες παρέα με όλους αυτούς που σε αποθεώνουν, πάρων στις επάλξεις από καιρό, παρανόηση της ιδεολογίας που πρεσβεύεις όμως τα ψαγμένα ποσταρίσματα στο facebook νομίζεις πως σώζουν κάπως την ιδεολογική σου έκπτωση.
Ο πόλεμος έχει ξεκινήσει. Απειλείσαι από τους ίδιους τους δικούς σου ανθρώπους, τους αυλοκόλακές σου. Πάντα παραμόνευαν
και περίμεναν την αδύνατη σου στιγμή για να σε καθαιρέσουν από τον θρόνο. H δική μας αντίληψη για την δικιά σου αδύνατη στιγμή είναι πως γίνεσαι πιο αδύνατος όταν πλησιάζει η ημερομηνία λήξης. Αντί να σε χτυπήσουμε εμείς όμως σε χτυπάνε οι δικοί σου ανθρώποι οι οποίοι παραδόξως και παράλληλα με την όλη δράση τους έχουν το ίδιο ένστικτο μαζί μας.
Σε αυτό το σημείο είναι που κάνουμε την αποχώρησή μας. Δεν αντέχουμε άλλο αυτό τον κοινωνικό παραγκωνισμό και την συνέχιση αυτού του λάιφστάιλ που δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε για την προσωπική μας ανάδειξη. Την δική σου θέση θα πάρει κάποιος δικός σου και πάει λέγοντας. Ημερομηνία λήξης λοιπόν και για μας που δεν ανήκουμε στους δικούς σου.
