Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
(H Γιώτα είναι απόφοιτος θεατρικών σπουδών και σήμερα βρίσκεται στο δεύτερο έτος του Διδακτορικού της, στο Πανεπιστήμιο του Bristol)
Email: yiota.a.demetriou@gmail.com & yiota.demetriou@bristol.ac.uk
Η Μελίνα Ανδρέου σπούδασε καλές τέχνες στο Central Saint Martins του Λονδίνου, με ειδίκευσή της την γλυπτική. Ασχολείται με την τέχνη απo παιδί, αφού την ώθησαν οι γονείς της, σαν λάτρεις της τέχnης που είναι. Η ίδια πιστεύει πως η τέχνη είναι ένας ξεχωριστός τρόπος επικοινωνίας και έκφρασης, που εχει την δυνατότητα να αγγίξει τον κάθε άνθρωπο ανεξαρτήτως ηλικίας, ενθικότητας και φύλου.
H γνωριμία μου με την Μελίνα πάει αρκετά πίσω, όταν ακόμη προτωήρθε στο Λονδίνο και έκανε το foundation της. Μέναμε στο πολυεθνικότατο δυτικό Λονδίνο, στον τόπο που τα έντονα και ζωηρά χρώματα πολιτισμού οργιάζουν, εκεί που σπάει η μύτη σου απο τις τόσες πολλές μυρωδιές μπαχαρικών. Εκεί που βρίσκεται η πραγματική αίσθηση κουλτούρας και πολιτισμού, φτιαγμένη απο την πλούσια ιστορία των ανθρώπων που έμεναν, μένουν και θα μείνουν εκεί.
Κάθε βράδυ λοιπόν, βρισκόμασταν στην κοινή κουζίνα, στην φοιτητική μας εστία, και δημιουργούσαμε…Τι φτιάχναμε και τι δημιουργούσαμε ένας Θεός ξέρει, όμως πάντα κάτι έβγαινε…Το στούντιο μας η 4χ4 κουζίνα της Unite και η εμπνευσή μας ο κόσμος και οι χώροι που προσφέρει το Mile End.
Στη συζήτηση που είχα με την Μελίνα για αυτό το άρθρο, μου είπε:
“Οι σπουδές και η εμπειρίες που κατέκτησα, είναι τα κύρια συστατικά που διαμόρφωσαν και χαρακτηρίζουν την αισθητική μου, όπως και τον τρόπο έκφρασής μου. Η δουλεια μου, απο το 2008 και μετά, επικεντρώθηκε γύρω απο το θέμα της πολιτισμικής και βιολογικής μετάβασης του παρελθόντος και της μνήμης μέσα απο την ίδια την υλοποίηση. Η επιλογή να σπουδάσω στο Λονδίνο ηταν επικοδοκομητική για τον κλάδο που επέλεξα, καθώς μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω και να εξερευνήσω διαφορετικές κουλτούρες, ανθρώπους, συνήθειες, πιστεύω και τρόπους ζωής. Αυτά δηλαδή που σου υπόσχεται μια τόσο μεγάλη πόλη.
Το προντεκτ Fadeout προήλθε από ένα πολύ προσωπικό χώρο, όταν προσπαθούσα να καταλάβω και συνάμα να υποστηρίξω ένα αγαπημένο μου πρόσωπο που είχε διαγνωσθεί με άνοια. Fadeout δηλ. “Σβήνοντας σταδιακά” είναι το τελικό κομμάτι μιας σειράς έργων, που διερευνούν τη διακοπή της μετάδοσης μεταξύ του παρελθόντος και του παρόντος, το πέρασμα του χρόνου και την υπονόμευση της μνήμης προς την πρόοδο και το μέλλον.
Η ιδέα της μνήμης μελετήθηκε ως μέσο επικοινωνίας του παρελθόντος. Ιδιαίτερα η απώλεια της μνήμης και η άνοια, που είναι
παραδείγματα μέσω των οποίων εξερευνήθηκε η έννοια του χαμένου παρελθόντος. Τέτοια παραδείγματα επεκτάθηκαν από προσωπικό επίπεδο και κοινωνικό επίπεδο, σε μια προσπάθεια να εξετάσω περαιτέρω την ασυνέχεια που βιώνουμε σε κοινωνικό επίπεδο, ανάμεσα στην εμπειρία του παρελθόντος και την περαιτέρω μας πορεία.
Τα αποτελέσματα αυτής της εν λόγω «σύγχυσης», μια πορεία που βασίζεται μόνο σε επιστημονικούς, οικονομικούς και τεχνολογικούς δείκτες, είναι μια κατάσταση παραπάνω από εμφανείς στον σημερινό κόσμο. Οι τρόποι που μεταδίδεται το παρελθόν στην καθημερινή μας ζωή, με οδήγησε σε περαιτέρω μελέτη σε θέματα όπως αναμνηστικά και σουβενίρ, αφηγησείς και προφορική ιστορία και προσωπική καταγραφή. Αυτό έχει πυροδοτήσει περαιτέρω τη μελέτη μου για την σύγχρονη τεχνολογικη προόδο και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε σχέση με μια ζωντανή πραγματικότητα και μια εικονική πραγματικότητα που μεταδίδεται μέσω ενός φιλτραρισμένου και κατευθυνόμενου συστηματός πληροφοριών.
Κατά τη διάρκεια του περασμένου έτους η δουλειά μου έχει επηρεαστεί από ένα ευρύ φάσμα καλλιτεχνών, όπως ο Rafael Lozano-Hemmer, Christian Boltanski, Douglas Gordon και συγγραφείς όπως ο Joan Gibbons, ο Φραντς Κάφκα και ο Walter Benjamin. Το έργα μου έχουν επίσης επηρεαστεί από τις προσωπικές εμπειρίες μου και τα αναμνηστικά της οικογένειάς μου. Αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να μελετήσω πιο προσεκτικά το θέμα της άνοιας και να παρουσιάσω αυτή την εμπειρία στη δουλειά μου, χρησιμοποιόντας φωτογραφία, γλυπτική, βίντεο και εκτύπωση υφασμάτων.”
Η δουλειά της Μελίνας είναι αναπαράσταση του τρόπου με τον οποίο η δυσλειτουργία της μνήμης έχει ως αποτέλεσμα τη διακοπή της μετάδοσης πληροφοριών και προσωπικών εμπειρίων του παρελθόντος. Απεικονίζει και δραματοποιεί τη διακοπή της μετάδοσης του παρελθόντος, που σιγά-σιγά σβήνει κάτω από τις πιέσεις της σύγχρονης εποχής και δημιουργεί μια σχέση μεταξύ της έννοιας της μνήμης και αυτή της άνοιας, όπως επίσης του παρελθόν και του μέλλοντος, καθώς και των καταστάσεων μετάδοσης και αναστάτωσης. Όπως ακριβώς μετάδωσε και ο Καθηγητής Andrea Husseyn με τον τίτλο του βιβλίου του «Μνήμες του Λυκόφωτος: Η Επισήμανση του Χρόνου σε έναν Πολιτισμό με Αμνησία»…
Φωτογραφία προφίλ: Glitterish (2012), Fine Art Photography by Alexis Andreou.
Φωτογραφία έργου: Attritio, (2014). Material: oxidised copper, glue, nails, polystyrene, modelling paste, acrylic paint. Dimensions variable.
Φωτογραφία τρίτη: Transition, 2012 Ink on fabric, glass. Dimensions: 22.5 x 27.5 cm
Φωτογραφία τέταρτη (τελευταία): Fadeout, 2013 LED lights, light bulbs, wire, Arduino board, breadboard.Duration: 2 minutes (loop)
