Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Ο καναπές μου μούδιασε τον κώλο. Πήγα να σηκωθώ αλλά τα πόδια μου δεν τα ένοιωθα. Έχει αρκετό καιρό που είμουν στην ξάπλα, στην καλοπέραση. Δεν βγαίνω πολύ έξω. Αν δεν βρέχει βγαίνω τα σαββατοκυρίακα, για κανένα καφεδάκι με την παρέα. Ποδόσφαιρο θα πάω στο γήπεδο θα υποστηρίξω την ομάδα μου, την πόλη μου! Μέσα μέσα μπορεί να πάω στο μπάρ για κανένα τσάμπιονς λινκ.
Κάνω κάποια βήματα… ανοίγω την πόρτα. Ο ήλιος μου καίει τα μάτια. Όλη μέρα στο γραφείο είμαι. Παίρνω το αυτοκίνητό μου και σταθμεύω στις φινικούδες. Είναι Σάββατο. Κλειδώνω. Κάποιοι ακτιβιστές έχουν στήσει ένα τραπεζάκι στην πλατεία Ευρώπης. Εχουν και μία μασκόττα δεινόσαυρο. Γελώ, πάλι για το λιμάνι μάχονται. Βλέπω τους φίλους μου, κάθομαι στο καφέ. Επιτέλους τσιγάρο. Παραγγέλω φραπέ. Είναι καλοκαίρι τώρα.
Ενας φίλος μου είναι ανύσηχος, το βλέπουμε όλοι. «Βρε παιδιά» μας λέει. «Βλέπετε αυτά φορτηγά που γέμισαν τους δρόμους μας για το λιμάνι;» . Ενας άλλος φίλος του λέει να σκάσει: «έχουμε τους περιβαλλοντιστές, να σας έχουμε και εσάς στο κεφάλι μας; Είναι για το καλό της πόλης μας και της Κύπρου. Θα φύγουν σε λίγα χρόνια. Θα το δείτε.»
Κοιτάζω τον φίλο μου τον Κώστα. Δέν μιλάει. Μου είπε την προηγούμενη μέρα ότι θέλει να ασχοληθεί με τον αγώνα για το λιμάνι, αλλά φοβάται για την δουλειά του. Εχει πολλούς που το σκέφτονται.
Και εγώ το σκέφτομαι. Σκέφτομαι αν αξίζει τον κόπο να πουλήσουμε. Ξέρω ότι βλάφτει την υγεία μας. Προπαντός τα παιδιά και τους ηλικιωμένους. Μιλούμε για πετρέλαια. Σίγουρα βλάφτουν. Μου έρχεται στο μυαλό η δυσωσμία κάθε φορά που περνώ από τον δρόμο Δεκέλιας. Προβληματίζομαι αρκετά. Κάποια κίνηση υπάρχει στην Λάρνακα, όμως βλέπω τα φορτηγά σαν νεκροφόρες. Θέλω να πιστέψω ότι θα φύγουν σε λίγα χρόνια. Θέλω να πιστέψω ότι θα κάνει στην Λάρνακα καλό. Θέλω να πιστέψω τα όνειρα για το λιμάνι που θα μας κάνει περήφανους στην Λάρνακα, όπως μας υπόσχονται. Αλλά… όσο περισσότερο το σκέφτομαι… Τόσο περισσότερο δυσκολεύομαι να πείσω τον εαυτό μου.
Κάτι δεν πάει καλά εδώ. Πρέπει να κάνω κάτι.
Εγώ. Να μην περιμένω από τον άλλο. Αν όλοι κάνουμε κάτι; Αν όλοι προσπαθήσουμε; Εσύ τι θα κάνεις;
