Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Από την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Φύσηξε δυνατός αγέρας.Κλαδιά από εδώ και από εκεί να παρασύρονται.Φύλλα ξερά στον δρόμο.
Ένα πέπλο ανησυχίας στην γύρω φύση.
Προσπάθησα να κρατηθώ από κάπου.Κάποτε, από χέρι ανθρώπου θα πιανόμουν στα σίγουρα.Τώρα οι περισσότεροι, έχουν γίνει αγέρες δυνατοί και εμάς τα κλαδιά που πέφτουμε κάτω, δεν μας δίνουν σημασία.
Ο κορμός ήταν ένας.
Δέντρο,κλαδιά,φύλλα.
Τώρα αλλάξαν οι εποχές και δεν υπάρχει άνθρωπος.Υπάρχει άντρας,γυναίκα και κοιτάω την πάρτη μου.Κοιτάω το εγώ μου, γιατί δεν πιστεύω στο “εσύ” και στο “εμείς”.
Βρε πως αλλάζουν οι καιροί, άμα δεν υπάρχει το κατάλληλο κίνητρο.
Βρε πως αλλάζουν οι άνθρωποι άμα δεν υπάρχει το κατάλληλο συμφέρον.
Θεωρίες συνομωσίας ή μη, ένα είναι το σίγουρο. Άλλαξε ο άνθρωπος και η αλλαγή του, επηρεάζει πλέον την φύση του.
Σε λιακάδες, όλοι είναι φωτεινοί και δυνατοί.Στους αγέρες που φυσούν όμως, προσωπικότητες δήθεν, προφυλάσσωντας τους άδειους από συμπεριφορά εαυτούς τους, τρέχουν να κρυφτούν σε κάποιο λαγούμι, φοβούμενοι ότι ο αέρας θα καθαρίζει τα μυαλά των υπολοίπων ξυπνώντας τους από τον λήθαργο.
Ένας λήθαργος που κρατάει στην επιφάνεια τους φελλούς και στην αφάνεια τους ικανούς.
Αδάμαστη επανάσταση θα φέρει ο αγέρας.Επανάσταση, που θα επαναφέρει την τάξη των πραγμάτων.Θα βιώσουμε ηθικούς χαμούς και θα φανερωθούν αδυναμίες που δεν φαίνονται στις λιακάδες.
Εμ, όταν ο άλλος σου απλώνει το χέρι και ζητάει βοήθεια, εσύ ισιώνεις την γραβάτα σου “κύριε” μου.Όταν η άλλη ζητάει ένα κομμάτι ψωμί, εσύ “κυρία” μου σκουπίζεις το κραγιόν σου, από τα καλοφτιαγμένα σου χείλη.
Δεν γίνετε έτσι να προχωρήσουμε.Δεν μπορεί να διατηρηθεί έτσι ο πύργος της Βαβέλ.Είπαμε, ανήκουμε στην ίδια χώρα και μιλάμε διαφορετικές γλώσσες ο καθένας.Είπαμε, ότι με όλους μπορούμε να μιλήσουμε αλλά με ελάχιστους επικοινωνούμε.
Ξεχάσαμε όμως μωρέ, ότι είμαστε ίδιοι, ίσοι και όμοιοι.Ξεχάσαμε τον ένα από τους 2 χιτώνες, να τον δώσουμε στον διπλανό μας.
Είδα ένα παιδί, να κλαίει στης μάνας του την αγκαλιά.Αναρωτήθηκα, αν κλαίει επειδή πεινάει, του συμβαίνει κάτι ή γκρινιάζει για κάτι που δεν μπορώ να αντιληφθώ.Τελικά διαπίστωσα ότι κλαίει, επειδή ήρθε στον κόσμο των αδικιών και των συμφερώντων.Αλλιώς του τα λέγανε μέσα στην κοιλιά και άλλα του δείχνει η πραγματικότητα.
Ο πύργος της Βαβέλ αρχίζει και πέφτει πάλι.Τι και αν η τεχνολογία προχώρησε και ο άνθρωπος έφτασε μέχρι και το διάστημα;
Η δυσκολία είναι στα απλά…
Ως γνωστόν ο άνθρωπος περιπλέκει την απλότητα γιατί αυτό αποκαλεί εξέλιξη.Όταν όμως φυσάει αγέρας γιατί όλοι αυτοί οι εξελιγμένοι άνθρωποι φοβούνται την φύση;
Διότι την φύση τους, την έχουν απαρνηθεί εδώ και καιρό…
O άνθρωπος όσο πιο up ανεβαίνει, τόσο απάνθρωπος καταλήγει…
