Γράφει ο Μιχάλης Μιχαηλίδης
Η ποδοσφαιρική γιορτή πλησιάζει στην χώρα που αγάπησε το ποδόσφαιρο όσο τίποτε άλλο. Η γιορτή γίνεται εν μέσω παγκοσμίων αναταραχών , εκτεταμένης οικονομικής κρίσης και δημόσιας κατακραυγής κατά της κυβέρνησης της Βραζιλίας και κατά της FIFA για τα αντιλαϊκά μέτρα που εφαρμόστηκαν για να μπορέσει να διεξαχθεί κανονικά το μουντιάλ, αλλά για εμάς τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου όλα ξεχνιόνται με το ενακτήριο λάκτισμα. Όσον πλησιάζει η έναρξη τόσο πιο έντονες είναι και οι αναμνήσεις.
Από τότε που θυμάμαι ….
1982 Ισπανία , και κάνει για πρώτη φορά την εμφάνιση του ο θεός του ποδοσφαίρου αλλά δεν αντέχει στην πίεση , η αποβολή του στον αγώνα με την Βραζιλία βάζει ταφόπλακα στα όνειρα των Αργεντίνων για επανάληψη του θριάμβου του 1978 , η καλύτερη ίσως Βραζιλία όλων τον εποχών κάνει πλάκα με τους αντιπάλους στο στάδιο των ομίλων αλλά ένας ξεχασμένος μαφιόζος ιταλιάνος έχει αντίθετη άποψη και με 3 προσωπικά γκολ τους στέλλει σπίτι νωρίς. Οι γερμανοί πιστοί στις παραδόσεις τους ανατρέπουν αγώνα στην παράταση ενώ ήταν πίσω με 2 τέρματα αλλά στον τελικό δεν έχουν καμιά ελπίδα ενάντια στην ιταλία του Μπεαρζοτ του Ρόσσι και του Αντονιόνι.
1986 Μεξικό , η καλύτερη ίσως διοργάνωση όλων τον εποχών, Δανία με Laudrup , Elkjear και Olsen , Σοβιετική Ένωση me Belanof , Aleinikof , Vasili Ratz και Lombanofski στον πάγκο σκορπούν τον τρόμο στους αγώνες της πρώτης φάσης αλλά σκοντάφτουν οι μεν Δανοί στην Ισπανία του “γύπα” Butragneno σε ένα απίστευτο 5-1 με 4 τέρματα του φορ της Ρεαλ Μαδρίτης και οι Σοβιετικοί πέφτουν θύματα του Βελγίου σε μια νύχτα διαιτητικής σφαγής. Οι Βραζιλιάνοι επαναλαμβάνουν ευατόν και αποκλείονται πάλι από Ευρωπαική ομάδα στα προημιτελικά .Ο θεός αυτή την φορά είναι κατά 4 χρόνια ωριμότερος και σκοράροντας με χέρια και με πόδια οδηγά την Αργεντινή εκ του ασφαλώς στην κατάκτηση του τροπάιου.
1990 Ιταλία , το φτωχότερο από πλευράς θεάματος Μουντιάλ , πολύ λίγα τέρματα και σχεδόν τίποτε να θυμάσαι , η φωτογραφία του Ντιέγκο να κλαίει μπροστά στο τρόπαιο είναι ίσως το μόνο που αξίζει κάποιος να θυμάται. Το χειροκρότημα και ο θαυμασμός του ποδοσφαιρικού πλανήτη κέρδισαν οι Ιρλανδοί σε μια τρελή πορεία που σταμάτησε στους οικοδεσπότες Ιταλούς.
1994 Αμερική , ο θεός στην τελευταία του παράσταση , χαρακτηριστικός ο τίτλος της εφημερίδας Φίλαθλος μετά που ο Μαραντόνα αποκλείεται από την συνέχεια λόγω απαγορευμένων ουσιών “ Θεοκτονία ”, ο περιοδεύων ελληνικός θίασος , η δολοφονία του εσκομπάρ μετά το αυτογκόλ που έστειλε την Κολομβία στον δρόμο της επιστροφής , ο Roberto Baggio να γίνεται η πιο επιτυχημένη διαφήμηση του Johnny Walker , οι μάγοι των Βαλκανίων Hristo Stoichkov και George Hagi και στο τέλος επιστροφή της μέτριας Βραζιλίας στην κορυφή του πλανήτη μετά απο 24 χρόνια.
1998 Γαλλία , για πρώτη φορά μετά το 1982 ο Diego είναι απών αλλά ένας άλλος “αλήτης” γεννημένος στην Γαλλία από Αλγερινούς μετανάστες αναλαμβάνει να τον αντικαταστήσει και να παίξει ρόλο πρωταγωνιστή. Ο Zinedine Zidane παίρνει από το χεράκι την Γαλλία και την οδηγεί μέχρι και τον τελικό όπου με 2 προσωπικά του τέρματα αποκαθηλώνει την παραπαίουσα Βραζιλία , ο ξανθομάλλης Petit απλά προσθέτει το κερασάκι στην τούρτα για το 3-0 και την πιο άνετη επικράτηση ομάδας σε τελικό μετά το 1970. Τι άλλο μας έμεινε να θυμόμαστε; Το “buzzer beater” του μεγάλου Ολλανδού Dennis Bergham στον προημιτελικό με αντίπαλο την Αργεντινή , τους εκπληκτικούς Κροάτες του Davor Suker που βάλθηκαν να τρελάνουν κόσμο φτάνοντας μέχρι και τα ημιτελικά στην παρθενική τους εμφάνιση , την γελοία κόκκινη που δέχτηκε ο David Beckham στο Αγγλια VS Αργεντινή και φυσικά την πιο διάσημη φωτογραφία της εποχής με τον Loran Blann να φιλά το φαλακρό κεφάλι του Fabian Bartez μετά το τέλος της διαδικασίας των πέναλτυ στον αγώνα εναντίον της Ιταλίας.
2002 Κορέα / Ιαπωνία , το μουντιάλ των εκπλήξεων και των μεγάλων συγκινήσεων, το Μουντιάλ των τεράστιων διαιτητικών λαθών αλλά πάνω από όλα το Μουντιάλ ενός τεράστιου ποδοσφαιριστή. Το μουντιάλ του “fenomenon Ronaldo”. Την παράσταση έκλεψαν οι «χορευτές» της Σενεγάλης , μια μεγάλη φουρνιά ποδοσφαιριστών οι οποίοι αφού έκαναν το Μουντιάλ της ζωής τους στην συνέχεια χάθηκαν , οι οικοδεσπότες Κορεάτες που λύγισαν στο 75ο λέπτο του ημιτελικού από γκολ του μεγάλου Γερμανού Μίκαελ Μπάλακ , και οι Τούρκοι του Senol Gunes και του Hakan Sukur που έφτασαν στην μεγαλύτερη διάκριση που είχε ποτέ το ποδόσφαιρο τους με την κατάκτηση της τρίτης θέσης. Δύο γκολ του Ρονάλτο ήταν αρκετά για την Βραζιλία να κάμψει την αντίσταση της Γερμανίας στον τελικό τον οποίο διεύθυνε μια μεγάλη διαιτητική μορφή , ο Ιταλός Κολίνα.
2006 Γερμανία , Ευρωπαική υπόθεση αυτή την φορά καθώς Ιταλία , Γερμανία , Γαλλία και Πορτογαλλία απαρτίζουν την τετράδα των ημιτελικών με τους Ιταλούς να επιστρέφουν στον θρόνο μετά το μακρινό 1982. Η Αγγλία σε ακόμα μια μεγάλη διοργάνωση αποκλείεται ως συνήθως στα πέναλτυ , η Βραζιλία επιβεβαιώνει τις προβλέψεις ότι δεν μπορεί να πρωταγωνιστήσει σε Ευρωπαικό έδαφος , και η Αργεντινή ψάχνει την χαμένη της λάμψη μετά την αποχώρηση του Μαραντόνα απο την ενεργό δράση. Ο τελικός της 9ης Ιουλίου στο Ολυμπιακό στάδιο του Βερολίνου θα μείνει για πάντα χαραγμένος στην μνήμη των ποδοσφαιρόφιλων για τον τρόπο που είπε αντίο ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών ο Zidane ( προσωπική άποψη ο μόνος που δικαιούται να βγάλει φωτογραφία δίπλα από τον Μαραντόνα ). Σε μιαν ανύποπτη φάση ο Zidane χτυπά τον Materazzi εκτός φάσης και αποβάλλεται σωστά από τον διαιτητή. Εκ των υστέρων αποκαλύπτεται ότι ο Ιταλός έβριζε ρατσιστικά τον Γάλλο-Αλγερινό και αυτός θυμήθηκε τα νιάτα του στις φτωχογειτονιές της Μασσαλίας όπου μεγάλωσε και αντέδρασε αναλόγως. “ Zizou thanks for the memories”
2010 Νότια Αφρική , η μαύρη ήπειρος αναλαμβάνει για πρώτη φορά την διοργάνωση του Παγκοσμίου Κυπέλλου , οι βουβουζέλες ακόμα ηχούν στα αυτιά μας , οι Ισπανοί αποφασίζουν να αποτάξουν από πάνω τους τον αώνιο τίτλο του “looser” και κερδίζοντας τέσσερεις αγώνες στην σειρά με το φτωχό 1-0 κατακτούν για πρώτη φορά το τρόπαιο , Ουρουγουάη και Ολλανδία θυμούνται το ένδοξο παρελθόν τους και προχωρούν μέχρι τέλους , και οι Γερμανοί ξανάρχονται με μια σπουδαία φουρνιά νέων ποδοσφαιριστών υπό την καθοδήγηση του Ιοακείμ Λεβ. Καλύτερη αφρικανική παρουσία για την Γκάνα με την παρουσία της στα προημητελικά της διοργάνωσης και πρώτο γκολ στην ιστορία της στην διοργάνωση από την Ελλάδα.
Χιλιάδες φωτογραφίες έχουν δημοσιευτεί από το 1982 και μετά με θέματα του μουντιάλ. Ο γραφών επέλεξε κάποιες από αυτές που μπορούν να χαρακτηριστούν κλασσικές.
1982 , ο αφηνιασμένος Μάρκο Ταρτέλλι πανηγυρίζει το δεύτερο γκολ ενάντια στην Γερμανία στον τελικό.
1986 , σε μιαν εποχή που οι σχέσεις Αγγλίας Αργεντινής ήταν τεταμένες λόγω της πολεμικής κρίσης στα νησιά Φοκλαντ, ο μαραντόνα προλαμβαίνει τον τερματοφύλακα και στέλνει την μπάλα στα δίκτυα με το χέρι. “Ο θεός έβαλε το χέρι του”, θα πει σε συνέντευξη του μετά το τέλος του αγώνα, ενώ στο βιβλίο με την αυτοβιογραφία του θα πει: “ένοιωσα σαν να έκλεβα το θυσαυροφυλάκιο της βασίλισσας”.
1990 Ιταλία , η Αγγλία δείχνει ικανή για πρώτη φορά μετά το 1966 να διεκδικήσει το Μουντιάλ. Στα ημιτελικά βρίκει μπροστά της την «μισητή» Γερμανία και ο αγώνας οδηγείται στην διαδικασία των πέναλτυ εκεί όπου ο Stuart Pearce αστοχεί στο καθοριστικό πέναλτυ.
1994 Αμερική , ο ποδοσφαιριστής ο οποίος κατέβασε στην κυριολεξία την Ιταλία από το αεροπλάνο της επιστροφής τουλάχιστον 3 φορές έμελλε να είναι και ο μοιραίος στέλνοντας την μπάλα στον ουρανό στην καθοριστική εκτέλεση πέναλτυ. Keep walking Roberto Baggio
1998 Γαλλία , η τρυφερή στιγμή του Λοράν Μπλαν και του Φαπιέν Μπαρτέζ
2002 Ιαπωνία/Κορέα , μια από τις πιο φτωχές χώρες του πλανήτη η Σενεγάλη συμμετέχει για πρώτη φορά σε Μουντιάλ και τίθεται αντιμέτωπη με την κάτοχο του τίτλου Γαλλία στο ενακτήριο παιχνίδι. Οι αφρικανοί μαγεύουν με την απόδοση τους και κερδίζουν τον αγώνα με 1-0 κάνοντας μια από τις μεγαλύτερες εκλήξεις στην ιστορία του θεσμού.
2006 Γερμανία , η στιγμή όπου ο Zidane δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα νεύρα του από τις συνεχείς προκλήσεις του Materazzi .
