Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
Ξεκίνησε το περιβόητο Μουντιάλ.
Είδαμε την έναρξη με δυο φίλες, σε γνωστό αγαπημένο στέκι της πόλης. Δεν είχα διαβάσει όλα όσα γράφτηκαν για την κατάσταση στην Βραζιλία; Φυσικά και τα είχα διαβάσει. Τα είχα, μάλιστα, συζητήσει με την πρώην συμφοιτήτρια μου και πολύ καλή μου φίλη Adriana, η οποία είναι Βραζιλιάνα και ζει στο Salvador, Bahia. Η Adriana μου τόνισε το πόσο ο κόσμος της χώρας αγαπά πραγματικά το ποδόσφαιρο, αλλά από την άλλη μου εξήγησε πως τα όσα βιώνει ο λαός της Βραζιλίας είναι απάνθρωπα.
Έχω την πεποίθηση πως δεν θα κάνεις επανάσταση με το να μην δεις το Μουντιάλ. Αλλά το να τονίζεις (έστω στα social media) την τριτοκοσμική και εγκληματική κατάσταση που επικρατεί σε μια χώρα που σήμερα πανηγυρίζει (στα πελάγη των εκατομμυρίων για το ποδόσφαιρο), είναι ένας τρόπος για να «ξυπνήσει» ο υπόλοιπος πλανήτης (είτε είναι ποδοσφαιρόφιλος , είτε όχι) και να συνειδητοποιήσει την ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ που επικρατεί όχι μόνο στη Βραζιλία αλλά στο κόσμο.
Την ώρα που κάποιος βλέπει πυροτεχνήματα και απολαμβάνει το μεγάλο «Φεστιβάλ του ποδοσφαίρου» για το οποίο έχουν δαπανηθεί εκατομμύρια, λίγο πιο κάτω, στην ίδια χώρα, ο κόσμος καίγεται στην κόλαση της φτώχειας και της διαφθοράς. 
«Δεν θέλουμε γήπεδα, θέλουμε υγεία και εκπαίδευση», «Όχι στην διαφθορά», είναι τα βασικά συνθήματα των χιλιάδων Βραζιλιάνων οι οποίοι εδώ και μήνες βρίσκονται σε μόνιμες διαδηλώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία. Πάνω από δυο εκατομμύρια έχουν συμμετάσχει στις διαδηλώσεις ενώ υπάρχουν ήδη δυο νεκροί αφού οι διαδηλωτές πυροβολούνται. «Οι διαδηλωτές πυροβολούνται με πλαστικές ή κανονικές σφαίρες, γίνονται λεηλασίες, και σύμφωνα με πληροφορίες που έρχονται από παρόντες στα γεγονότα στη Βραζιλία, πλέον συμμετέχουν και φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού απ’ ότι στην αρχή. Τράπεζες σπάζονται, μπάτσοι κυνηγιούνται, κυβερνητικά κτίρια δέχονται επιθέσεις και απόπειρες εισβολών. Μπάτσοι πετάνε τα όπλα τους στη φωτιά ή αρνούνται να εκτελέσουν υπηρεσία», γράφουν τα διεθνή ΜΜΕ.
Αυτό που γίνεται σήμερα στη Βραζιλία είναι μια αντιγραφή της ανισότητας που κυριαρχεί στο κόσμο, κι αν θες να το θέσουμε σ’ ένα πιο στενό πλαίσιο: είναι η ίδια κατάσταση που επικρατεί και στην Ευρώπη όπου οι πολυεθνικές θεριεύουν και οι λαοί φτωχαίνουν.
Δεν έχει σημασία αν θα δεις το Μουντιάλ ή όχι, αλλά έχει σημασία πως τοποθετείσαι και ποια είναι η δράση σου απέναντι στην ανισότητα που επικρατεί δίπλα μας κι αλλού.
Μπορείς να αναμένεις «την ανατροπή» και «την επανάσταση» από κάποιους «Σωτήρες» ή ένα θείο θαύμα. Από την άλλη βέβαια μπορείς να αναλογιστείς ποιο είναι το δικό σου μερίδιο ευθύνης για να βάλεις ένα λιθαράκι στον πόλεμο αυτό της ανισότητας.
Τρόποι υπάρχουν….φτάνει να υπάρχει συνείδηση και η ανάλογη νοημοσύνη.
