Single & the City «Φοβάμαι να σε γνωρίσω… αν σε ερωτευτώ;»

Της Άρτεμις Ελένη Καζα

«Θέλω να σε γνωρίσω, να ζήσω το τώρα μου μαζί σου, να μάθω από το δικό σου χτες, να ονειρευτώ το δικό μας αύριο…Θέλω να μπορώ να βλέπω στα μάτια σου κάτι από μένα και εσύ να βλέπεις ένα κομμάτι σου στο χαμόγελο μου. Θέλω να με μάθεις να ξυπνάω δίπλα σε κάποιον, να κοιμάμαι μαζί του χωρίς να φοβάμαι το αύριο, να ζω απλά το τώρα, ξέροντας  όμως μέσα μου ότι υπάρχει αύριο, μαζί σου… χωρίς άγχος γκρίνιες και γιατί… Θέλω να είσαι εδώ , να είμαι εδώ και να ζούμε κάθε στιγμή μας κάνοντας την εμείς οι δύο απλά μαγική… Να μιλάς με όλες και όμως να ξέρω να νιώθω ότι είσαι μόνο δικός μου. Δεν είσαι ο οποιοσδήποτε, είσαι εσύ και εγώ θέλω να δώσω εμένα, μόνο σε εσένα, γιατί αξίζεις μόνο εσύ το γέλιο μου, το χάδι μου, την ματιά μου, το χαμόγελο, τις γκριμάτσες, τις χαζομάρες, τα υφάκια, εμένα ολόκληρη… χαζή, έξυπνη, όμορφη, άσχημη, παιδί, γυναίκα… εσύ μόνο αξίζεις εμένα και τη δική μου αλήθεια».

-Αχ τι υπέροχο ρε φίλη, θα ήθελα να είμαι άντρας και να μου το λες κοιτώντας με στα μάτια και τίποτα άλλο δεν ζητάω.

– Να σου πω, άντρας δεν γίνεσαι, άρα δεν είναι πιο απλό, να ζητήσεις άντρα να σου τα πει αυτά;

– Μπά όχι… πιο εύκολα γίνομαι άντρας παρά βρίσκω άντρα που να νιώσει όλο αυτό που εσύ εξηγείς τόσο απλά υπέροχα.

– Χμ ίσως έχεις δίκαιο… αλλά δεν πτοούμε. Όπως υπάρχω εγώ…κάπου υπάρχει και κάποιος εκεί έξω, που δίνει ότι εγώ; Ε τι μόνο εγώ είμαι τόσο υπέροχη πλέον; χαχαχαχα

Είναι τόσο απλό να σκέφτεσαι κάτι, να το συζητάς με μια φίλη, να το θες, και απλά να κάθεσαι να το ονειρεύεσαι με τις ώρες…

Όλα ξεκινάνε από ένα γεια, μια έλξη…. Περνάμε καλά, βρίσκουμε κοινά, διαφορές…., όνειρα, θέλω… στόχους… καθημερινότητα… συνδεόμαστε… και εκεί, σε αυτό ακριβώς το σημείο, που υπό άλλες συνθήκες ξεκινά η μαγεία, μας το χάλασε το σήμερα, η κρίση, ο φόβος, η ανασφάλεια, οι επιλογές…. Γιατί φοβάσαι να δώσεις; Γιατί δίνεις και μετά το παίρνεις πίσω; Γιατί άλλαξες και δεν θες πλέον ποιότητα αλλά μια κολασμένη ποσότητα; Κλεινόμαστε στον εαυτό μας και δεν ζούμε αληθινά, έτσι νομίζουν οι άλλοι ότι δεν αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε, δεν υπάρχουμε… απλά επιβιώνουμε προσπαθώντας να ζήσουμε καλά για να πούμε ότι ήρθαμε στη ζωή και το ευχαριστηθήκαμε.

Λάθος… είμαστε εδώ και σκοπός μας είναι να μάθουμε από τους άλλους. Σκοπός μας είναι να δώσουμε λίγο εμάς και να πάρουμε ένα χαμόγελο και ένα βλέμμα κάποιου άλλου. Έτσι κερδίζουμε ενέργεια, έτσι γινόμαστε δυνατοί….ευτυχισμένοι… Δεν μας ανήκει κανείς αλλά ταυτόχρονα μπορούμε να είμαστε ένα με αυτόν που αξίζει.

-«Θέλω να σε γνωρίσω, θέλω να ερωτευτώ….φοβάμαι…»

– Σταμάτα το καλέ αυτό το βιολί, μην το πεις σε άντρα αυτό, τον έχασες φιλενάδα. Μην δείξεις συναισθήματα, μην δώσεις, μην πεις, μην αφεθείς….δεν τον ξέρεις…δεν θα τον μάθεις ποτέ…

– Πόσο απελπιστικά τρομακτικό μοιάζει αυτό. Τι λες; Να ζω μια ζωή στο φόβο; Στην άρνηση; Στο μην και μην; Στον δικό μου κόσμο; Μόνη; Απλά παίζοντας το ωραία, δυνατή, γυναίκα cool, που κανείς δεν μπορεί να πληγώσει;

– Αρνούμαι να δεχτώ ότι η λάθος είμαι εγώ που νιώθω…και ο σωστός αυτός που απλά δεν ξέρει, θέλει να περνάει απλά καλά, θέλει να είναι εδώ, εκεί…. Δεν μιλάει, κρύβεται…. Είναι μόνος και …. «θα δούμε…θα δείξει… να περνάμε καλά και μόνο αυτό…»

-Έχεις δίκαιο… αλλά δε φοβάσαι να μην πονέσεις αφού εκτίθεσαι;

– Εκτίθεμαι; Γιατί; Επειδή θέλω να ζήσω; Να πω; Να αισθανθώ; Είμαι άνθρωπος … Θέλω να ερωτευτώ, να τρέξω, να γελάσω, να νιώσω….

«Θέλω να σε γνωρίσω, άφησε με να σε ερωτευτώ…γνώρισε με, σταμάτα να φοβάσαι…. Ζήσε, ερωτεύσου… ναι θα ζήσουμε πολλές στιγμές μαζί… θα σε μάθω, θα με μάθεις…. Θα γελάσουμε πολύ να είσαι σίγουρος, θα παίξουμε, θα φιλοσοφήσουμε… θα είμαστε μαζί… στις παράλληλες ξεχωριστές ζωές μας. Θα με εκνευρίσεις παράφορα αλλά επειδή είσαι εσύ δεν θα με χάσεις… θα κάνουμε πλάκες, θα αλητέψουμε… και θα ζήσουμε πριγκιπικά… Σε θέλω μαζί μου.. αληθινά… μόνο αυτό…

– Θέλω να ερωτευτώ …φοβάμαι…
Μπα όχι… είναι καλοκαίρι θα το ζήσω χωρίς φόβο και με πολύ πάθος!