Γράφει ο Χρήστος Τούβε
(Από την ωραία Θεσσαλονίκη)
Email: touve30@gmail.com
Χαμογέλα μου μωρέ…Εεε..Τι σου ζήτησα;
Κάτι μικρό, αθώο αλλά ταυτόχρονα θαυματουργό για μένα.Η ζωή μου γεμίζει χρώματα και είναι σαν να ντύνεται η άνοιξη με τα ελαφριά της ρούχα για να υποδεχθεί το καλοκαίρι, όταν μου χαμογελάς.
Το κάνεις τόσο αυθόρμητα, τόσο αληθινά, που δεν βρίσκω λέξεις να περιγράψω την ουσία της στιγμής.Την βαρύτητα της όλης εικόνας, την ζωγραφίζουν απλά τα χείλη σου. Καμπύλη όμορφη σ’ έναν άνθρωπο, που φωτίζει ζωές δεξιά και αριστερά, όπου και αν σταθεί. Μεταδίδει απλόχερα το μήνυμα και βροντοφωνάζει την παρουσία του.
Ναι,ναι…Για το δικό σου χαμόγελο μιλάμε…
Ξέρεις τι είναι να μην το βρίσκεις πουθενά;Να παρατηρείς χαμογελαστούς ανθρώπους που δεν χαμογελούν;Ξέρω θα με περάσεις για τρελό, αλλά κάθε μέρα συναντώ χαμογελαστούς ανθρώπους χωρίς χαμόγελο.Έτσι γιατί πρέπει να το κάνουν.Έτσι γιατί η στιγμή τους αναγκάζει.Παρατηρώ όμως ότι το φως λείπει, γιατί ως γνωστόν μία μέρα χωρίς χαμόγελο, είναι μία μέρα χωρίς φως.Έτσι λοιπόν σκοτεινά χαμόγελα δεν θέλω.Δεν θέλω χάρες στην ζωή μου, αλήθειες θέλω και χαρές.Αυτές που μέσα κρύβει μόνο το δικό σου χαμόγελο.
Μπήκα σε περιπέτειες και ταξίδια του χρόνου, για να βρω που κρύβεται το χρυσάφι του κόσμου.Έψαξα μέσα σε σπηλιές, τυλιγμένες από βράχους για να αποκτήσω ένα κομμάτι σπάνιας αξίας και ομορφιάς.Ξέρεις τι κατάλαβα σήμερα;
Όλο το χρυσάφι του κόσμου το έχεις πάνω σου.Σχηματίζεις μία καμπύλη που όμοιά της δεν έχουν ξαναδεί τα μάτια μου.Πήγα τόσο μακριά και η αλήθεια της ζωής κρυβόταν εδώ δίπλα.Παράξενα παιχνίδια μου παίζει η ζωή, για να πάρω το μάθημά μου.Οι περισσότεροι άνθρωποι κυνηγούν αυτό το κάτι και εγώ μόλις το βρήκα.
Ναι, ναι…για το χαμόγελό σου μιλάμε!
Σε πήρα μονότερμα και εσύ δεν μίλησες καθόλου.Μα εδώ που τα λέμε και τι να μου πεις.Εσύ τα είπες όλα με μία έκφραση.Εγώ μιλάω και σε κουράζω ,αλλά δεν το κάνω επίτηδες.Από ανάγκη το κάνω.Ανάγκη να μην σταματήσεις να μου χαμογελάς.Γιατί το δικό σου χαμόγελο αποκτάει μονομιάς αγάπη,νόημα,ανθρωπιά και καλοσύνη.Έφαγα τα νιάτα μου για να το βρω σε άλλους ανθρώπους.Ρώτησα σε άκρες της γης για να μου δώσουν οδηγίες αλλά τίποτα.Και ξάφνου εμφανίστηκες εσύ…
Άϊντε τώρα να εξηγήσω στους δικούς μου ανθρώπους, ότι η πιο όμορφη και θελκτική σου καμπύλη είναι το χαμόγελό σου…
Άντε τώρα να εξηγήσω ότι ερωτεύεσαι μονομιάς. Γι ‘αυτό σου λέω…
Χαμογέλασέ μου, για να μπορώ να μεταδώσω αυτό που μου συμβαίνει τώρα…
