Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Φεύγεις από την υπαίθρια αγορά του Portobello στο Notting Hill κι ετοιμάζεσαι να πας Holborn κι από εκει στο Leicester Square.
Στη διαδρομή αλλάζεις απόφαση και παίρνεις το τρένο για Russell Square, επειδή ξαφνικά σου ήρθε η επιθυμία να επισκεφτείς το Βρετανικό μουσείο και να πας για καφέ απέναντι σ’ εκείνη τη γνωστή μικρή καφετέρια.
Τα ίδια νάζια κάνει και η ζωή.
Εκεί που αποφασίζεις να δέσεις άγκυρα σε ένα νησί 2χ3 σου ρίχνει φτερά γλάρων με “καλές ευκαιρίες” και σε “αναγκάζει” να ανοίξεις και πάλι τα πανιά σου και να αρμενίσεις στις γειτονιές του κόσμου, να μπεις σε αεροπλάνα και τρένα. Να εμπλουτίσεις κι άλλο το βιβλίο της ζωής σου με εμπειρίες, περιπέτειες και ίσως αναμνήσεις.
Η ζωή, μάλλον, έχει δικούς της περίεργους τρόπους (ενίοτε γελίους και άλλες φορές δραματικούς) ν’ αλλάζει διαδρομές, σαν τους επιβάτες τρένων που αποφασίζουν την υστάτη να αλλάξουν προορισμό.
Μόνο που η ζωη (ή πεπρωμένο, ή Θεός, σε αφήνω να επιλέξεις πως θα το ονομάσουμε) δε σε ρωτά.
Πολλές φορές αποφασίζει για εσένα, χωρίς εσένα.
Αντιλαμβάνομαι την θλίψη που ενδεχωμένως να εμπεριέχει μια τέτοια σκέψη. (Ακούς εκεί να αποφασίζει η ζωή για εμάς, χωρίς εμάς!)
Αλλά, κάποτε, λένε, ότι οι πιο ωραίοι προορισμοί είναι αυτοί που δεν είχαμε σχεδιάσει.
