Της Γιώτας Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα. Η γενιά που αλλάζει γεωγραφική θέση με μεγάλη ευκολία, μιλά στο Skype, αναφέρει τη λέξη “κρίση” πιο πολλές φορές απ’ ότι το “γεια σου” (ή το “σ’ αγαπώ”).
Η γενιά που μεγάλωσε στα ροζ πούπουλα μιας καπιταλιστικής φούσκας που της πρόσφερε τα πάντα (λέγεται και νεοπλουτισμός), η γενιά που νόμιζε πως η ιστορία της οικονομικής κρίσης του ’29 πέρασε ανεπιστρεπτί και πως οι ιστορίες με τους μετανάστες στην Γερμανία θα αποτελούσαν μόνο στίχους σε πονεμένα τραγούδια του Καζαντζίδη.
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα που ατενίζει το αβέβαιο μέλλον και αναρωτιέται ποιος φταίει, ψάχνωντας απαντήσεις δεξιά κι αριστερά και αφήνει για λίγο καρφωμένο το βλέμμα στο αριστερά…”Βρε λες να έχει δίκαιο ο Nouriel Roubini και να είναι αρρώστια του συστήματος η κρίση;”
Η γενιά των Social Media που χρησιμοποιεί τη λέξη επανάσταση σαν την trendy λέξη της εποχής, σαν επώνυμο μπλουζάκι από την Bond Street.
Η γενιά που τρέμει να αγαπήσει πραγματικά, να δωθεί και να παραδωθεί σε ένα έρωτα. Μόλις ζοριστεί το βάζει στα πόδια και σε γελοία μεθύσια απαγγέλει ποίηση και γελά δυνατά.
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα που εκφράζεται μέσα από blogs και sites, αλλά φοβάται να κοιτάξει ερωτικά τον άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα 
της και που της έκλεψε το ενδιαφέρον (ενίοτε την καρδιά). Τι θα θες!
Η γενιά της κρίσης χάνεται σε ανούσιες αναλύσεις για το σύστημα, ξημεροβραδιάζεται διαβάζωντας Κάρολο και Ίλιτς και σιγοψιθυρίζει, εκεί στις γειτονιές του κόσμου όπου έχει μεταναστεύσει, “ένας άλλος κόσμος είναι εφικτός”.
Στο τσακίρ κέφι αποκαλύπτει πως αυτός ο “άλλος κόσμος” δεν θα είναι μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα.
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα που δεν περιμένει πια θαύματα, αλλά ψάχνει εγχειρίδια για μολότοφ, κατεβαίνει στους δρόμους σε διαδηλώσεις κι αγωνίζεται για τα αυτονόητα: για το 8ωρο (που κάποτε κάποιοι έχυσαν αίμα γι αυτό), για εργασία, για αξιοπρέπεια, για δωρεάν παιδεία, για να μπουν οι ανθρώπινες ζωές πάνω από τα κέρδη των λίγων για να μπουν οι άνθρωποι πάνω από το γαμημένο κεφάλαιο.
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα, κάποτε δακρύζει κι απελπίζεται, μα μετά θυμάται τα σοφά λόγια του παππού Βλαντιμίρ Ίλιτς “Η απόγνωση είναι φυσιολογική γι αυτούς που δεν καταλαβαίνουν την αιτία του κακού, δεν βλέπουν καμιά διέξοδο και δεν έχουν δύναμη να αγωνιστούν” κι άλλωστε γνωρίζει πως το έργο της κρίσης και της ανόδου του φασισμού έχει ξαναπροβληθεί στο κινηματογράφο της παγκόσμιας ιστορίας πριν από 74 χρόνια (από το ’29 μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου) και στο τέλος νίκησαν “οι καλοί”.
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα πιστεύει πως πάντα νικούν οι καλοί, αφού το λένε οι μεγάλοι λογοτέχνες των χρυσών αιώνων. Το είπε και ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας, ο Νίκος Καζαντζάκης “Υπάρχει στον κόσμο τούτον ένα μυστικός νόμος- αν δεν υπήρχε, ο κόσμος θα ‘ταν από χιλιάδες χρόνια χαμένος- σκληρός κι απαραβίατος: το κακό πάντα στην αρχή θριαμβεύει και πάντα στο τέλος νικάται”.
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα βρίσκεται αιχμάλωτη στο κυκεώνα των σελίδων της ιστορίας και το πληρώνει ακριβά με αγώνες που δεν φαντάστηκε ότι θα αναγκαζόταν να δώσει, με άδικα που δεν διανοήθηκε ποτέ ότι θα συναντούσε, με καταστάσεις που θυμίζουν χολιγουντιανά θρίλερ, από αυτά που πίστευε ότι δεν θα βίωνε ποτέ.
Η γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα ετοιμάζει διαδηλώσεις και αν και μεγαλωμένη σε ροζ πούπουλα μιας καπιταλιστικής φούσκας, ξέρει να πολεμά και εν ανάγκη να φτιάχνει μολότοφ για το καλό του αγώνα!
Υ.Γ1 Aφιερωμένο στην γενιά των 20 φεύγα και 30 φεύγα που αγωνίζεται για ένα καλύτερο αύριο και στην ομάδα μας, στο “Λάρνακα εν δράσει, LarnacACT”, που αγωνίζεται για τη Λάρνακα, για το καλό μιας ολόκληρης πόλης, για τα αγέννητα μας παιδιά, για το γιο μου Ερνέστο και τη κόρη μου Μυρσίνη 🙂
Y.Γ2 Οι φωτογραφίες είναι από το Occupy London 2011, όπου χιλιάδες άνθρωποι των 20 φεύγα και 30 φεύγα φωνάξαμε “όχι στα κέρδη των λίγων εις βάρος των πολλών”, “όχι στην οικονομικη εξαθλίωση των λαών”.
