Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Όπως κατάντησε κοινωνία είναι σαν να πληρώνουμε με την άγνοια μας για την «καλοζωία» που μας «χάρισε» το διεφθαρμένο σύστημα. Όλα όσα είχαν υποσχεθεί αυτοί οι πραγματικοί άνθρωποι και πατέρες των ελευθεριών, τα πήραν κάποια σκουλίκια και μας τα τάϊσαν αλλά με ψέματα ώστε να έχουν τον έλεγχο.
Καλοζωία που έρχεται με πάμπολλες αρρώστιες όπως είναι το αλζχάιμερ και οι διάφοροι καρκίνοι… Καλοζωία που σου επιτρέπει να κάθεσαι όλη μέρα και μετά να τρέχεις στα γυμναστήρια. Αλλά το χειρότερο απο όλα να είναι το στρές. Στρές από μικρό μωρό που σου βάζουν κουτάκια και σε παρακινούν με κινούμενα σχέδια και άλλες προπαγάνδες να μπείς μέσα να νοιώσεις καλύτερα. Μετά στο σχολείο να επιμένουν να βομβαρδίζουν την διαφορετικότητα και να σε αγχώνουν για κάτι γελοίες εξετάσεις μνήμης και παπαγαλίας. Κάτι που συνήθως οι έξυπνοι ανθρώποι θα αρνηθούν να κάνουν. Μετά αφού είσαι και εσύ μια μηχανή του συτήματος θα μπείς στην θέση σου, βάση του πόσο μεγάλη είναι η γλώσσα σου ή ποιος είναι ο συγγενής σου, ή πόσο υπάκουος είσαι. Ή στην ευλογημένη περίπτωση που κατάφερες και είσαι ατόφιος ακόμα, θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν τα ταλέντα σου για όφελος τους, αλλά όταν ενεργείς μακριά απο τα συμφέροντα τους θα προσπαθήσουν να πουν ότι είσαι τρελός.
Το σύστημα αυτό που ο κόσμος προτιμά να μείνει κοιμισμένος μέσα στον κόσμο του Τρούμαν.
Στον κόσμο αυτόν που οι ανθρώποι εσκεμμένα πλέον να προτιμούν να ακούσουν να τα καθυσηχαστικά ψέματα παρά την αλήθεια που αναστατώνει.
Σε αυτόν τον κόσμο που όλοι λένε ότι βαριόνται και περνούν αμέτρητες ώρες μπροστά απο μία τουλάχιστον οθόνη. Και βέβαια βαριόμαστε. Τι περιμένετε δηλαδή; Τα χάπια και τα ποτά και τα τσιγάρα; Για μαστούρα το πάμε! Για παυσίπονα της ψυχής.
Ο κόσμος είναι πανέμορφος. Αλλά πρέπει να τον ζήσουμε, να βγούμε έξω στην φύση να τον απολαύσουμε. Μακριά απο το σύστημα, μακριά από το τέρας.
