Γράφει η Μυράντα Ορθοδόξου
Email: orth_miranda@hotmail.com
Ωραία τα καλοκαιρινά τα βράδια. Με τις πανσελήνους τους, τις συναυλίες, τα θερινά σινεμά, την ψιλοκουβέντα στις βεράντες. Πόσο μου αρέσει όταν περνώ από γειτονιές και βλέπω τον κόσμο να κάθεται έξω στις βεράντες και να γελά δυνατά, με την καρδιά του, χωρίς τηλεοράσεις, χωρίς υπολογιστές. Έχει το καλοκαίρι άλλη μυρωδιά βρε παιδάκι μου, πώς να το κάνουμε!
Πολλούς χειμώνες σπατάλησα περιμένοντας αυτά τα καλοκαίρια….
Όταν όμως θυμηθώ λίγο τα προηγούμενα καλοκαίρια, έρχονται στο μυαλό μου άλλου είδους μυρωδιές… ή καλύτερα βρωμιές! Λίγο οι μαύρες επέτειοι, που δεν είναι μια, τρεις είναι και είναι πολλές για ένα τόσο δα νησάκι. Λίγο τα ατυχήματα ανθρώπων που πλήρωσαν τους εγωισμούς και τους λαϊκισμούς ανθρωποειδών που για το συμφέρον καταπίνουν ανθρώπινες ζωές. Λίγο η θύμηση μιας Χιροσίμας και μιας Ναγκασάκι των οποίων οι κάτοικοι πλήρωσαν με αίμα το επιτόκιο της μιλιταριστικής πολιτικής του κράτους τους. Εμ… πώς να το κάνουμε μου το μαυρίσατε το καλοκαίρι!
Να και η Γάζα! Το κερασάκι στην τούρτα! Και πάλι παιδάκια να κλαίνε και να οδύρονται στα χέρια αγνώστων που τρέχουν να τα σώσουν. Αυτά τα μάτια, ξεχειλίζουν αίμα! Το αίμα της ντροπής της ανθρωπότητας! Δε βρήκε η ντροπή χώρο στους ενήλικες να τρυπώσει και καθρεφτίζεται τώρα στα μάτια αυτών των παιδιών. Το κλάμα και η οργή ουρλιάζουν μέσα από κάθε πτυχή του προσώπου τους. Κλαίνε επειδή θα συνεχίσουν και θα συνεχίζουν να ζουν αυτήν τη ανείπωτη πραγματικότητα. Έτσι το νιώθω…. Αυτά τα παιδιά, κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν (αν επιβιώσουν)… Και όταν θα ‘ναι ενήλικες πια, τι θα κάνουν στη ζωή τους; Είναι πολλή η οργή για να χωρέσει στα πλαίσια της καθημερινότητας! Είναι πολλή η οργή γι αυτούς, για μας, για όλους! Ό,τι και να απογίνουν, πρέπει να χουμε στο νου μας ότι εμείς την προκαλέσαμε με τις βόμβες μας, εμείς την προκαλέσαμε με την ανοχή μας, με τον εφησυχασμό μας.
Όλο αυτό με ξεπερνά. Μου κόβει την ανάσα. Μου διαλύει την ομορφιά της ζωής, του καλοκαιριού και με καθηλώνει. Εγωιστικό; Δεν ξέρω… Και τι απομένει δηλαδή; Ο καθένας να σώσει την ψυχή από… δεν ξέρω κι εγώ τι; Να καταφέρω να είμαι καλά εγώ στον μικρόκοσμό μου; Από την άλλη να πάρω το όπλο και το πρώτο αεροπλάνο για τη Γάζα; Η απάντηση (τουλάχιστον η δική μου) είναι μία: ΠΑΙΔΕΙΑ. Και για να είμαι ξεκάθαρη και σαφής, παιδεία δεν είναι απαραίτητα η μόρφωση, ούτε το σχολείο και το πανεπιστήμιο. Παιδεία σημαίνει ανθρωπιά, λεβεντιά, καλοσύνη κι αυτό διαμορφώνεται από την αρχή αρχή. Σημαίνει,να βελτιώνω εμένα για να βοηθάω τον διπλανό και το σύνολο. Όταν τα παιδιά σου και τα παιδιά μου μεγαλώνουν και γαλουχούνται με Παιδεία, αύριο- μεθαύριο θα θάψουν τα όπλα σας και τις βόμβες σας και τα πετρέλαια σας και όλα όσα κάνουν την γκρίζα μας ζωή μαύρη.
Η δική μου η άποψη είναι η εξής: δεν υπάρχουν οι καλοί και οι κακοί. Υπάρχουν οι άνθρωποι με Παιδεία και άνθρωποι Απαίδευτοι. Από κει και πέρα τις συνέπειες θα τις πάρει η ιστορία θα τις κλώσει και θα μας στις σερβίρει αναλόγως στο ποια κατηγορία ανήκουμε…
Y.Γ Οι φωτογραφίες είναι από διαδηλώσεις στο εξωτερικό για να σταματήσουν τα εγκλήματα πολέμου στη Γάζα
