Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Ένας 22χρονος Βραζιλιάνος σε ένα τουρκικο club (εν ονόματι “Yia mass”) να σου διηγείται τη ζωή του και να σου εξηγεί πως βρέθηκε στην Ευρώπη για να κυνηγήσει τα όνειρα του (say that again? Στην ευρώπη της οικονομικής κρίσης;) κι ενώ ο Βραζιλιάνος σου μιλάει για τη ζωή του (do you give a fuck?) να παίζει η Παπαρίζου και το “Number One” (ναι, είπαμε, είσαι στο Bristol, σε τουρκικο club και παίζει Παπαρίζου).
Ένας 28χρονος Ισπανός από την Βαρκελώνη, στο “Big Chill Bristol Bar” να προσπαθεί να σου εξηγήσει την σημασία του χορού και του ρυθμού και να σου λέει πόσο του λείπει η χώρα του και ότι αναγκάστηκε να μεταναστεύσει στην Αγγλία λόγω της οικονομικής κρίσης που μαστιζει (και) την Ισπανια. Την ίδια ώρα να λέει με χαμόγελο «ευτυχώς που ειναι φτηνές οι πτήσεις και μπορώ να επισκέπτομαι συχνά τη πόλη μου ». Και εσύ να σκέφτεσαι πως δυστυχώς δεν μπορείς να πεις το ίδιο για τις πτήσεις προς την Κύπρο, (το καλοκαίρι οι τιμές από Λονδίνο για Κύπρο είχαν φτάσει στα 700 ευρώ).
Μια νεαρή Ελληνίδα από τη Θεσσαλονίκη η οποία μαζί με το αγόρι της μετακόμισαν στο Bristol (προφανώς λόγω της οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα) και κατάφεραν να ανοίξουν μια από τις ομορφότερες και πιο εντυπωσιακές καφετέριες στο Bristol, με τον ωραιότερο καφέ! (Περισσότερα σε παρουσίαση, σύντομα, στο Skala Times).
Ένας βιολιστής, στο πάρτυ της φίλης σου στο Bristol, να σου λέει θλιμμένα πως κανείς δεν εκτιμά την τέχνη της μουσικής και να σου αναλύει τον μοναχικό δρόμο του καλλιτέχνη.
Ένας 26χρονος Ουαλλός μπάρμαν, πραγματικός ροκ σταρ (σε εμφάνιση και χαρακτήρα), να σου μιλά για τον σαξοφωνίστα πατέρα του και για την ροκ μπάντα -Zepher- που έχει μαζί με τον αδελφό του κι ακόμα 2 φίλους. Να συζητάτε για τη μουσική και για την μεγάλη ευλογία να μπορείς να κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα.
Ένα άγνωστο ζευγάρι στην αρχή του δρομου St Stephen Street (ενώ εσυ πίνεις thai latte και απολαμβάνεις το πιο ωραίο σάντουιτς στην πανέμορφη γωνιακή καφετέρια “Birdcage”), η κοπέλα να κλαίει με αναφιλητά, εκείνος να την αγκαλιάζει ψυχρά, το σκηνικό να κρατάει 5-10 λεπτά και μετά εκείνος να φεύγει. Η κοπέλα να κάθεται στο πεζοδρόμιο, να σπαράζει για ακόμα 3-5 λεπτά και μετά να φεύγει. Κι εσύ να αναρωτιέσαι αν τελικά η αγάπη, αυτή που είναι ντυμένη με έρωτα, είναι καταδικασμένη να επαναλαμβάνει τα ιδια σκηνικά σε διάφορες γειτονιές του πλανήτη (θυμήκες μια παρόμοια σκηνή με μια κοπέλα επίσης κλαμένη, στις Βρυξέλλες, τον Γενάρη του 2014, κι ένα άντρα ψυχρό κι απάνθρωπο να βάζει τέλος σε ένα έρωτα που μόλις ξεκινούσε).
Μια μπάντα, να αποτελείται από 5 άντρες πάνω των 60 ετών (ναι!) να τραγουδούν soul στο club“Number One” δίπλα από τον
ποταμό, να ξεσηκώνουν τα πλήθη, να έχουν ενέργεια εφήβων και να απορείς πώς γίνεται αυτοί οι «παππούδες» να είναι star και μάλιστα με τόσο ταλέντο και ενέργεια! Μια μπάντα (“Soul Ingredients” λέγεται) να σου αποδεικνύει πως “age aint nothing but a number”.
Ένα Σαββατοκυριακο στο Bristol μπορεί να αποδειχθεί σουρεαλιστικό, να σου μάθει πολλά και να εμπλουτίσει εκείνα τα δεφτέρια της ζωής σου με τις πολύχρωμες σημειώσεις και αναμνήσεις!
Υ.Γ 1 Αν βρεθείτε στο Bristol (μόνο διόμιση ώρες μακριά από το Λονδίνο, με λεωφορείο), να ξέρετε πως είναι μια πόλη γεμάτη τέχνη, πανέμορφα καταστήματα και καφετέριες, πλατείες, πάρκα, καλλιτέχνες του δρόμου, εκδηλώσεις, διάφορα φεστιβάλ, διασκέδαση, ποιότητα και υπαίθριες μαρκέτες.
Υ.Γ 2 Το Bristol έχει δικό του νόμισμα και δημιουργήθηκε για να στηρίζει τις τοπικές επιχειρήσεις. Η «Bristol Pound», λίρα του Bristol, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε ηλεκτρονικές συναλλαγές. Υπάρχουν και άλλα τοπικά νομίσματα στη Βρετανία, ωστόσο είναι το μόνο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την αποπληρωμή τοπικών φόρων των επιχειρήσεων. Αρκετοί κάτοικοι του Bristol διακατέχονται από αντικαπιταλιστικές αντιλήψεις, δεν στηρίζουν αμερικανικές αλυσίδες καφετεριών κτλ και βοηθούν με κάθε τρόπο τις τοπικές επιχειρήσεις!
Y.Γ 3 Και για να μην ξεχνιόμαστε, το Bristol είναι η πόλη του Banksy!
